• Peiling

José kreeg pas op latere leeftijd de diagnose ADHD

Niet alleen nieuws, maar ook inspirerende verhalen, opiniestukken en andere interessante content vanuit diverse media.
Gebruikersavatar
Admin
Beheerder
Berichten: 1975
Lid geworden op: 04 jun 2022 13:59
Locatie: Amersfoort
1e diagnose: Autisme
Contacteer:

José kreeg pas op latere leeftijd de diagnose ADHD

Ongelezen bericht door Admin »

‘Huh jij ADHD? Maar jij bent altijd zo rustig.’ José is 41 jaar, getrouwd en heeft twee dochters. Al eenentwintig jaar is ze werkzaam bij dezelfde werkgever. Pas op latere leeftijd kreeg ze de diagnose ADHD. Nee, ze is niet opvallend druk, ze is eerder wat teruggetrokken. Maar in haar hoofd is het een chaos waar honderd-en-een gedachten zich afspelen.

José: ‘’Ik ben erg chaotisch, maar aan de andere kant heb ik ook veel behoefte aan structuur. Dat zorgt continu voor strijd. Ik ben de hele tijd op zoek naar stabiliteit, maar ondertussen is het chaos. Dat is vermoeiend.

Als ik op vrijdag mijn huis wil schoonmaken, dan lukt me dat niet. Ook al heb ik de hele vrijdagmiddag vrij, ik krijg het niet voor elkaar. Maar ik kan niet op vrijdagavond gezellig een wijntje drinken met vrienden op de bank en dan stof zien liggen op de kast. Dan stop ik met het wijntje en ga ik schoonmaken, want ik kan het niet verdragen dat daar stof ligt. Dat kan ik niet negeren op zo’n moment.”

“De hele dag gebeurt er van alles in mijn hoofd. Vroeger dacht ik dat mensen met ADHD druk waren, grenzen opzochten en uit vliegtuigen sprongen. Dat stereotype beeld. Daarom had ik bij mezelf niet het vermoeden dat ik het zou hebben. Als ik mijn medicatie niet slik, ben ik juist best wel teruggetrokken. Door alle drukke gedachten heb ik meer de neiging om in mijn schulp te kruipen.’’

‘Huh jij ADHD? Maar jij bent altijd zo rustig.’ José is 41 jaar, getrouwd en heeft twee dochters. Al eenentwintig jaar is ze werkzaam bij dezelfde werkgever. Pas op latere leeftijd kreeg ze de diagnose ADHD. Nee, ze is niet opvallend druk, ze is eerder wat teruggetrokken. Maar in haar hoofd is het een chaos waar honderd-en-een gedachten zich afspelen.

José: ‘’Ik ben erg chaotisch, maar aan de andere kant heb ik ook veel behoefte aan structuur. Dat zorgt continu voor strijd. Ik ben de hele tijd op zoek naar stabiliteit, maar ondertussen is het chaos. Dat is vermoeiend.

Als ik op vrijdag mijn huis wil schoonmaken, dan lukt me dat niet. Ook al heb ik de hele vrijdagmiddag vrij, ik krijg het niet voor elkaar. Maar ik kan niet op vrijdagavond gezellig een wijntje drinken met vrienden op de bank en dan stof zien liggen op de kast. Dan stop ik met het wijntje en ga ik schoonmaken, want ik kan het niet verdragen dat daar stof ligt. Dat kan ik niet negeren op zo’n moment.”

“De hele dag gebeurt er van alles in mijn hoofd. Vroeger dacht ik dat mensen met ADHD druk waren, grenzen opzochten en uit vliegtuigen sprongen. Dat stereotype beeld. Daarom had ik bij mezelf niet het vermoeden dat ik het zou hebben. Als ik mijn medicatie niet slik, ben ik juist best wel teruggetrokken. Door alle drukke gedachten heb ik meer de neiging om in mijn schulp te kruipen.’’

