Autisme in combinatie met een hoog IQ verhoogt het risico op zelfmoordgedachten

[Alba]

Als je op een jonge leeftijd gewoon klaar bent met leven zoals Alba beschrijft, dan vind ik ook dat dat mogelijk moet zijn. Maar het is niet zo vreemd om dan eerst met een gespecialiseerde psycholoog te praten... omdat er vele andere redenen kunnen zijn.

'Klaar zijn' is niet echt de juiste omschrijving. Het is meer zo dat ik al vanaf ongeveer de lagere school de dood ook gewoon altijd als logische keuzemogelijkheid heb beschouwd (en daarmee kennelijk al als kind ook de nodige volwassenen heb laten schrikken). Het is moeilijk over te brengen hoe volkomen normaal die gedachte voor mij is. Het is een beetje als een huis kopen. Ook niet iets wat je over één nacht ijs doet, maar wel gewoon een van de wat grotere keuzes die een mens in zijn leven kan maken. En van een huis kopen kun je nog spijt krijgen. Bij een zelfgekozen einde is het alleen relevant dat dat op het moment als de juiste keuze voelt.

Ik heb er overigens geen enkel probleem mee als er nog een psycholoog tussen geschoven zou worden, om mensen van al te impulsieve of niet echt gewilde acties te weerhouden. Als zo'n man of vrouw dan maar niet gaat zitten mekkeren dat mijn leven in zijn of haar ogen nog niet voltooid zou zijn. Daar ga ik zelf over en zoals de goede lezer vast al wel heeft begrepen: het is voor mij ook geen relevant criterium.

[Marcel]

Als het om euthanasie gaat zal die psycholoog wel gaan 'mekkeren'. En dat is heel begrijpelijk. Daarvoor zijn terecht strenge criteria.

[Druppie]

Wil nou niet beweren een hoog IQ te hebben, heb wel geneeskunde en gedeelte psychologie (ad universiteit) gestudeerd.
Wel zeer herkenbaar verhaal. Was best populair, maar voelde me eenzaam, angstig, onbegrepen etc.
Werd verscheidende keren depressief, zelfmoordgedachten en meerdere suicidepogingen.
Voor anderen ook herkenbaar?

De kop van het artikel klopt niet, want in het artikel wordt gesproken van een i.q.>100. Dus het gaat over een normaal tot hoog i.q.

[Admin]

Onderwerp is heropend. Er zijn 6 berichten verwijderd.

[Alba]

Als het om euthanasie gaat zal die psycholoog wel gaan 'mekkeren'. En dat is heel begrijpelijk. Daarvoor zijn terecht strenge criteria.

Nee, het gaat niet om euthanasie. Maar los daarvan ben ik wel benieuwd wat er 'terecht' is aan de strenge criteria voor euthanasie. Anders dan dat jij anderen jouw denkbeelden wilt opleggen uiteraard. Die inkopper krijg je van mij cadeau.

[MARCDC]

Ik zie maatschappelijk een parallel met adoptie.

Dat hoor je wel eens, er zijn koppels die nooit in aanmerking zouden komen om een kind te adopteren, maar die mogen wel zelf biologische kindjes krijgen zoveel ze maar wensen.

Verschil bij adoptie en ook bij euthanasie is dat je ergens een situatie van medeplichtigheid introduceert.

Ik denk dat dat ook de boodschap is, niemand houdt je tegen om zelfmoord te plegen, maar assistentie verlenen ligt gevoeliger.

[Marcel]

Assistentie verlenen mag alleen (is dus eigenlijk strafbaar) als je je aan de volgende spelregels houdt:

Klikkerdeklik

[Izegrim]

Ik denk dat dat ook de boodschap is, niemand houdt je tegen om zelfmoord te plegen, maar assistentie verlenen ligt gevoeliger.

Die discussie begint pas de laatste jaren op gang te komen. Met name de term 'voltooid' valt dan vaak. Daarmee maak je zelfmoord salonfähig.

