Hoe interactie met planten en dieren interpersoonlijke groei kan bevorderen.
Autismespectrumstoornis (hierna "autisme" genoemd) is een complexe, multidimensionale aandoening die verre van volledig wordt begrepen. Hoewel de etiologie nog steeds wordt onderzocht, evolueren de diagnostische criteria voortdurend en varieert de presentatie aanzienlijk van persoon tot persoon. Uitdagingen of verschillen in interactie met anderen zijn een van de consistente kenmerken gebleven . Velen met deze aandoening hebben moeite met het onderhouden van oogcontact, het registreren van sociale signalen, het lezen van lichaamstaal of het interpreteren van stijlfiguren.
Bovenop deze barrières voor interpersoonlijke connectie, ervaren sommige personen met autisme een hogere mate van gevoeligheid voor prikkels, wat gemeenschappelijke kenmerken van interactie - een aanraking op de schouder, een knuffel of gelach - ongemakkelijk kan maken . Anderen worstelen met een verminderd executief functioneren , waardoor het moeilijk is om de aandacht vast te houden tijdens een gesprek. Weer anderen kunnen hun gespreksonderwerpen beperkt vinden door hyperfixatie op bepaalde activiteiten of onderwerpen.
Om deze redenen vinden veel mensen met autisme socialiseren extreem stressvol en/of angstaanjagend . Hoewel dit hen ervan kan weerhouden op zoek te gaan naar mogelijkheden om met anderen om te gaan, betekent dit niet dat ze geen relaties willen. Mensen met autisme hechten evenveel waarde aan menselijke verbondenheid als wie dan ook; sommigen hebben alleen ondersteuning op maat nodig om de interpersoonlijke vaardigheden te ontwikkelen die daarvoor nodig zijn. Voer dieren- en plantenverzorging in .
Verbeterde zelfwerkzaamheid
Wanneer ze regelmatig voor planten of dieren zorgen, plukken mensen met autisme voordelen die veel verder reiken dan de letterlijke en figuurlijke vruchten van hun arbeid. Werken op een boerderij, het opvoeden van een huisdier of het verzorgen van een tuin vereist een combinatie van taken die inspelen op hun unieke sterke punten. Waar de repetitieve activiteiten die met deze praktijken gepaard gaan voor sommigen saai kunnen zijn, vinden mensen met autisme ze vaak rustgevend . En waar de complexe probleemoplossing die af en toe nodig is anderen kan afschrikken, is het vaak zeer boeiend en stimulerend voor mensen met autisme.
Niet alleen is het houden van dieren en planten een arena waarin individuen met deze aandoening kunnen uitblinken, maar het omvat ook praktijken die ondubbelzinnige resultaten opleveren. Wanneer hun tuinen bloeien met prachtige bloemen en smakelijke groenten, weten tuiniers dat hun dagelijkse water geven, wieden en snoeien heeft gewerkt. En als hun kippen die geen eieren hebben gelegd het eindelijk doen, hebben boeren het bewijs dat ze een probleem met succes hebben opgelost. Deze tastbare feedback levert een grote bijdrage aan het opbouwen van zelfredzaamheid , waardoor mensen met autisme in staat worden gesteld om moeilijkere uitdagingen aan te gaan. Voor sommigen kan dit het aangaan van een gesprek inhouden.
Betere reactie op feedback
Het is geen toeval dat vaak wordt gezegd dat relaties 'gecultiveerd' zijn. Net als tuinen, akkers of boerderijdieren, vereisen relaties consistente inspanning en reactievermogen op feedback. Maar waar interpersoonlijke feedback kan aanvoelen als kritiek of afwijzing, is feedback van planten en dieren duidelijk niet persoonlijk. Een geit die extra voedsel van je probeert af te pakken, doet dat niet omdat hij je niet mag. Hij doet dat omdat hij voelt dat je geen controle hebt over het graan dat je vasthoudt. Reageer hierop door meer zelfverzekerde, assertieve lichaamstaal aan te nemen, en hij zal reageren door zich terug te trekken.
