Voelen mensen met autisme meer pijn?

[Admin]

Mensen op het autisme spectrum voelen pijn mogelijk meer intens dan anderen. Ook hebben zij meer moeite om die pijn uit te drukken dan hun neurotypische medemens.

Een studie ontkracht het geloof dat mensen met autisme minder pijn voelen dan anderen. Uit de studie blijkt zelfs dat ze vaak net extra gevoelig zijn. Dit is mogelijk een belangrijke ontdekking voor de ontwikkeling van pijnbehandeling voor mensen op het spectrum.

Verwerken van prikkels
Het komt vaak voor dat mensen met autisme een prikkelverwerkingsstoornis hebben. De hersenen ontvangen voortdurend informatie en signalen via geluid, aanraking, zicht, geur - alle zintuigen. Bij sommige mensen, ook bij mensen die niet tot het autismespectrum behoren, wordt deze zintuiglijke informatie niet goed verwerkt door het centrale zenuwstelsel. Mensen kunnen onder- of overgevoelig worden voor bepaalde prikkels - zo vinden mensen met misofonie bepaalde repetitieve geluiden, zoals hard kauwen, onverdraaglijk.

90%
Autisme en het moeilijk verwerken van prikkels zijn nauw aan elkaar verwant. Autistische personen hebben 70 tot 90% kans om ook een prikkelverwerkingsstoornis te hebben. Hierdoor «waren we geïnteresseerd in het onderzoeken van pijnperceptie bij autisme», zegt onderzoeker Dr. Tami Bar-Shalita, van de Universiteit van Tel Aviv. «Dus vroegen we: voelen mensen met autisme meer pijn dan de algemene bevolking?"

Misvatting
Volgens de onderzoekers bestaat de overtuiging dat autisten op de een of andere manier "onverschillig" zouden zijn voor pijn, dat ze "minder pijn" zouden hebben dan de algemene bevolking. Het team geloofde dat dit een misvatting was.

Tweeënvijftig autistische volwassenen en een groep neurotypische controlepersonen werden gerekruteerd voor het onderzoek. De deelnemers kregen vragen over hun gevoeligheid voor pijn en andere zintuiglijke reacties, en over hun psychologische gezondheid. Zij werden ook blootgesteld aan pijnlijke prikkels in de vorm van warmte en koude.

Intensere pijn
De resultaten toonden aan dat de mensen op het autismespectrum pijn intenser ervoeren dan hun neurotypische tegenhangers.

Dr. Bar-Shalita vatte het zo samen: «De resultaten van onze studie geven aan dat in de meeste gevallen de gevoeligheid voor pijn van mensen met autisme hoger is dan die van het grootste deel van de bevolking, terwijl ze er tegelijkertijd niet in slagen pijnlijke prikkels goed te onderdrukken.»

Bijdragen aan behandeling
De onderzoekers wezen er op dat mensen die hun pijn niet goed kunnen uitdrukken ook overgevoelig kunnen zijn. Dit maakt het moeilijk hen de nodige medische aandacht te geven.

«Wij hopen dat onze bevindingen ten goede komen van iedereen die met mensen met autisme omgaat en bijdragen aan de vooruitgang van gepersonaliseerde behandeling», concludeerde Dr. Bar-Shalita.

metrotime.be

[MARCDC]

laat die studie maar zeggen, ik vind toch ook van mezelf, en heb al vaak gemerkt aan mensen om me heen, dat ik een vrij hoge tolerantie voor pijn heb...

[Solipsist]

Mensen op het autisme spectrum voelen pijn mogelijk meer intens dan anderen. Ook hebben zij meer moeite om die pijn uit te drukken dan hun neurotypische medemens.

Geen idee of ik pijn anders ervaar dan een ander.
Blijkbaar communiceer ik ongemak en pijn wel anders dan anderen;

25 jaar geleden kreeg ik een diep veneuze trombose (DVT) in mijn linkerbeen wat voor behoorlijke pijn zorgde. Bij meerdere bezoeken aan de huisarts en het ziekenhuis werd het afgedaan als iets wat vanzelf wel over zou gaan. Na vier weken werd ik vanuit kantoor naar een ziekenhuis vervoerd waar ik twee weken moest blijven. Twee jaar daarna kreeg ik een DVT in mijn rechterbeen, het duurde weer weken voor ik serieus werd genomen en de juiste diagnose werd gesteld.
Beide keren werd me verteld dat ik niet duidelijk had gecommuniceerd hoe slecht ik me voelde en hoeveel pijn ik had.

22 jaar geleden meldde ik me de eerste keer met pijnklachten aan beide heupen bij de huisarts, nooit werd ik serieus genomen of werd er onderzoek ingesteld. Toen ik 3 jaar geleden nauwelijks meer kon lopen volgde eindelijk een onderzoek, en werd ik aan beide heupen geopereerd (wat veel eerder had moeten gebeuren).
Ook nu weer had ik volgens de arts duidelijker moeten communiceren dat ik zoveel pijn ervoer.

Maar hoeveel pijn is zoveel pijn? Is het niet voldoende dat ik dat meermaals verbaal meld? Wat moet een mens dan doen om serieus genomen te worden, jankend over de grond rollen?