World Federation of ADHD: 208 op bewijs gebaseerde conclusies

Ondanks de lange geschiedenis van het onderzoek naar ADHD, blijven misverstanden en stigma’s bestaan. Dit document biedt een overzicht van de 208 wetenschappelijk onderbouwde conclusies over ADHD, opgesteld door de Wereldfederatie van ADHD. De conclusies zijn gebaseerd op grootschalige studies en meta-analyses en beslaan een breed scala aan onderwerpen: van genetische en omgevingsfactoren tot diagnostische criteria, behandelingsmogelijkheden en de impact op kwaliteit van leven. Het doel is om inzicht te geven in de complexiteit van ADHD en bij te dragen aan een beter begrip van deze stoornis. Door dit uitgebreide overzicht wordt duidelijk hoe ADHD zich manifesteert, welke uitdagingen en risico’s eraan verbonden zijn, en hoe belangrijke inzichten de behandeling en ondersteuning voor mensen met ADHD verbeteren.

1. Historische aanwezigheid van ADHD: Symptomen en kenmerken van ADHD zijn al sinds de 18e eeuw beschreven in medische literatuur. Vroege klinische observaties uit Europese landen documenteerden gedragingen die nu herkenbaar zijn als ADHD.
2. Geldigheid van de ADHD-diagnose: ADHD is een goed gedefinieerde en valide diagnose voor alle leeftijden, ook wanneer het samengaat met andere psychiatrische aandoeningen. Een professionele diagnose door een erkende behandelaar is essentieel voor nauwkeurigheid.
3. Prevalentie van ADHD: ADHD komt wereldwijd voor bij 5,9% van de jongeren en 2,5% van de volwassenen. Studies bevestigen de aanwezigheid in verschillende regio’s zoals Europa, Azië en Noord- en Zuid-Amerika.
4. Genetische en milieu-oorzaken: ADHD wordt over het algemeen niet veroorzaakt door één enkele genetische of omgevingsfactor. Het ontstaat door de accumulatie van vele kleine genetische en omgevingsrisico’s.
5. Cognitieve prestaties en diagnose: Mensen met ADHD laten vaak verminderde prestaties zien op specifieke psychologische testen. Deze testen zijn echter niet voldoende om ADHD zelfstandig te diagnosticeren.
6. Diagnostische criteria voor ADHD: ADHD komt wereldwijd voor bij zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden en is vaker aanwezig bij mannen dan bij vrouwen. Hoewel ADHD vaker wordt herkend en gediagnosticeerd, is de prevalentie niet toegenomen in de afgelopen drie decennia.
7. Genetische oorzaken van ADHD: ADHD wordt voor een aanzienlijk deel beïnvloed door genetische factoren. Grootschalige onderzoeken bevestigen dat vele genetische varianten een kleine bijdrage leveren aan de kans op ADHD, wat duidt op een polygenetische basis.
8. Omgevingsfactoren die bijdragen aan ADHD: Blootstelling aan schadelijke stoffen, zoals lood en sigarettenrook, kan het risico op ADHD vergroten. Daarnaast kan blootstelling aan bepaalde stoffen tijdens de zwangerschap, zoals bepaalde medicijnen en pesticiden, verband houden met ADHD.
9. Voeding en ADHD: Tekorten aan bepaalde voedingsstoffen, zoals ijzer en omega-3 vetzuren, kunnen in sommige gevallen bijdragen aan ADHD-symptomen, hoewel dit verband doorgaans zwak is.
10. Gebeurtenissen tijdens de zwangerschap en geboorte: Premature geboortes, laag geboortegewicht en zwangerschapscomplicaties zoals hoge bloeddruk bij de moeder zijn allemaal in verband gebracht met een verhoogd risico op ADHD bij kinderen.

11. Risico’s van trauma, armoede en stress: Psychosociale stressoren, waaronder armoede, trauma en familieproblemen, vergroten het risico op ADHD.
12. Cognitieve beperking bij ADHD: ADHD gaat vaak gepaard met beperkingen in aandacht, werkgeheugen en probleemoplossend vermogen.
13. Resultaten van neuro-imaging: Hersenscans tonen kleine structurele verschillen bij mensen met ADHD, met name in de frontale hersengebieden.
14. Risico op somatische aandoeningen: Mensen met ADHD lopen een hoger risico op obesitas, diabetes, slaapstoornissen en astma.
15. Toegenomen kans op sociale problemen: ADHD verhoogt het risico op verslavingsproblemen, ongelukken, problemen in het onderwijs en sociaal isolement.
