• Peiling

Autisme in samenhang met perfectionisme en onzekerheid

Niet alleen nieuws, maar ook inspirerende verhalen, opiniestukken en andere interessante content vanuit diverse media.
Gebruikersavatar
Admin
Beheerder
Berichten: 1975
Lid geworden op: 04 jun 2022 13:59
Locatie: Amersfoort
1e diagnose: Autisme
Contacteer:

Autisme in samenhang met perfectionisme en onzekerheid

Ongelezen bericht door Admin »

Hoi allemaal! Deze maand een blog over mijn perfectionisme en onzekerheid. Twee eigenschappen waar ik een soort haat liefde verhouding mee heb. Ik vertel onder andere hoe ik dit zelf ervaar en hoe ik daar de komende tijd samen met de psycholoog mee aan de slag ga.

Autisme in samenhang met perfectionisme en onzekerheid
Perfectionisme en onzekerheid zijn twee eigenschappen die heel erg nauw samenhangen met Autisme. Zo leggen mensen met Autisme vaak de lat heel erg hoog en gaan ze hun eigen grenzen voorbij. Hierbij speelt het maskeren ook een grote rol, want anderen mogen niet zien dat je de beoogde kwaliteit bijvoorbeeld niet haalt. Vaak is het perfectionisme gerelateerd aan het werk of de studie.

Zo is dat ook met onzekerheid het geval. Vaak is het zo dat mensen met Autisme hun onzekerheid weten te maskeren. Hierdoor kan men het bijvoorbeeld vervelend vinden dat je veel om bevestiging vraagt of dat je alles zo goed mogelijk probeert voor te bereiden. Wij mensen willen het over het algemeen goed doen, dat is geen probleem maar het moet niet ten koste gaan van jezelf!

Perfectionisme
Zolang als ik weet, ben ik een perfectionist. Ik heb altijd alles in mijn leven goed willen doen. Dit gaat van goed werk afleveren op school tot het onderhouden van vriendschappen. Zoals benoemd in de inleiding heb ik een soort haat-liefde verhouding met deze eigenschap. Het zorgt er namelijk voor dat ik nauwkeurig werk en dat het werk wat ik aflever goed is. Echter, kom ik er steeds meer achter dat ik niet de juiste balans heb tussen het netjes afwerken van bijvoorbeeld een schoolopdracht en mijn energie level.

Ik ben hierachter gekomen in een gesprek met mijn psycholoog. Door verschillende ervaringen door te spreken kwamen we erachter dat mijn perfectionisme nu meer schaadt dan dat het baad heeft. Hierdoor ben ik bijvoorbeeld teleurgesteld als ik een 8 haal en hoger verwacht had. (Nu ik dit schrijf verklaar ik mezelf weer voor gek dat ik niet gewoon blij kan zijn met die 8.) Ik kan dan ook echt heel erg verdrietig zijn en gefrustreerd. Dit zorgt ervoor dat mijn figuurlijke batterij nog verder leegloopt.

Op dat soort momenten zit mijn hoofd zo vol dat het mij dan ook niet lukt om weer die hoogwaardige kwaliteit af te leveren. Het doet dan ook een soort van pijn als je weer feedback terug krijgt waaruit blijkt dat je volle hoofd ervoor gezorgd heeft dat je niet de verwachtte kwaliteit kon afleveren.

Dit is een situatie die ik de afgelopen maand dan ook heb meegemaakt. Ik had een assessment voor school en heb daar echt al mijn energie in gestoken, maar omdat mijn batterij zo leeg was bleek achteraf dat ik niet dezelfde kwaliteit als voorheen had afgeleverd. Het lukte mij eerst niet om dit zelf in te zien. Ik dacht namelijk echt dat mijn werk goed was. Mijn studieloopbaanbegeleider (SLB’er)/mentor heeft mij met dit feit geconfronteerd en dat was lastig. Echter had ik het wel even nodig. Gelukkig heb ik een SLB’er die best goed begrijpt dat ik duidelijkheid nodig heb en die draait dan ook niet om de zaken heen. Hierdoor kwam het besef dat ik echt weer even aan mezelf moest gaan denken en niet met een vol hoofd aan de slag moet gaan.

Onzekerheid
Naast het perfectionisme zie ik bij mezelf ook heel veel onzekerheid terug. Dit heb ik eigenlijk al vanaf jongs af aan. Ik voelde me altijd anders en vond het soms lastig om aansluiting te vinden of om begrepen te worden. Soms zegt men dat mijn onzekerheid mij siert, maar ik ondervind er zelf erg veel hinder van.

