Kees Momma is karikatuur, maar veel van zijn worstelingen zijn herkenbaar

[Admin]

Door zijn autisme is authentieke Kees Momma een karikatuur, maar veel van zijn worstelingen zijn herkenbaar.

In de rust van RKC-Vitesse probeerde mijn broertje de boel op te vrolijken. Hij liet fragmenten zien van Kees Momma, over wiens leven als autist een vervolgdocumentaire is verschenen.

Kees Momma is na Marcel van Roosmalen de bekendste Velpenaar. Ze hebben best wat gemeen. Allebei beroemd geworden omdat ze hun irritatie over de medemens omzetten in Gilles de la Tourette-achtige klaagzangen die zo eerlijk, scherp geformuleerd en meedogenloos zijn dat mensen erom moeten lachen, evenals om de kluchtige situaties uit hun levens die beschreven (Van Roosmalen) en verfilmd (Momma) worden.

De eensgezindheid in mijn broertjes volle huiskamer – wat was Vitesse slecht – verdween zodra Kees op het scherm verscheen. De ene helft zweeg en verbaasde zich over de andere helft, die in de lach schoot toen mijn broertje ons kennis liet maken met Kees. Hij begon met de klassieker ‘waterstofbommen op Mofrika’ en eindigde met een filmpje waarin Kees gefrustreerd raakte omdat zijn dementerende moeder hem steeds minder kan helpen.

,,Ik vind het zielig”, zei een vriend. ,,Ik snap wat er grappig aan is, maar omdat Kees het zelf niet door heeft, heb ik het gevoel dat jullie hem uitlachen. Leedvermaak. Heb ik niks mee.”

Zelf hoorde ik bij het deel van de kamer dat wel om Kees Momma kon lachen en daar ook geen probleem mee had. Door zijn autisme is authentieke Kees een karikatuur, maar veel van zijn worstelingen zijn herkenbaar. Ik ben ook graag alleen, ongestoord in mijn eigen veilige wereldje en ik ben ook bang voor (klimaat)verandering. Verder bewonder ik Kees’ eerlijkheid.

Het succes van Kees zit hem, meer nog dan het anders zijn, in de herkenbaarheid. We zijn allemaal een beetje Kees en willen allemaal een beetje meer Kees zijn.

Column van Remco Kock / AD

[Druppie]

Hij is geen karikatuur, maar een uitgesproken autistische man, waardoor hij karikaturaal overkomt. Als persoon is hij echter gewoon net zo serieus te nemen als een ieder ander. Een karikatuur van hem maken zal wel lastig zijn. Ik kan wel om hem lachen, maar lach hem niet uit.

[Alba]

Hij is geen karikatuur, maar een uitgesproken autistische man, waardoor hij karikaturaal overkomt. Als persoon is hij echter gewoon net zo serieus te nemen als een ieder ander. Een karikatuur van hem maken zal wel lastig zijn. Ik kan wel om hem lachen, maar lach hem niet uit.

Instemmend duimpje.

[EgoSum]

Ik vind Kees een interessant figuur. Ik zie enorme tegenstrijdigheden.
Het lijkt alsof hij ergens in zijn kindertijd is blijven hangen, maar is heel welbespraakt.
Veel mensen zouden een voorbeeld kunnen nemen aan zijn duidelijke articulatie en woordenschat

Hij kan niet zelfstandig wonen, maar haalt wel alle brevetten voor zweefvliegen. Om een ander voorbeeld te geven.

Ik heb ook een oud fragment, Trainman, gezien. Hierin legt hij uit wat autisme voor hem betekent: precies zoals ik het zou zeggen. Dan vraag ik me af 'wie' er in die 'bubbel' zit, hoe ervaart hij zichzelf.

[MARCDC]

Ik vind Kees Momma een arrogante eikel.
Ik vind ook dat ik hem daarmee respectvol behandel door voorbij zijn beperking te kijken naar de mens achter de diagnose. Mooi he...