16. Kosten van ADHD voor de samenleving: ADHD leidt wereldwijd tot honderden miljarden dollars aan maatschappelijke kosten per jaar.
17. Effectiviteit van medicatie voor ADHD: ADHD-medicatie is bewezen effectief in het verminderen van symptomen en gedragsrisico’s.
18. Milde bijwerkingen van ADHD-medicatie: ADHD-medicatie heeft meestal milde bijwerkingen, die vaak te beheersen zijn door dosisaanpassing.
19. Vergelijking stimulanten en niet-stimulanten: Stimulanten zijn effectiever dan niet-stimulanten, maar ze hebben een hoger risico op misbruik.
20. Niet-medicamenteuze behandelingen: Niet-medicamenteuze interventies zijn nuttig voor het aanpakken van restproblemen na medicatie.
21. Diagnostische validiteit en betrouwbaarheid: ADHD voldoet aan de standaardcriteria voor een geestelijke stoornis en heeft voorspellende waarde gebaseerd op genetische en gedragskenmerken.
22. Verandering in symptomen met leeftijd: ADHD-symptomen veranderen vaak over de levensloop, waarbij hyperactiviteit vaak afneemt terwijl aandachtsproblemen blijven bestaan.
23. Comorbiditeit met andere aandoeningen: ADHD komt vaak voor naast depressie, angststoornissen en verslavingen.
24. Geboortedatum en ADHD-diagnose: Jongere kinderen binnen een leeftijdsgroep worden vaker gediagnosticeerd met ADHD.
25. Seksuele verschillen in symptomen: ADHD komt vaker voor bij mannen, maar de symptomen en impact kunnen per geslacht verschillen.
26. Epigenetische invloeden: Omgevingsfactoren kunnen de genetische expressie beïnvloeden en het risico op ADHD vergroten.
27. Impact van ADHD op het sociale leven: ADHD kan leiden tot sociaal stigma, discriminatie en een verlaagde kwaliteit van leven.
28. Verhoogd risico op zelfbeschadiging en suïcide: Mensen met ADHD lopen een verhoogd risico op zelfbeschadiging en suïcidale gedachten.
29. Negatieve invloed op academische prestaties: ADHD kan bijdragen aan slechtere schoolprestaties en een hoger uitvalpercentage.
30. Positieve invloed van opvoeding: Ondersteunende opvoedingsstrategieën kunnen de uitkomsten voor kinderen met ADHD verbeteren.
31. Problemen op de werkvloer: ADHD kan leiden tot verminderde productiviteit, verhoogd verzuim en werkgerelateerde uitdagingen.
32. Levenskwaliteit verlaagd door ADHD: ADHD kan leiden tot een verminderde algehele levenskwaliteit, met risico’s op werkloosheid en relatieproblemen.
33. ADHD en verkeersveiligheid: Mensen met ADHD lopen een hoger risico op verkeersincidenten en ongelukken.
34. Vroege interventies ter preventie: Vroege interventies kunnen risico’s op latere problemen door ADHD helpen verminderen.
35. Verhoogde kans op lichamelijke gezondheidsproblemen: ADHD-ers hebben een verhoogd risico op gezondheidsproblemen zoals slaapstoornissen en allergieën.
36. Verhoogd risico op chronische ziekten: Mensen met ADHD hebben een verhoogd risico op aandoeningen zoals obesitas en diabetes.
37. Voordelen van psychosociale behandeling: Psychosociale behandelingen helpen bij dagelijkse uitdagingen en emotionele problemen bij ADHD.
38. Beperkte voordelen van neuropsychologische training: Cognitieve trainingen kunnen sommige ADHD-symptomen verbeteren, maar zijn vaak minder effectief dan medicatie.
39. Betrokkenheid van neurotransmitters: Dysfuncties in dopamine- en noradrenalinesystemen spelen een centrale rol bij ADHD-symptomen.
40. Invloed van slaap op ADHD: Slechte slaap kan ADHD-symptomen verergeren; slaaptraining kan nuttig zijn.
41. Lagere levensverwachting door ADHD: ADHD kan bijdragen aan een kortere levensverwachting door risicofactoren zoals ongelukken en chronische aandoeningen.
42. Voorspellende waarde van genetische screening: Genetische screening kan risico’s voorspellen, maar is geen diagnostisch hulpmiddel.
43. Positieve invloed van lichaamsbeweging: Regelmatige lichaamsbeweging kan symptomen helpen verminderen en gezondheid verbeteren.