Zo twijfel ik altijd of hetgeen wat ik doe wel goed is. Vragen die veel in mijn hoofd spelen zijn: “Doe ik het wel goed?” “Heb ik iets verkeerds gezegd?” “Was dat raar wat ik deed?” “Wat zal diegene wel niet gedacht hebben?” en ga zo maar door. Zoals vele mensen met Autisme kosten die interne prikkels ook heel veel energie. Het lukt mij dan ook nog niet om deze gedachten uit te zetten.

Ook in sociaal contact voel ik mij heel erg onzeker. Ik ben altijd bang dat ik het verkeerde zeg of dat ik niet begrepen wordt door anderen. Na een dag ‘sociaal zijn’ ben ik ook echt helemaal versleten. Bij de ene persoon vind ik dat het waard, maar voor de andere persoon niet. Zo vind ik het met mijn beste vriendinnen echt niet erg dat ik een dag moet bijkomen, want ik heb het altijd mega gezellig samen met hen. Maar als ik energie moet steken in iemand waar ik het eigenlijk niet zo goed mee kan vinden, dan voel ik mij vervelender als ik weer aan het opladen ben. Het voelt dan als een soort verspilde energie.

Vaak weet ik mijn onzekerheid te maskeren. Dit is dan ook een grote valkuil, want over het algemeen verwacht men dus ook hele hoge kwaliteit van mij. Ik word dan dus overschat. Ik denk wel dat ik de kwaliteit kan leveren, maar of ik dat mentaal ook aan kan is vaak een tweede. Dit is iets waar ik ook de juiste balans in moet gaan vinden, zodat ik niet in een burn-out terecht ga komen.

Hulp van de psycholoog
Aangezien de eigenschappen perfectionisme en onzekerheid heel veel van mij vragen, is er in samenspraak met de psycholoog voor gekozen om het komende halfjaar hier aan te gaan werken. Vorige week is deze ‘behandeling’ begonnen. De gesprekken met de psycholoog ervaar ik echt als super fijn! Ze weet mijn gedachten te ordenen en daarnaast weet ze ook op precies de juiste momenten de figuurlijke spiegel voor te houden. Ik vind dit zelf heel prettig en ik vind het dan ook zeker niet erg om naar deze gesprekken toe te gaan.

Deze week moet ik een gedachtenrapport of een G-schema gaan bijhouden. Zo kan ik het gedichtenrapport gebruiken om mijn onzekere automatische gedachten te ontkrachten. Ik vind het nog lastig om het in te vullen, maar ik merk nu al wel dat er eigenlijk geen bewijs voor de automatische gedachten is en dat het echt een gedachten is die mijn hoofd heeft verzonnen. Hoe de verdere ‘behandeling’ eruit gaat zien daar heb ik nog geen idee van. Ik zit op dit moment in mijn afstudeerjaar, dus de onzekerheid en het perfectionisme zijn twee onderdelen die het komende jaar nog veel aan bod zullen komen in mijn hoofd!

Daarnaast heb ik binnenkort een gesprek met een psychiater. Die gaat met mij in gesprek over mogelijke medicatie voor de interne prikkels. Ik ben zelf nogal angstig voor medicatie die invloed hebben op je hersenen/gedachten. Zeker omdat deze soort medicijnen vaak verslaving gevoelig zijn. Aangezien het een open gesprek is, hoef ik nog geen besluiten te nemen. Ik word voorzien van informatie en kan dan altijd nog zelf een beslissing nemen. Een tip die ik jullie wil meegeven, onthou altijd dat je zelf een deel van de regie over je behandeling in handen hebt!

Er werd mij aangeraden om een WMO voorziening aan te vragen. Ik had deze aanvraag volledig in gang gezet, maar ik zie er toch vanaf. Het benauwd me dat er elke week iemand in mijn huis komt die mij dan zal begeleiden in wie ik ben als persoon. Het voelde dus niet goed, terwijl de hulp die ik ontvang vanuit de GGZ wel als heel prettig ervaar. Zoals ik net al zei het voelde niet goed en ik heb zelf de regie in handen. De WMO heb ik dus per direct laten beëindigen. Misschien als ik later op mezelf woon of als ik wel behoefte heb aan die ondersteuning, dan kan ik het weer aanvragen.

Al met al ben ik dus heel erg druk met mijn mentale gezondheid bezig. Ik wil dit jaar mentaal sterker worden en mezelf nog beter begrijpen met behulp van mijn diagnose!

https://evenontprikkelen.nl/2022/01/22/ ... ed-genoeg/
Plaats reactie
  • Vergelijkbare Onderwerpen
    Reacties
    Weergaves
    Laatste bericht