Ik heb ooit eens een dame in een elektrische rolstoel: 'lompe trut' nageroepen, die had me bijna van mijn sokke gereden... en ik denk daar ook dat ik haar toen respectvol behandelde door voorbij haar beperking te kijken naar het kutwijf dat ze ook was...

Dat lijkt me een mooi streefdoel, om voorbij de beperking te kijken, hen als volwaardige mensen te zien die ook je toorn waardig zijn. Ze vinden het zelf niet leuk om betutteld te worden, en dat meen ik eigenlijk wel, hoor, al zeg ik het misschien wat sarcastisch...

[EgoSum]

Ik zou wel knettergek van hem worden

Maar ik vind wel dat je in het algemeen rekening kunt houden wanneer iemand een beperking heeft, of dit nou fysiek of mentaal is. Maar inderdaad niet altijd. Het ligt aan de context.

[MARCDC]

zoals jij en je buur, het is een vorm van wederzijds respect, Bill Gates, Richard Branson, Elon Musk, vind ik ook arrogante eikels, hij is dus niet bepaald in slecht gezelschap, zo.

Ik had hem ook een loser kunnen vinden, dan zat hij in de club van Putin en Trump...

[Yidzqe]

Naast het feit dat in deze documentaire mijns inziens een ongenuanceerd beeld wordt neergezet van autisme, en de stigma's rondom autisme alleen maar versterkt worden , vind ik Kees Momma een vreselijk irritant figuur.

Misschien wel juist omdat hij voldoet aan het stereotype beeld wat nog vaak heerst rondom autisme. Daar scoor je natuurlijk mee als documentairemaker

Daarnaast geloof ik wel dat Kees eigenlijk ook ondanks of juist dankzij zijn autisme een soort slachtoffer is van zijn ouders die zijn leven lang iedere hobbel voor hem uit de weg geruimd hebben.


Ik denk dat hij wellicht daardoor nooit geleerd heeft om op zijn bek te gaan en daarvan te leren.

Maar ja dat is wat ik zelf uit deze documentaire heb opgemaakt. De waterstofbom op mofrika scène vind ik zowel treurig als lachwekkend.

Misschien hard en ongenuanceerd van mij. Maar dit is slechts mijn mening

[Admin]

Daarnaast geloof ik wel dat Kees eigenlijk ook ondanks of juist dankzij zijn autisme een soort slachtoffer is van zijn ouders die zijn leven lang iedere hobbel voor hem uit de weg geruimd hebben.

Dat is ook mijn indruk.

[EgoSum]

Daarnaast geloof ik wel dat Kees eigenlijk ook ondanks of juist dankzij zijn autisme een soort slachtoffer is van zijn ouders die zijn leven lang iedere hobbel voor hem uit de weg geruimd hebben.

Dat is ook mijn indruk.

Misschien wel. Het zou ook kunnen dat hij dankzij zijn ouders een redelijk normaal leven heeft.
Ik denk dat het vanuit je luie stoel moeilijk te zeggen is.

Objectief gezien zou hij zeker wat meer respect voor zijn ouders mogen tonen, met name zijn moeder.

Mijn vader is ook autitisch en laagbegaafd. Die zegt vaak dingen waarvoor je het liefst doet alsof je het niet gehoord hebt. Mist gewoon een antenne. Zal bij Kees ook zo zijn, alhoewel hij wel een behoorlijke intelligentie heeft.

[EgoSum]

zoals jij en je buur, het is een vorm van wederzijds respect, Bill Gates, Richard Branson, Elon Musk, vind ik ook arrogante eikels, hij is dus niet bepaald in slecht gezelschap, zo.

Ik had hem ook een loser kunnen vinden, dan zat hij in de club van Putin en Trump...

Grappig dat je mijn buur aanhaalt

Ik zou Kees niet in dezelfde categorie als Trump of Poetin kunnen plaatsen
Ook al zijn het alledrie losers.
Kees vermoord geen mensen, of 'grabs them by the pussy'

[Yidzqe]

Daarnaast geloof ik wel dat Kees eigenlijk ook ondanks of juist dankzij zijn autisme een soort slachtoffer is van zijn ouders die zijn leven lang iedere hobbel voor hem uit de weg geruimd hebben.