Maar ik denk dat die discussie ook samenhangt met de maakbaarheid van het leven. Vaak was het idee dat we veel invloed hebben op ons leven, zowel qua kwaliteit maar ook op technisch vlak. Dat het vaak zou draaien om kansen grijpen. En als dat niet kon: tough luck.
Nu moest je de rit maar vaak uitzitten, terwijl dit nu ook als voortdurend lijden gezien wordt/kan worden.


Persoonlijk worstel ik al 39 jaar met die gedachten. Maar vraag me niet waarom ik er nu nog ben ... ik zou je geen antwoord kunnen geven. Misschien ben ik te nieuwsgierig naar wat de dag me brengt. Zie ik mezelf, ondanks tegenslag, beetje bij beetje groeien in het leven. En sommige dagen vervloek ik alles en iedereen en denk ik: je krijgt me niet klein. Als iets of iemand me klein wil krijgen, moet 'ie beter zijn/haar best doen ... not today Santa! (sic)

[Admin]

Enkele malen in mijn leven was ik dichtbij een besluit om te stoppen met leven en als me niets plotselings overkomt zal ik waarschijnlijk zelf de hand hebben in mijn einde.
Overigens is er nu geen behoefte om te stoppen, ik geniet van het co-ouderschap en mijn werk ervaar ik als uitdagend en tegelijk hobby. En ik ben pas 57. Pollens, wat jong!

[MARCDC]

Ik denk dat dat ook de boodschap is, niemand houdt je tegen om zelfmoord te plegen, maar assistentie verlenen ligt gevoeliger.

Die discussie begint pas de laatste jaren op gang te komen. Met name de term 'voltooid' valt dan vaak. Daarmee maak je zelfmoord salonfähig.

Maar ik denk dat die discussie ook samenhangt met de maakbaarheid van het leven. Vaak was het idee dat we veel invloed hebben op ons leven, zowel qua kwaliteit maar ook op technisch vlak. Dat het vaak zou draaien om kansen grijpen. En als dat niet kon: tough luck.
Nu moest je de rit maar vaak uitzitten, terwijl dit nu ook als voortdurend lijden gezien wordt/kan worden.


Persoonlijk worstel ik al 39 jaar met die gedachten. Maar vraag me niet waarom ik er nu nog ben ... ik zou je geen antwoord kunnen geven. Misschien ben ik te nieuwsgierig naar wat de dag me brengt. Zie ik mezelf, ondanks tegenslag, beetje bij beetje groeien in het leven. En sommige dagen vervloek ik alles en iedereen en denk ik: je krijgt me niet klein. Als iets of iemand me klein wil krijgen, moet 'ie beter zijn/haar best doen ... not today Santa! (sic)

Tussen m'n 18de en 24ste heb ik een paar moeilijke momenten gehad waarbij ik soms ging slapen en hoopte gewoon simpel niet meer wakker te worden. In de periode dat mijn moeder een zware epilepsie-aanval heeft gehad en dan 5 maanden later is overleden heb ik een inzinking gehad en heb ik ook even concreet gedacht om er een einde aan te maken.

Het is voor mij wel vrij eenvoudig om mensen die het vaak over zelfmoord hebben al bij voorbaat af te schrijven en alvast het rouwproces in te zetten.

Mijn zus heeft me eens laten weten dat ze euthanasie overwoog, en ik vroeg haar toen of ze verwacht had dat ik daar iets voor zou gaan regelen... toen schreef ze terug: jij zou zeker graag hebben dat ik dood was... nou nou, 't is nu niet alsof ik een brochure had gestuurd over euthanasie met 'zeg zus, ik zag dit, en dacht, dat lijkt me helemaal iets voor jou'...

Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd, en toch is hij op het katholiek kerkhof begraven, met een eredienst in de kerk. Er is zo'n verhaal dat ze vertellen dat als iemand onder de trein springt de kosten voor de vertraging worden verhaald op de erfenis, of dat de familie dan een factuur krijgt... dat blijkt in de praktijk nooit te worden gevraagd... blijkbaar houden we graag die verhalen in stand om de treinmachinisten wat te ontlasten, leugentje om bestwil...