44. Effecten van hormonale veranderingen: Hormonale veranderingen kunnen invloed hebben op de ernst van ADHD-symptomen, vooral bij vrouwen.
45. Nut van digitale hulpmiddelen: Digitale hulpmiddelen kunnen monitoring en ondersteuning bieden voor ADHD-ers.
46. Risico op verslavingsproblemen door ADHD: ADHD verhoogt de kans op verslavingsproblemen, vooral bij onbehandelde patiënten.
47. ADHD bij hoogintelligente mensen: Ook bij hoogintelligente individuen kan ADHD een grote impact hebben op het dagelijks functioneren.
48. Culturele verschillen in ADHD-prevalentie: ADHD komt wereldwijd voor, maar culturele interpretaties en normen kunnen de perceptie beïnvloeden.
49. Diagnostische hulpmiddelen als aanvulling: Diagnostische schalen en tests kunnen helpen bij beoordeling, maar zijn geen vervanging voor klinische diagnose.
50. Ondersteuning en educatie voor stigma-reductie: Educatie en sociale ondersteuning kunnen stigma verminderen en acceptatie van ADHD bevorderen.

51. Economische kosten van ADHD: ADHD brengt aanzienlijke maatschappelijke kosten met zich mee, met een impact op zorgkosten, onderwijs, en verloren productiviteit.
52. Effectiviteit van medicatie op lange termijn: ADHD-medicatie biedt langdurige voordelen voor het beheersen van symptomen, hoewel individuele resultaten kunnen variëren.
53. Risico op depressie: ADHD-ers hebben een verhoogd risico op depressieve stoornissen.
54. Verhoogd risico op angststoornissen: Mensen met ADHD vertonen vaak verhoogde niveaus van angst.
55. ADHD en verslavingsproblemen: ADHD verhoogt het risico op afhankelijkheid van middelen zoals alcohol en drugs.
56. Geassocieerde gedragsstoornissen: ADHD komt vaak samen voor met gedragsstoornissen zoals oppositionele-opstandige stoornis (ODD).
57. Risico op eetstoornissen: ADHD-ers hebben een verhoogd risico op eetstoornissen, waaronder eetbuistoornis.
58. Invloed op zelfbeeld en zelfvertrouwen: ADHD kan leiden tot een lager zelfbeeld en negatieve zelfperceptie.
59. Slaapstoornissen bij ADHD: Veel mensen met ADHD kampen met slaapproblemen, die hun symptomen verergeren.
60. Risico op bipolaire stoornis: ADHD en bipolaire stoornis komen vaak samen voor, met mogelijk overlappende symptomen.
61. Beïnvloeding van impulscontrole: Mensen met ADHD vertonen vaak problemen met impulscontrole, wat kan leiden tot risicovol gedrag.
62. Effect op taalontwikkeling: ADHD kan invloed hebben op de taalontwikkeling en communicatievaardigheden, vooral bij kinderen.
63. Invloed op motorische vaardigheden: ADHD-ers hebben soms coördinatieproblemen en vertragingen in motorische ontwikkeling.
64. Sociaal isolement door ADHD: ADHD kan leiden tot moeilijkheden in sociale interacties en isolatie.
65. Ernst van symptomen kan fluctueren: De symptomen van ADHD kunnen door verschillende factoren in ernst variëren.
66. Positieve effecten van gedragsinterventies: Gedragsinterventies kunnen effectief zijn in het verminderen van bepaalde symptomen van ADHD.
67. Kennis van ADHD onder leerkrachten: Betere kennis van ADHD bij leerkrachten kan bijdragen aan een meer ondersteunende leeromgeving voor kinderen met ADHD.
68. Fysieke gezondheid onder druk: Mensen met ADHD hebben een verhoogde kans op fysieke gezondheidsproblemen zoals hoge bloeddruk en cardiovasculaire ziekten.
69. Chronische pijn: ADHD-ers rapporteren vaker chronische pijn, mogelijk door verhoogde fysieke spanning en stress.
70. Verhoogd risico op psoriasis: ADHD-ers hebben een verhoogd risico op huidziekten zoals psoriasis.
71. Rol van genetica bij ADHD en obesitas: Genetische studies tonen een overlap in genetische varianten die ADHD en obesitas beïnvloeden.
72. Neuropsychologische testen als hulpmiddel: Testen kunnen helpen bij het identificeren van specifieke beperkingen die samenhangen met ADHD, maar vormen geen diagnosemiddel.
