Naast het feit dat in deze documentaire mijns inziens een ongenuanceerd beeld wordt neergezet van autisme, en de stigma's rondom autisme alleen maar versterkt worden , vind ik Kees Momma een vreselijk irritant figuur.
Misschien wel juist omdat hij voldoet aan het stereotype beeld wat nog vaak heerst rondom autisme. Daar scoor je natuurlijk mee als documentairemaker
Daarnaast geloof ik wel dat Kees eigenlijk ook ondanks of juist dankzij zijn autisme een soort slachtoffer is van zijn ouders die zijn leven lang iedere hobbel voor hem uit de weg geruimd hebben.
Ik denk dat hij wellicht daardoor nooit geleerd heeft om op zijn bek te gaan en daarvan te leren.
Maar ja dat is wat ik zelf uit deze documentaire heb opgemaakt. De waterstofbom op mofrika scène vind ik zowel treurig als lachwekkend.
Misschien hard en ongenuanceerd van mij. Maar dit is slechts mijn mening