• Peiling

Hoe burgemeester Mark Buijs omgaat met zijn dyslexie

Niet alleen nieuws, maar ook inspirerende verhalen, opiniestukken en andere interessante content vanuit diverse media.
Gebruikersavatar
Admin
Beheerder
Berichten: 1975
Lid geworden op: 04 jun 2022 13:59
Locatie: Amersfoort
1e diagnose: Autisme
Contacteer:

Hoe burgemeester Mark Buijs omgaat met zijn dyslexie

Ongelezen bericht door Admin »

OOSTERHOUT - We lezen als mens de hele dag, maar dat gaat niet bij iedereen vanzelf. Met de Week van Dyslexie voor de deur vertelt een openhartige burgemeester van Oosterhout Mark Buijs hoe zijn dyslexie hem beperkt én inspireert.

Mark Buijs (53) worstelt al een leven lang met lezen en dat verbergt hij niet. Omdat je het in zijn functie niet kúnt verbergen, maar vooral ook omdat hij het niet wil. ,,Ik heb het nooit verstopt en dat wil ik ook helemaal niet. Ik heb op het podium van Theater De Bussel gestaan om samen met toenmalig raadslid Sander Mulders kinderen te laten zien hoe ik ermee omga en wat het voor me betekent.”

,,Zo moet ik bijvoorbeeld ieder woord steeds opnieuw spellen en vertalen. De meeste mensen die een woord lezen koppelen dat direct met het woordbeeld in het hoofd. Ik kan dat niet oproepen, dus ik moet dat beeld zelf maken. Normaal herken je een woord door er een blik op te werpen, bij mij is dat niet. Woorden met meerdere lettergrepen... dan lees ik soms heel iets anders. Ik moet ook blijven lezen, anders kan ik het over een halfjaar niet meer.”

Bijlessen
Buijs groeide op in Herpt waar hij direct merkte dat hij slechter las dan zijn klasgenootjes. ,,Voor dyslexie was helemaal geen aandacht destijds. Wij moesten wel eens voorlezen in de klas en dat was voor mij een drama. Sommige kinderen moesten dan soms wel eens lachen.”

,,Bijlessen waren er nog niet. Aan de ene kant merkten ze op school wel dat ik iets in mijn mars had, aan de andere kant kon ik niet goed lezen. Ze hadden zoiets van: ‘We zien wel wat die jongen gaat doen of worden.’”

Avondschool
,,In de zesde klas (nu groep 8, red.) kregen we een psychologische toets, waar ik goed uit kwam. De Cito-toets ook, behalve Nederlands. Ik kreeg advies havo/vwo, waarna ik havo heb gedaan. Daarna probeerde ik vwo, maar ook daar was Nederlands een probleem. Maar er speelde nog iets anders: mijn vader stierf toen ik dertien jaar was. Wij hadden thuis een agrarisch loonbedrijf en daar moest veel gewerkt worden. Met het havo-diploma op zak werd toen een beroep op mij gedaan.”

,,Vervolgens heb ik tijdens twee jaar avondschool het vwo in één jaar afgerond, maar Nederlands bleef echt een probleem. Toch ging ik rechten studeren aan de universiteit. Maar met onder meer jurisprudentie was dat ontzettend taaie kost. Ook werd er veel gesproken over vormfouten, waarbij zuiver Nederlands erg belangrijk was.

Ik kreeg in de gaten dat ik hulp moest zoeken. Ik denk dat ik een van de eerste casussen was van Louis Merkelbach, die onderzoek deed naar dyslexie aan de universiteit van Leuven. Ik herinner me nog dat ik bij een decaan kwam en die zei: ‘Je moet eerlijk zijn tegenover jezelf: iemand zonder armen kan ook geen tennisser worden’.”

,,Ik ben vervolgens economie gaan studeren, maar uiteindelijk hadden ze me thuis nodig. Mijn moeder was mijn grote voorbeeld. Mijn vader ging dood en zij nam het bedrijf over in een mannenwereld. Zij werkte dag en nacht. Ze verplichtte het me niet, maar als je zo iemand ziet ga ja vanzelf ook hard werken.”

,,School is uiteindelijk verwaterd en ik ben in de kunst en antiek terechtgekomen. Ik heb met mijn vrouw een galerie gehad. Daarvoor ging ik regelmatig naar Engeland om in te kopen. Veel praten, dat ging prima.”

‘Halve nacht doorhalen’
,,Nadat ik de de politiek in ging, zag ik wat het betekende om draagvlak te moeten creëren. Eigenlijk ging ik van ondernemer in financieel rendement naar ondernemer in maatschappelijk rendement. Verbinden, de boel inspireren en aanjagen.”

,,Voor een collegevergadering zit ik al met zo’n zes- tot achthonderd pagina’s om te lezen per week, en daar komen dan nog de mails of stukken voor de samenwerkingsverbanden met andere gemeenten bij. Dat zijn er ook nog een paar honderd. Die stukken komen vaak pas een paar dagen van tevoren, dus dan kan ik een halve nacht doorhalen.”

,,Ik heb me aangeleerd op een andere manier te lezen. Meer op hoofdlijnen, minder details. Strategischer. En eerlijk: in Oosterhout hield ik in het begin wel eens mails af. Kreeg ik er dertig op een dag, maar ik wist: als ik daar uitgebreid op ga reageren zijn het er straks honderd. Als ik even niks doe, komen ambtenaren naar me toe en leggen het me in vijf minuten uit. Dan zie ook wat voor gevoel ze zelf bij een voorstel hebben.”

Mede daarom heb ik geen eigen kamer meer, maar werk ik bij voorkeur staand op de gang. In mijn eigen werkkamer liet ik mezelf institutionaliseren met mensen die afspraken maakten, maar nadat ik tussen alle collega’s ging werken werd ik nog meer geïnformeerd en had ik bij wijze van spreken een halve dag over. Die kan ik vervolgens in de stad aan de inwoners besteden. Mijn dyslexie biedt me ook voordelen.”

Drie of vier steekwoorden
,,Ik kan op deze manier goed functioneren, maar ik moet sommige dingen anders aanpakken. Toespraken bijvoorbeeld. Als ik ze uitschrijf wordt het niks. Ik schrijf drie of vier steekwoorden op en vertel het daarna. Daar zitten dan nog taalfouten in. Want ik ben meer een verteller. Ik schrijf ook columns op onze gemeentelijke facebookpagina. Die schrijf ik zelf, maar ik heb goede mensen om me heen die daar nog eens doorheen lopen en hier en daar wat corrigeren. Een zin in tweeën hakken, een d of t erbij of eraf.”

,,Dyslexie is voor mij een handicap, en zeker in dit vak. Daarbij ben ik ook nog linkshandig. Het is een hersendingetje. Een soort kortsluiting die je niet op kunt heffen, maar je kunt door anders te werken de stroombaan wel omleggen waardoor de verbinding blijft.”

https://www.bndestem.nl/oosterhout/uitg ... &auth_rd=1
Plaats reactie
  • Vergelijkbare Onderwerpen
    Reacties
    Weergaves
    Laatste bericht