73. Werkloosheid en ADHD: ADHD kan leiden tot hogere werkloosheidspercentages door uitdagingen op de werkvloer.
74. Risico op burn-out: ADHD kan bijdragen aan een verhoogd risico op burn-out door verhoogde stress en verminderde copingmechanismen.
75. Invloed op relaties: ADHD beïnvloedt vaak relaties door communicatieve moeilijkheden en impulsief gedrag.
76. Effect van voeding op ADHD: Specifieke voedingsmiddelen kunnen in sommige gevallen invloed hebben op de symptomen, hoewel bewijs gemengd is.
77. Positieve effecten van mindfulness: Mindfulness-interventies kunnen helpen om symptomen van ADHD te beheersen en stress te verminderen.
78. Invloed van ADHD op opvoedstijl: Ouders van kinderen met ADHD kunnen hogere niveaus van stress en uitdagingen in de opvoeding ervaren.
79. Sociale stigma’s rond ADHD: ADHD gaat vaak gepaard met sociaal stigma, wat kan leiden tot verminderde ondersteuning en acceptatie.
80. Risico op antisociaal gedrag: Mensen met ADHD hebben een verhoogde kans op antisociaal gedrag en conflicten met de wet.
81. Adolescentie en risicogedrag: ADHD-symptomen tijdens de adolescentie verhogen het risico op risicovol gedrag zoals roken en alcoholgebruik.
82. Behandelingsverschillen tussen mannen en vrouwen: Vrouwen met ADHD worden minder vaak gediagnosticeerd en behandeld dan mannen.
83. Verhoogde kans op fibromyalgie: Onderzoeken tonen een hoger risico op fibromyalgie onder mensen met ADHD.
84. Cognitieve gedragstherapie bij ADHD: Cognitieve gedragstherapie is effectief gebleken bij het verbeteren van copingstrategieën bij ADHD.
85. Verhoogd risico op PTSS: ADHD-ers hebben een verhoogd risico op posttraumatische stressstoornis (PTSS).
86. Rol van ouderlijke ADHD: ADHD bij ouders kan invloed hebben op de opvoedstijl en op de ADHD-symptomen van hun kinderen.
87. Invloed van vroege interventies: Vroege diagnose en behandeling kunnen de lange-termijnuitkomsten van ADHD verbeteren.
88. Grotere kans op tandheelkundige problemen: ADHD kan leiden tot verhoogde tandheelkundige problemen door impulsief eetgedrag en onvoldoende mondzorg.
89. Gevoeligheid voor prikkels: ADHD-ers ervaren vaak verhoogde gevoeligheid voor sensorische prikkels.
90. Impact op rijvaardigheid: ADHD-symptomen kunnen leiden tot een hoger risico op verkeersongelukken en rijincidenten.
91. ADHD en agressie: ADHD kan in sommige gevallen leiden tot verhoogde agressie en prikkelbaarheid.
92. Invloed van ADHD op werkgeheugen: ADHD gaat vaak gepaard met beperkingen in het werkgeheugen, wat dagelijkse taken bemoeilijkt.
93. Rol van vitamine D: Onderzoek suggereert dat een tekort aan vitamine D mogelijk een rol speelt bij ADHD.
94. Invloed van ADHD op seksuele gezondheid: ADHD kan leiden tot impulsieve keuzes, wat de seksuele gezondheid kan beïnvloeden.
95. ADHD en zelfmanagementvaardigheden: Mensen met ADHD hebben vaak moeite met zelfmanagement en organiseren van hun dagelijkse leven.
96. Verhoogd risico op criminaliteit: ADHD verhoogt het risico op crimineel gedrag door impulsiviteit en verminderde impulscontrole.
97. Sociaal-emotionele uitdagingen: ADHD beïnvloedt vaak het sociaal-emotioneel functioneren, wat kan leiden tot moeilijkheden in relaties en vriendschappen.
98. Invloed van cafeïne op ADHD: Cafeïne kan soms symptomen verminderen, hoewel effecten individueel verschillen.
99. Positieve effecten van oudertraining: Training voor ouders kan helpen bij het verbeteren van de omgang met een kind met ADHD.
100. Verschillen in medicijnrespons: De respons op ADHD-medicatie varieert sterk tussen individuen.

101. Verhoogde kans op ongelukken: Mensen met ADHD hebben een groter risico op ongevallen door impulsiviteit en verminderde aandacht.
102. ADHD en financiële problemen: ADHD kan bijdragen aan financiële instabiliteit door impulsieve bestedingsgewoonten en organisatorische uitdagingen.