Dat is ook mijn indruk.

Misschien wel. Het zou ook kunnen dat hij dankzij zijn ouders een redelijk normaal leven heeft.
Ik denk dat het vanuit je luie stoel moeilijk te zeggen is.

Objectief gezien zou hij zeker wat meer respect voor zijn ouders mogen tonen, met name zijn moeder.

Mijn vader is ook autitisch en laagbegaafd. Die zegt vaak dingen waarvoor je het liefst doet alsof je het niet gehoord hebt. Mist gewoon een antenne. Zal bij Kees ook zo zijn, alhoewel hij wel een behoorlijke intelligentie heeft.

Gedeeltelijk eens met bovenstaande. Het is ook wel makkelijk om uit mijn luie stoel iets te vinden. Maar ik denk ook dat de ouders van Kees altijd het vuur uit de sloffen hebben gelopen voor hem. Zelf ben ik ook hartstikke autistisch, maar het soms respectloze gedrag richting zijn ouders had ik vroeger echt niet hoeven proberen bij mijn ouders. Ik keek wel uit.

Dat Kees een antenne mist is wel duidelijk. Dat hij op intellectueel gebied intelligent is, zie ik ook. Maar ik ben geen psychiater, dus hier laat ik het maar bij

[EgoSum]

Ik was ook best respectloos tegenover mijn ouders vroeger
Vertoonde ook wel die Kees-trekjes. Pas met ouder worden begon ik het me te realiseren.

Mijn autisme zal op zijn minst hebben meegespeeld, maar in welke mate is lastig te zeggen. Er zijn zoveel factoren in het spel.

[MARCDC]

Inderdaad wel herkenbaar, al vind ik wel van mezelf dat ik het met interest heb goedgemaakt voor mijn moeder. Ik was thuis tot mijn 27ste, betaalde kost en inwoon, had een autootje waar we dan inkopen mee gingen doen, mijn moeder was in die tijd best wel happy zoals we leefden, dat zei ze ook.

[EgoSum]

Bij mij was de situatie wat complexer.
Ik ben voor stages steeds uit huis gegaan en weer terug na de stage. Zo tot mijn 25ste (drie keer in totaal). Daarna definitief uit huis, maar kwam wel vaak weekenden terug.

Ik heb ook later geprobeerd dingen nog goed te maken en tijd 'in te halen'. Maar dit werd erg bemoeilijkt omdat mijn moeder erg ziek was en de laatste jaren heel hard achteruit ging. Van een kant wel mooi dat er ik wel voor haar was toen het slecht ging. Het heeft alleen ook wel een sterke wissel op mij getrokken.

[Alba]

Ik heb eigenlijk vooral veel respect voor zijn ouders, die altijd klaar hebben gestaan voor hun zoon. De vraag is ook of ze toen Kees jongvolwassen was veel andere keus hadden. Ik heb zo'n vermoeden dat er toen veel minder (of nog geen?) mogelijkheden voor begeleid wonen waren.

[EgoSum]

Ik kan me ook wel voorstellen dat je dat als ouder niet wil. Tenzij het echt niet te doen is en je leven helemaal verpest wordt, zonder uitzicht op een betere situatie.
Maar ik heb ergere gevallen gezien waarbij de ouders toch de zorg/last bleven dragen.

Ik kan hier eigenlijk niet over oordelen, maar ik denk niet dat het 'samenwonen' met zo iemand als Kees zodanig zwaar is dat je die stap maakt als ouder. Ik zou het niet kunnen, maar als het mijn zoon zou zijn, en ik zou niet autistisch zijn, weet ik het niet. Ik weet niet hoe het is om 24/7 met hem opgescheept te zitten. Video's geven net als social media maar een klein en verdraaid beeld van iemand. Meestal lijkt het mooier dan het is