Izegrim schreef: ↑12 mar 2024 18:45
MARCDC schreef: ↑12 mar 2024 14:26
Ik denk dat dat ook de boodschap is, niemand houdt je tegen om zelfmoord te plegen, maar assistentie verlenen ligt gevoeliger.
Die discussie begint pas de laatste jaren op gang te komen. Met name de term 'voltooid' valt dan vaak. Daarmee maak je zelfmoord salonfähig.
Maar ik denk dat die discussie ook samenhangt met de maakbaarheid van het leven. Vaak was het idee dat we veel invloed hebben op ons leven, zowel qua kwaliteit maar ook op technisch vlak. Dat het vaak zou draaien om kansen grijpen. En als dat niet kon: tough luck.
Nu moest je de rit maar vaak uitzitten, terwijl dit nu ook als voortdurend lijden gezien wordt/kan worden.
Persoonlijk worstel ik al 39 jaar met die gedachten. Maar vraag me niet waarom ik er nu nog ben ... ik zou je geen antwoord kunnen geven. Misschien ben ik te nieuwsgierig naar wat de dag me brengt. Zie ik mezelf, ondanks tegenslag, beetje bij beetje groeien in het leven. En sommige dagen vervloek ik alles en iedereen en denk ik: je krijgt me niet klein. Als iets of iemand me klein wil krijgen, moet 'ie beter zijn/haar best doen ... not today Santa! (sic)
Tussen m'n 18de en 24ste heb ik een paar moeilijke momenten gehad waarbij ik soms ging slapen en hoopte gewoon simpel niet meer wakker te worden. In de periode dat mijn moeder een zware epilepsie-aanval heeft gehad en dan 5 maanden later is overleden heb ik een inzinking gehad en heb ik ook even concreet gedacht om er een einde aan te maken.
Het is voor mij wel vrij eenvoudig om mensen die het vaak over zelfmoord hebben al bij voorbaat af te schrijven en alvast het rouwproces in te zetten.
Mijn zus heeft me eens laten weten dat ze euthanasie overwoog, en ik vroeg haar toen of ze verwacht had dat ik daar iets voor zou gaan regelen... toen schreef ze terug: jij zou zeker graag hebben dat ik dood was... nou nou, 't is nu niet alsof ik een brochure had gestuurd over euthanasie met 'zeg zus, ik zag dit, en dacht, dat lijkt me helemaal iets voor jou'...
Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd, en toch is hij op het katholiek kerkhof begraven, met een eredienst in de kerk. Er is zo'n verhaal dat ze vertellen dat als iemand onder de trein springt de kosten voor de vertraging worden verhaald op de erfenis, of dat de familie dan een factuur krijgt... dat blijkt in de praktijk nooit te worden gevraagd... blijkbaar houden we graag die verhalen in stand om de treinmachinisten wat te ontlasten, leugentje om bestwil...
Wat jou persoonlijk betreft, dat is een heel positieve spirit, leven is trouwens op zich al heel kort, en je hebt hierna nog miljoenen eeuwen om dood te zijn, waarom je dat dan wil aanvullen met nog wat extra jaartjes lijkt me waanzin...