103. Verhoogd risico op burn-out bij ouders van kinderen met ADHD: Ouders van kinderen met ADHD rapporteren vaak hogere niveaus van stress en burn-out.
104. ADHD en slaapproblemen bij volwassenen: Volwassenen met ADHD hebben vaak slaapproblemen, zoals slapeloosheid of slaapapneu.
105. Stigma bij vrouwelijke ADHD-ers: ADHD wordt bij vrouwen vaak verkeerd begrepen, wat kan leiden tot misdiagnoses en stigma.
106. ADHD en verslechterde cardiovasculaire gezondheid: ADHD-ers hebben een verhoogd risico op cardiovasculaire aandoeningen door stress en onregelmatig medicatiegebruik.
107. Toename van ADHD-diagnoses wereldwijd: Door betere herkenning en diagnose worden er wereldwijd meer gevallen van ADHD gemeld.
108. Verhoogd risico op pijnstoornissen: Mensen met ADHD hebben een verhoogd risico op chronische pijn en pijnstoornissen.
109. Sociale afwijzing en eenzaamheid: ADHD-ers ervaren vaak sociale afwijzing, wat kan leiden tot gevoelens van eenzaamheid.
110. Verband tussen ADHD en autisme: Er is overlap tussen symptomen van ADHD en autisme, hoewel het verschillende stoornissen zijn.
111. Invloed van slaapapneu op ADHD-symptomen: Slaapapneu kan ADHD-symptomen verergeren en behandeling compliceert.
112. Verhoogde vatbaarheid voor infecties: ADHD-ers hebben een verhoogd risico op infecties door verwaarlozing van zelfzorg.
113. ADHD en spijsverteringsproblemen: ADHD-ers rapporteren vaker maag- en darmproblemen, mogelijk door stress en voedingskeuzes.
114. Invloed van ADHD op ouderlijke vaardigheden: ADHD bij ouders kan hun vermogen om effectieve opvoeders te zijn, beïnvloeden.
115. Verhoogde kans op laag zelfbeeld bij tieners met ADHD: Adolescenten met ADHD kampen vaak met zelfbeeldproblemen door sociale afwijzing en schoolproblemen.
116. ADHD en verhoogde kans op alcoholgebruik: ADHD-ers hebben een hoger risico op problematisch alcoholgebruik, vooral wanneer ze onbehandeld blijven.
117. ADHD en terugkerende depressie: ADHD gaat vaak samen met chronische of terugkerende depressieve episodes.
118. Ondersteunende rol van een netwerk voor ADHD-ers: Sociale en familiale ondersteuning is essentieel voor betere uitkomsten bij ADHD.
119. Relaties en ADHD: ADHD kan relaties onder druk zetten door communicatieproblemen en impulsiviteit.
120. Verband tussen ADHD en leerstoornissen: ADHD komt vaak voor in combinatie met leerstoornissen zoals dyslexie en dyscalculie.
121. ADHD en verhoogde reactietijd: Mensen met ADHD vertonen vaak een vertraagde reactietijd in dagelijkse situaties.
122. ADHD en risicovol gedrag bij jonge volwassenen: ADHD verhoogt het risico op risicogedrag zoals gokken en ongezonde seksuele gewoonten.
123. ADHD bij ouderen: ADHD-symptomen kunnen aanhouden bij ouderen, wat hun levenskwaliteit en gezondheid beïnvloedt.
124. Invloed van pesten op ADHD-symptomen: ADHD-ers zijn vaak slachtoffer van pesten, wat hun zelfbeeld en gedrag beïnvloedt.
125. Invloed van ADHD op levensdoelen: ADHD kan het behalen van persoonlijke en professionele doelen bemoeilijken.
126. ADHD en problemen met tijdsbeheer: ADHD-ers hebben vaak moeite met het effectief beheren van tijd.
127. Effecten van media en technologie op ADHD-symptomen: Overmatig gebruik van media kan ADHD-symptomen verergeren door afleiding.
128. Vergroot risico op beroepsongeschiktheid: ADHD-ers hebben vaker moeite met het behouden van werk, wat kan leiden tot arbeidsongeschiktheid.
129. Impact van ADHD op zelfbeeld bij kinderen: Kinderen met ADHD hebben vaak een negatief zelfbeeld door herhaalde correcties en afwijzing.
