Waaraan heb je geld uitgegeven om het op te lossen?
Ik herken me in wat
Ellen beschrijft. Al het hele leven zuinig en vooral zuiniger dan nodig is.
Bij elke fles wijn of luxe broodje dat ik mezelf dan toch soms gun voel ik me ongemakkelijk. Want... Nódig is het niet. En de arme negertjes in Afrika... En in de oorlog aten ze tulpenbollen. Gekookt op een vuurtje van tramrailshoutblokjes. Dus wat zal ik dan een beetje luxe gaan doen en geld gaan verbrassen... Dat soort gedachten. Bovendien word ik er dik van. Ik heb niet het figuur om dik te zijn. Want spillenbenen en dunne armen. Die behouden ijzerenheinig hun frêle silhouet, ongeacht de afmetingen van de buik. Toch nog een legitieme reden voor de geschetste terughoudendheid aangaande het uitgeven van geld aan onnodigheden.
Het gaat zelfs zó ver dat ik vrijwel alles (wat nodig is natuurlijk) uit kringloopwinkels haal en die winkels dan bij voorkeur bezoek na een werkafspraak ergens in het land. Voordeel is dat ik dan een verse kringloopwinkel (alle meuk is dan als het ware nog nieuw) kan bezoeken zónder noemenswaardige reiskosten!
Want die worden vergoed. En met de kleine zuinige auto op LPG kan ik van wat ik overhoud van de reiskosten free kringloopwinkelshoppen! Beter niet verder vertellen dit. Te genant.
Zo was ik vanmorgen in Den Haag en heb ik op de terugweg in Zeist gekringloopwinkeld. Dat lag op de route. Niks gekocht. Dus eigenlijk zonde van de paar omgereden kilometers.
Na mijn dood is het voor de nabestaanden dubbel feest: Hij is dood én er blijft geld over om eens lekker een poosje vakantie te vieren op een al dan niet door branden geteisterd zonnig eiland of zo. Met veel drank en lekkere
wijven olijven.
Echt slim pak ik het niet aan.