Gecombineerd beeld ADHD
José legt uit dat ADHD een verzamelnaam is geworden. Van ADHD bestaan drie types: de onoplettende variant, de hyperactieve variant en een gecombineerd beeld. Bij José is het een gecombineerd beeld. ‘’Het hyperactieve bij mij is niet heel druk, luid en aanwezig zijn, maar het zit ‘m in een enorme innerlijke rusteloosheid, ongeduld, impulsiviteit en veel kleine bewegingen, denk aan: friemelen, draaien aan mijn haar, pluisjes plukken van mijn kleding. Een vorm van hyperactiviteit die niet enorm zichtbaar is voor de buitenwereld.’’

‘’Mijn broer heeft ook ADHD, maar kreeg de diagnose al sneller. Ik herkende wel wat trekjes van hem bij mezelf. Ik kon niet goed meekomen op school, ik had weinig concentratie, heb geen diploma’s gehaald. Alleen bij mij werd er destijds gezegd dat ik een autoriteitsprobleem had. Daar moest ik het mee doen.’’

Onbegrip bij ADHD
‘’Op de middelbare school was ik een extreme puber. De grenzen opzoeken, spijbelen, blijven zitten. Van pubers is bekend dat ze zich heftig kunnen gedragen, maar ik deed daar nog een schepje bovenop. En omdat ik op die leeftijd nog niet de diagnose ADHD had, kreeg ik continu te horen: ‘Je hebt zoveel potentie, waarom haal je het er niet uit?’ Telkens kreeg ik die negatieve aandacht.

Ik heb me lang slecht gevoeld over wat ik toen allemaal gedaan heb. Het heeft me ook onzeker gemaakt. Ik denk dat ik daardoor nu juist een control freak ben geworden. Ik ben mezelf telkens aan het corrigeren.’’

José voelde al die jaren wel dat er iets aan de hand was met haar. Maar pas als ze door corona thuis moet werken en haar twee dochters begeleidt met schoolwerk, komt de diagnose ADHD dichterbij. ‘’Mijn man heeft een eigen zaak en was daardoor weg, ik moest thuis werken en ondertussen de kinderen helpen bij school. Mijn oudste dochter worstelde enorm met haar huiswerk. Het ging maar niet. Mijn lontje werd ondertussen steeds korter. Het was echt verschrikkelijk.’’

Uiteindelijk krijgt José’s dochter de diagnose ADHD. ‘’Ook bij haar had ik daar nooit zo bij stilgestaan, omdat ik dat stereotype beeld in mijn hoofd had. We kregen het advies om de expert te worden op het gebied van ADHD. Om precies te weten wat ADHD is, hoe het zich uit en waar onze dochter tegenaan loopt. Toen ik me daarin verdiepte was het alsof me een spiegel werd voorgehouden. Zoveel herkenning.’’

Diagnose ADHD op latere leeftijd
‘’Doordat onze dochter goed werd geholpen, vond ik het voor mezelf tijd om uit te zoeken of ik ook ADHD heb. Om het zeker te weten en ook om eens hulp te krijgen. De diagnose vond ik niet spannend. Ik was juist bang dat ik afgewezen zou worden, omdat ik mezelf dan zou afvragen wat er dan wél met me aan de hand zou zijn. Toen ik te horen kreeg dat ik ADHD heb was ik opgelucht. Op dat moment vielen de puzzelstukjes in elkaar. Al die jaren heb ik geweten dat er iets met me was. Ik kan niet op hetzelfde niveau functioneren als een hoop andere mensen.’’

Het was even uitproberen, maar inmiddels heeft José medicijnen gevonden die goed voor haar werken en in de juiste dosis. ‘’De medicijnen zorgen ervoor dat het rustiger wordt in mijn hoofd. Ik heb last van blokkades en daardoor kan ik slecht keuzes maken. Op zaterdag wil ik bijvoorbeeld van alles doen, maar het lukt me niet om daar iets van uit te voeren. Ik blijf de hele dag op de bank zitten en voel me steeds slechter over mezelf terwijl er van alles door mijn hoofd gaat. Met medicatie kan ik dat filteren. Het is niet zaligmakend, ik word niet een soort robot die ineens alles gedaan krijgt. Ik neem een lage dosis en blijf gewoon mezelf, maar het helpt me wel om wat meer focus te krijgen.’’