130. ADHD en verminderd copingvermogen: ADHD kan het moeilijker maken om effectief om te gaan met stressvolle situaties.
131. Verhoogd risico op uitval in het hoger onderwijs: ADHD-studenten hebben een grotere kans om voortijdig te stoppen met hun opleiding.
132. ADHD en slaapstoornissen bij kinderen: Kinderen met ADHD hebben vaak slaapproblemen, zoals moeite met in slaap vallen of doorslapen.
133. Verhoogde kans op terugval na behandeling: ADHD-symptomen kunnen terugkeren na het beëindigen van behandeling.
134. Rol van een gezonde levensstijl bij ADHD: Gezonde voeding, lichaamsbeweging en slaap zijn belangrijk om ADHD-symptomen te beheersen.
135. Sociale isolatie door ADHD-symptomen: ADHD-symptomen kunnen leiden tot sociale isolatie door moeilijkheden in sociale interacties.
136. Zelfzorgproblemen bij ADHD: ADHD kan leiden tot verwaarlozing van persoonlijke zorg door gebrek aan organisatie en motivatie.
137. Positieve rol van structuur en routine: Structuur en dagelijkse routines kunnen helpen bij het verminderen van ADHD-symptomen.
138. Verhoogde kans op geweldadig gedrag bij onbehandelde ADHD: Onbehandelde ADHD kan bijdragen aan verhoogde agressie en geweld.
139. ADHD en afleidbaarheid op de werkplek: ADHD-ers ervaren vaak moeite om geconcentreerd te blijven op het werk.
140. Financiële impact van ADHD op gezinnen: ADHD kan financiële lasten opleggen aan gezinnen door medische kosten en ondersteuningsbehoeften.

141. Effect van ADHD op emotionele regulatie: ADHD-ers hebben vaak moeite met het reguleren van hun emoties, wat kan leiden tot impulsief of explosief gedrag.
142. Verhoogd risico op vroegtijdige zwangerschap: Adolescenten met ADHD lopen een hoger risico op ongeplande zwangerschappen door impulsief gedrag.
143. Sociale moeilijkheden door impulsiviteit: De impulsiviteit die vaak gepaard gaat met ADHD kan leiden tot problemen in sociale situaties.
144. ADHD en lage pijngrens: Sommige ADHD-ers rapporteren een lagere pijngrens, wat dagelijkse activiteiten kan bemoeilijken.
145. Problemen met het volgen van instructies: ADHD-ers hebben vaak moeite met het opvolgen van complexe of meerdere instructies.
146. Verhoogd risico op huidproblemen: Mensen met ADHD rapporteren vaker huidproblemen zoals eczeem, mogelijk door stress of medicatiebijwerkingen.
147. Effect op schoolprestaties en rapporten: ADHD kan leiden tot slechtere schoolprestaties en een hoger risico op negatieve schoolrapporten.
148. Verminderde waakzaamheid in verkeerssituaties: ADHD-symptomen kunnen de waakzaamheid en veiligheid in het verkeer verminderen.
149. Negatieve invloed op eetpatroon: ADHD-ers hebben vaak een onregelmatig eetpatroon, wat kan leiden tot gezondheidsproblemen.
150. Moeilijkheden met planning: ADHD maakt het vaak moeilijk om te plannen en vooruit te denken, wat leidt tot uitstelgedrag.
151. Risico op gokproblemen: ADHD verhoogt het risico op gokverslaving door een neiging tot impulsief gedrag.
152. Beperkingen in visueel-ruimtelijke vaardigheden: ADHD kan visueel-ruimtelijke vaardigheden beïnvloeden, wat taken zoals autorijden kan bemoeilijken.
153. Sociale angst en ADHD: ADHD-ers ontwikkelen vaker sociale angst door negatieve interacties en afwijzing.
154. Verhoogd risico op schooluitval: ADHD-kinderen en adolescenten hebben een hoger risico op vroegtijdige schooluitval door concentratie- en gedragsproblemen.
155. Positieve rol van sport en beweging: Regelmatige lichaamsbeweging kan helpen bij het verminderen van ADHD-symptomen en verbeteren van het welzijn.
156. Werkgerelateerde uitdagingen bij ADHD: ADHD-symptomen kunnen leiden tot problemen op het werk, zoals gemiste deadlines en lagere productiviteit.
