• Peiling

1 op de 5 leerlingen op deze school heeft "label"

Niet alleen nieuws, maar ook inspirerende verhalen, opiniestukken en andere interessante content vanuit diverse media.
Gebruikersavatar
Admin
Beheerder
Berichten: 1975
Lid geworden op: 04 jun 2022 13:59
Locatie: Amersfoort
1e diagnose: Autisme
Contacteer:

1 op de 5 leerlingen op deze school heeft "label"

Ongelezen bericht door Admin »

"Diagnose nodig voor ondersteuning"

Op de Vrije Basisschool Jan Rosier in Lanaken heeft ongeveer een kind op de vijf een "label", zoals autisme, ADHD of dyslexie. Directeur Wendy Peerlings ziet verschillende oorzaken, maar vindt het vooral kwalijk dat een kind een officiële diagnose nodig heeft om extra ondersteuning te krijgen. "Op dit moment is het hele systeem georganiseerd vanuit wat er zwart-wit op papier staat."

We hebben gemiddeld vier tot vijf kinderen per klas, die extra leerzorg en zorg bij hun ontwikkeling nodig hebben. De ene al met een meer officiële diagnose dan de andere", vertelt directeur van de Vrije Basisschool Jan Rosier in Lanaken Wendy Peerlings in "Laat". Naast directeur is Peerlings ook psychomotorisch therapeut en auteur van het boek "Normale kinderen. Ze bestaan nog".
Met zo'n 25 leerlingen per klas, telt haar basisschool dus zo'n één op de vijf leerlingen met een "label". Het gaat dan om gedrags- of ontwikkelingsstoornissen zoals autisme, ADHD of dyslexie. "Je merkt dat dat aantal de afgelopen jaren toeneemt," vertelt Peerlings.

De school van directeur Peerlings is niet de enige die steeds meer kinderen met extra noden telt. Vorig schooljaar steeg het aantal diagnoses bij kinderen, die leiden tot extra hulp op school, met maar liefst twintig procent ten opzichte van twee jaar eerder. Dat blijkt uit het jaarverslag van de Centra voor Leerlingenbegeleiding. "Ouders willen het beste voor hun kinderen. Iedereen wil dat elk kind tot leren gaat komen."

Volgens Peerlings speelt de grootte van gezinnen een rol bij de toename van diagnoses. Vroeger had je vaak grote gezinnen waar het vanzelfsprekend was dat de ene wat beter kon lezen of rekenen dan de andere. "Dan zeiden ze: "Dat is niet zo erg. Hij heeft een rekenknobbel. Het is logisch dat hij niet kan lezen", vertelt Peerlings. Tegenwoordig hebben ouders vaak maar één of twee kinderen en willen ze het beste voor hen. "Dan gaat men soms op zoek naar hoe men ondersteuning kan bieden om van elk kind een topkind te maken."

Een diagnose komt er dan vaak na overleg tussen de school en de ouders. "De school geeft aan dat er moeilijkheden zijn. Ouders gaan met hun kind naar de huisarts en komen zo bijvoorbeeld terecht bij een kinderarts of -psychiater", legt Peerlings uit. "Die gaat een onderzoek doen en haalt daar misschien de hulp van psychologen, pedagogen of centra bij." De diagnoses komen dus voort uit een heel complex systeem.

Zo'n diagnose kan helpen om een kind beter te begrijpen, maar lost het probleem niet op. "Een diagnose kadert alleen het probleem in een medische terminologie", zegt Peerlings.

Toch maakt een officieel label wel de weg vrij voor meer begeleiding. Een school heeft namelijk een diagnose of een label nodig om geld te krijgen om die kinderen extra te kunnen ondersteunen. "Het komt er op neer dat je wel een diagnose nodig hebt om ondersteuning, bijvoorbeeld vanuit het buitengewoon onderwijs, voor elkaar te krijgen", weet ook Peerlings uit eigen ervaring.

Ligt het aantal diagnoses kunstmatig hoger, net door de link tussen geld en labels? Peerlings denkt in ieder geval van wel en pleit ervoor om de autonomie opnieuw meer bij de scholen te leggen. "Scholen weten heel goed wat elk kind nodig heeft om tot leren en ontwikkelen te komen. Je hebt daar geen diagnose voor nodig", vindt ze. "Maar op dit moment is het hele systeem georganiseerd vanuit wat er zwart-wit op papier staat. Wat scheelt er met dit kind? Zo kan het ondersteuning krijgen."

Tot slot waarschuwt directeur Peerlings ook voor de risico's van labels voor kinderen. "Zo'n label raak je niet meer kwijt. Het blijft aan je hangen en het maakt ook dat je je ernaar gaat gedragen", vindt ze. "Als je te horen krijgt dat je dyslexie hebt, dan ga je ook niet meer graag lezen. Als je het etiket ADHD krijgt, dan vraag je je af: waarom moet ik mij inhouden? Waarom moet ik mij gedragen? Ik heb het toch. Dat is jammer, want kinderen hebben zoveel ontwikkelingsmogelijkheden en die moeten we niet inperken door diagnosen. We moeten geloven in de kracht van kinderen."

Bron met beeldmateriaal: https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2022/04/25 ... heeft-een/
Plaats reactie
  • Vergelijkbare Onderwerpen
    Reacties
    Weergaves
    Laatste bericht