‘’Het vervelendst aan ADHD vind ik dat ik niks kan onthouden. Ik moet continu alles opschrijven, anders ben ik het meteen kwijt. Ook vind ik het lastig om prikkels te scheiden. Als ik ergens mee bezig ben, en de kinderen vragen me ondertussen dingen door elkaar heen, dan kon ik daar kwaad van worden. Zo’n moeder wil ik niet zijn. Medicatie helpt me om rustiger op zulke prikkels te reageren.

Tussen mij en mijn dochter met ADHD kan het botsen. Onderaan de trap kan ik roepen dat het tijd is om tanden te poetsen en naar bed te gaan, bovenaan de trap is ze dat alweer vergeten. Ik houd van orde in huis om het overzichtelijk te houden. Zij is een enorme chaoot. Overal liggen bakjes en prulletjes. Als zij gaat douchen dan is ze alle shampoos door elkaar aan het mengen. Papjes aan het maken. Dat deed ik vroeger precies zo. Toen had ik er geen last van, maar inmiddels ben ik een control freak geworden.’’

Aan de ene kant herkent José veel van zichzelf in haar dochter, aan de andere kant is zij met de jaren veranderd en heeft zij juist behoefte aan orde. Sowieso is elk persoon met ADHD weer anders. ‘’Er is niet echt een mal. Je bent niet ADHD. Je bent gewoon wie je bent. Ik ken andere vrouwen met ADHD bij wie het zich weer heel anders uit. Ook bij mannen is het niet allemaal hetzelfde. Ik denk dat vrouwen misschien meer geneigd zijn zich aan te passen. Bij meisjes met ADHD wordt er soms heftiger gereageerd. Als een meisje de schoenen van een ander kind in de boom gooit, kan daar verontwaardigd op worden gereageerd. Terwijl bij jongens zulke acties soms sneller worden geaccepteerd, onder het mom ‘Zo zijn jongens nou eenmaal’.’’

Waanzinnige ervaring
Mooie kanten aan ADHD zijn er volgens José ook. ‘’Ik voel me geen 41 en ben altijd speels en rebels gebleven. Ik voel veel, dat kan positief zijn. Zo kan ik muziek intens ervaren. Na corona ben ik samen met mijn man naar een festival gegaan. Dat moment dat we dat veld opliepen en we de muziek hoorden, dat voelde ik zo intens. De trillingen van de bas dreunden in mijn buik. Het gevoel van samenzijn kwam enorm binnen. Waanzinnig was dat. Daarna wil ik dat gevoel niet meer loslaten.

Mensen snappen soms niet dat ik dan wel naar een festival kan, maar niet mee naar een teamuitje om de hele dag te brainstormen bijvoorbeeld. Maar die vergelijking kun je niet maken. Ik maak minder dopamine aan. Dat geluksgevoel haal ik uit dingen waar ik superblij van word. Tijdens een festival raak ik overprikkeld, maar tegelijkertijd krijg ik veel dopamine binnen.’’

Meer begrip zou fijn zijn, vindt José. ‘’Ik pas me liever aan dan dat ik mensen vraag om rekening met mij te houden. Maar ik vind het fijn als mensen begrip hebben als ik iets niet trek. Als een teamuitje te veel is, dan is het prettig als anderen niet proberen om mij alsnog over te halen. Als er respect is voor de grenzen van een ander.

Rain man & Jochem Myjer
Verder is niet iedereen die ADHD heeft druk en chaotisch. Ik kan slecht studeren, maar houd wel graag mijn huis op orde. Ik ken ook iemand met ADHD die de universiteit heeft gedaan, maar haar huis is een rommel. Niet iedereen met autisme is Rain Man en niet iedereen met ADHD is Jochem Myjer.’’

https://www.eo.nl/artikel/jose-kreeg-pa ... gnose-adhd
Plaats reactie
  • Vergelijkbare Onderwerpen
    Reacties
    Weergaves
    Laatste bericht