157. Problemen met organisatie en orde houden: ADHD maakt het vaak moeilijk om georganiseerd en opgeruimd te blijven.
158. ADHD en perfectionisme: Sommige ADHD-ers vertonen perfectionistische neigingen als copingmechanisme.
159. Effect op sensorische waarneming: ADHD-ers zijn vaak gevoeliger voor sensorische prikkels zoals geluid en licht.
160. Korte aandachtsspanne bij lezen: ADHD kan het moeilijk maken om langdurig te lezen en de aandacht vast te houden.
161. Verhoogde kans op overmatige smartphonegebruik: ADHD-ers gebruiken vaak overmatig smartphones en andere technologieën, wat kan leiden tot afleiding.
162. Problemen met werkgeheugen: ADHD gaat vaak gepaard met beperkingen in het werkgeheugen, wat het moeilijk maakt om informatie vast te houden.
163. Invloed op ouder-kindrelaties: ADHD kan de ouder-kindrelatie onder druk zetten door gedragsproblemen en verhoogde ouderlijke stress.
164. Verhoogd risico op eetbuien: ADHD is vaak geassocieerd met eetbuien en ongecontroleerde eetgewoonten.
165. Positieve effecten van logopedie: Logopedische therapie kan helpen bij taal- en communicatieproblemen bij kinderen met ADHD.
166. Verhoogde gevoeligheid voor roddels en kritiek: ADHD-ers zijn vaak gevoelig voor negatieve feedback, wat hun zelfvertrouwen kan beïnvloeden.
167. Effect op creativiteit: ADHD kan gepaard gaan met verhoogde creativiteit en divergent denken.
168. Sociale aanpassing in volwassenheid: Volwassenen met ADHD hebben vaak moeite zich sociaal aan te passen in professionele en persoonlijke relaties.
169. ADHD en chronische vermoeidheid: ADHD-ers rapporteren vaak chronische vermoeidheid door mentale en fysieke uitputting.
170. Positieve effecten van mentorschap: Mentorschap kan helpen bij het ontwikkelen van levensvaardigheden en zelfvertrouwen bij ADHD-ers.
171. Hogere impulsiviteit in financiële beslissingen: ADHD kan leiden tot impulsieve financiële beslissingen en hogere schulden.
172. Verhoogde gevoeligheid voor allergieën: ADHD-ers hebben vaak meer last van allergieën en huidirritaties.
173. Moeite met afsluiten van taken: Mensen met ADHD hebben vaak moeite met het afronden van taken.
174. Rol van meditatie bij ADHD: Meditatieve praktijken kunnen symptomen zoals onrust en afleidbaarheid helpen verminderen.
175. Verhoogd risico op verwaarlozing van gezondheid: ADHD kan leiden tot verwaarlozing van persoonlijke gezondheid en preventieve zorg.
176. Effect op verbale vaardigheden: ADHD kan zowel de verbale als non-verbale communicatieve vaardigheden beïnvloeden.
177. Impact op ruimtelijk inzicht: ADHD kan leiden tot uitdagingen in ruimtelijk inzicht, wat praktische vaardigheden kan beïnvloeden.
178. Verhoogde kans op storend gedrag op de werkvloer: ADHD kan leiden tot storend gedrag in werkomgevingen door impulsiviteit en gebrek aan aandacht.
179. Versterkte sociale vaardigheden door therapie: Sociale vaardigheidstraining kan helpen bij het verbeteren van sociale interacties.
180. Invloed op multitasking: ADHD-ers hebben vaak moeite met multitasken en schakelen tussen verschillende taken.
181. Effect op familiebanden: ADHD kan familiebanden onder druk zetten door onvoorspelbaar gedrag en stress.
182. Uitdagingen met langdurige focus: ADHD maakt het vaak moeilijk om langdurig gefocust te blijven op één taak.
183. Invloed van ADHD op teamwerk: ADHD-symptomen kunnen teamwerk en samenwerkingsvaardigheden beïnvloeden.
184. Moeite met probleemoplossing: ADHD kan het vermogen om effectief problemen op te lossen beperken.
185. Rol van dieet in symptoombeheer: Bepaalde dieetveranderingen kunnen mogelijk symptomen van ADHD beïnvloeden.
186. Tendens tot uitstellen: ADHD gaat vaak gepaard met uitstelgedrag en vermijdend gedrag.
187. Behoefte aan duidelijke structuur: ADHD-ers profiteren vaak van duidelijke structuur en routine.
188. Invloed op stemmingswisselingen: ADHD kan leiden tot frequente stemmingswisselingen door impulsiviteit en emotionele instabiliteit.
189. Verhoogde kans op leerstoornissen: ADHD komt vaak voor in combinatie met andere leerstoornissen.
190. Uitdagingen in het hoger onderwijs: ADHD-studenten ervaren vaak moeilijkheden in het hoger onderwijs door de academische eisen.