Wat jou persoonlijk betreft, dat is een heel positieve spirit, leven is trouwens op zich al heel kort, en je hebt hierna nog miljoenen eeuwen om dood te zijn, waarom je dat dan wil aanvullen met nog wat extra jaartjes lijkt me waanzin...

[Alba]

Ik denk dat dat ook de boodschap is, niemand houdt je tegen om zelfmoord te plegen, maar assistentie verlenen ligt gevoeliger.

Dat is niet het uitgangspunt van de strafwetgever geweest in 1886. Ook zelfdoding werd - en dat kan zeker niet los worden gezien van het geloof - als niet geoorloofd gezien. Het probleem is echter dat je een succesvolle zelfmoordenaar niet meer kunt vervolgen en berechten. Je zou bij het strafbaar stellen van zelfdoding alleen de (niet-geslaagde) poging daartoe kunnen vervolgen. Daarvan is toen afgezien omdat het de onsuccesvolle zelfmoordenaar een extra reden zou kunnen geven om opnieuw een poging te doen. Als je anders toch maar vervolgd gaat worden, heb je bij een nieuwe, geslaagde poging tot zelfdoding alleen maar meer te winnen.

Maar los daarvan: ook anno 2024 probeert men nog steeds om zelfdoding zoveel mogelijk te ontmoedigen en te verhinderen. En dat "niemand houdt je tegen" is ook niet waar. Als ik mij op een openbare plek zou verhangen, zullen toegesnelde hulpverleners mij niet onder het mom van "hij wilde het vast zelf" laten bungelen. Ze zullen me zo snel mogelijk lossnijden. Er zullen vast mensen zijn die dat volkomen terecht vinden, maar van 'doe wat je niet laten kunt' is toch echt geen sprake. Het veelgehoorde "je kunt als je echt wilt, overal een stuk touw kopen" is meer een vorm van repressieve tolerantie.

[MARCDC]

Enkele malen in mijn leven was ik dichtbij een besluit om te stoppen met leven en als me niets plotselings overkomt zal ik waarschijnlijk zelf de hand hebben in mijn einde.
Overigens is er nu geen behoefte om te stoppen, ik geniet van het co-ouderschap en mijn werk ervaar ik als uitdagend en tegelijk hobby. En ik ben pas 57. Pollens, wat jong!

die formulering 'zal ik waarschijnlijk zelf de hand hebben in mijn einde'...

mijn moeder haar levenseinde viel vrij goed mee, hoor, paar dagen, in die zin maak ik me zelf niet zo heel veel zorgen meer.

[Marcel]

Enkele malen in mijn leven was ik dichtbij een besluit om te stoppen met leven en als me niets plotselings overkomt zal ik waarschijnlijk zelf de hand hebben in mijn einde.
Overigens is er nu geen behoefte om te stoppen, ik geniet van het co-ouderschap en mijn werk ervaar ik als uitdagend en tegelijk hobby. En ik ben pas 57. Pollens, wat jong!

Dat heb ik gelukkig nooit zo ervaren. Maar ik kan me wel inleven in mensen die het wel mooi geweest vinden. Ik heb ook periodes gekend die zwaar waren. Soms ben je daar moe van. Ik wilde er helemaal niet uitstappen, maar kon me toen best voorstellen dat dit niet perse het spreekwoordelijke einde van de wereld zou zijn. Dat er ook een zeker perspectief in schuil ging.

[Izegrim]

Dat er ook een zeker perspectief in schuil ging.

Ik denk dat dit juist hetgene is dat er vaak ontbreekt. Of beter gezegd: lijkt te ontbreken. Ik kan beter met mijn depressies omgaan door er op een andere manier naar te kijken. Accepteren dat depressieve gedachten er ook mogen zijn en dat ook zo te ervaren ipv er tegen te vechten.

Maar ik kan me voorstellen dat dit iets is dat je niet 1-2-3 in een urgente situatie aan iemand kunt verkopen.