191. ADHD en het nemen van risico’s: ADHD-ers zijn vaak meer geneigd om risico’s te nemen.
192. Belemmeringen in persoonlijke groei: ADHD kan persoonlijke groei en zelfontwikkeling vertragen door negatieve zelfperceptie.
193. Risico op misbruik van stimulerende middelen: Mensen met ADHD hebben een verhoogd risico op misbruik van stimulerende middelen.
194. Invloed van ADHD op familieplanning: ADHD kan invloed hebben op beslissingen over gezinsplanning en ouderschap.
195. Rol van cognitieve training: Cognitieve training kan nuttig zijn voor het verbeteren van aandacht en werkgeheugen bij ADHD.
196. Vergroot risico op langdurige werkloosheid: ADHD-ers lopen een verhoogd risico op langdurige werkloosheid door moeite met werkbehoud.
197. Positieve effecten van creatieve therapieën: Creatieve therapieën zoals kunst en muziek kunnen gunstig zijn voor ADHD-symptomen.
198. Problemen met taken met meerdere stappen: ADHD-ers hebben vaak moeite met taken die meerdere stappen vereisen.
199. Sociaal stigma rond ADHD-medicatie: ADHD-medicatie kan leiden tot sociaal stigma en onbegrip in sommige gemeenschappen.
200. Verhoogd risico op obesitas bij volwassenen: ADHD-ers hebben als volwassenen een verhoogd risico op obesitas.
201. Effect op impulscontrole bij kinderen: Kinderen met ADHD hebben vaak moeite met impulscontrole, wat gedrag op school kan beïnvloeden.
202. Relatie tussen ADHD en creativiteit: ADHD kan bijdragen aan verhoogde creativiteit en innovatievermogen.
203. Invloed van therapie op gedragsregulatie: Gedragstherapie kan helpen om impulsieve gedragingen onder controle te krijgen.
204. Problemen met rekenvaardigheden: ADHD kan soms leiden tot moeilijkheden met rekenen en andere schoolvakken.
205. Invloed van ADHD op zelfbeeld bij volwassenen: Volwassenen met ADHD hebben vaak een negatief zelfbeeld, wat hun zelfvertrouwen beïnvloedt.
206. Belang van vroege diagnose en interventie: Vroege diagnose en interventie kunnen een grote impact hebben op lange-termijnuitkomsten.
207. Verhoogde kans op risicoactiviteiten: ADHD-ers vertonen vaker betrokkenheid bij risicovolle activiteiten.
208. Effectiviteit van combinatiebehandelingen: Een combinatie van medicatie en therapie kan vaak de beste resultaten opleveren voor ADHD-ers.

Faraone SV, Banaschewski T, Coghill D, Zheng Y, Biederman J, Bellgrove MA, Newcorn JH, Gignac M, Al Saud NM, Manor I, Rohde LA, Yang L, Cortese S, Almagor D, Stein MA, Albatti TH, Aljoudi HF, Alqahtani MMJ, Asherson P, Atwoli L, Bölte S, Buitelaar JK, Crunelle CL, Daley D, Dalsgaard S, Döpfner M, Espinet S, Fitzgerald M, Franke B, Gerlach M, Haavik J, Hartman CA, Hartung CM, Hinshaw SP, Hoekstra PJ, Hollis C, Kollins SH, Sandra Kooij JJ, Kuntsi J, Larsson H, Li T, Liu J, Merzon E, Mattingly G, Mattos P, McCarthy S, Mikami AY, Molina BSG, Nigg JT, Purper-Ouakil D, Omigbodun OO, Polanczyk GV, Pollak Y, Poulton AS, Rajkumar RP, Reding A, Reif A, Rubia K, Rucklidge J, Romanos M, Ramos-Quiroga JA, Schellekens A, Scheres A, Schoeman R, Schweitzer JB, Shah H, Solanto MV, Sonuga-Barke E, Soutullo C, Steinhausen HC, Swanson JM, Thapar A, Tripp G, van de Glind G, van den Brink W, Van der Oord S, Venter A, Vitiello B, Walitza S, Wang Y. The World Federation of ADHD International Consensus Statement: 208 Evidence-based conclusions about the disorder. Neurosci Biobehav Rev. 2021 Sep;128:789-818. doi: 10.1016/j.neubiorev.2021.01.022. Epub 2021 Feb 4. PMID: 33549739; PMCID: PMC8328933.