Door mensen met autisme een niet-oordelende ruimte te bieden waarin ze kunnen oefenen met het interpreteren van feedback en zich dienovereenkomstig kunnen aanpassen, helpt de verzorging van planten en dieren hen te positioneren voor succes tijdens menselijke interacties. Ze leren niet alleen dat ze de reacties van anderen niet persoonlijk hoeven op te vatten, maar ze leren ook dat die reacties de informatie verschaffen die ze nodig hebben voor toekomstige interacties. Menselijke conversatie is een iteratief proces dat wordt gedefinieerd door vallen en opstaan, net als het verzorgen van dieren en planten.
Meer zelfvertrouwen Risico's nemen
Niemand van ons weet echt wat er in elkaars hoofd omgaat totdat het is gecommuniceerd. Vaak moeten we deze informatie bij elkaar opvragen. We vragen onze vrienden: "Hoe gaat het?" en als ze 'Goed' zeggen, maar hun toon suggereert iets anders, is het verstandig om op te volgen voor het geval ze ondersteuning nodig hebben: 'Het lijkt erop dat er iets mis is. Is er iets dat je dwars zit?” Als ze willen delen, zullen ze dat doen. Als ze dat niet doen? Ze zullen dat in plaats daarvan delen.
En hoewel het laatste scenario - afhankelijk van hoe de tegenzin wordt gecommuniceerd - kan aanvoelen alsof je wordt neergeschoten, is het veel beter om het risico te nemen en verder te informeren dan een kans te hebben gemist om er te zijn voor iemand om wie je geeft. Fout gokken is een belangrijk onderdeel van menselijke interactie. Interactie tussen dieren en planten ook. Als je hond jankt en naar je staart, is het onmogelijk om te weten waarom totdat je verschillende interventies probeert. Je kunt ze eerst aandacht geven en als ze het gedrag voortzetten, kun je ze naar buiten brengen. Als ze blijven zeuren, weet je dat ze iets anders nodig hebben, misschien een waterbak bijvullen.
Dit verschilt alleen van het proces van het bepalen van de behoeften van een mens doordat dieren en planten minder, eenvoudigere vereisten hebben en hun verzorgers niet beoordelen. Ze bieden mensen met autisme een veilige ruimte om te oefenen met het nemen van de risico's die ze moeten nemen bij de omgang met mensen. En hoe meer ze zulke risico's nemen, hoe beter ze worden in het verantwoorden van perspectieven en ervaringen die niet overeenkomen met die van henzelf.
Minder aannemen, meer aandacht besteden
Mensen met autisme kunnen moeite hebben om rekening te houden met het perspectief van een ander vanwege de neiging om anderen te hypo- of hypermentaliseren . Wanneer ze hypomentaliseren, gaan ze ervan uit dat er te weinig omgaat in de geest van iemand anders, waardoor ze belangrijke communicatieve signalen missen. Wanneer ze hypermentaliseren, gaan ze verder dan waartoe ze reden hebben over de mentale toestand van een ander. Door met dieren en planten te werken, worden ze geconditioneerd om minder aan te nemen en meer op te letten, waardoor ze de signalen kunnen oppikken die ze nodig hebben om andere levende wezens beter te begrijpen.
Behalve dat het hen helpt meer op te letten, kan het verzorgen van dieren en planten mensen met problemen met het uitvoerend functioneren helpen om het beter vol te houden. Puppy's zijn berucht omdat ze grote schade aanrichten zodra je je ogen van ze afwendt, en als je afdrijft terwijl je een tuinslang bedient, kunnen je planten over- of onder water komen te staan. De gevolgen die zijn ingebouwd in het verzorgen van dieren en planten, stimuleren individuen om hun uithoudingsvermogen van de aandacht in de loop van de tijd te versterken. Dit vertaalt zich in een verbeterd vermogen om aanwezig te blijven tijdens gesprekken, en dat verhoogt de hoeveelheid informatie die ze opnemen tijdens het communiceren.
Een andere manier waarop het verzorgen van dieren en planten mensen met autisme helpt aanwezig te blijven tijdens gesprekken, is door sensorische integratie te ondersteunen . Studies tonen aan dat tijd doorbrengen ondergedompeld in de geluiden van bestuivers, het gevoel van vuil, de geuren van planten en de kleuren van bloemen en vruchten niet alleen rustgevend is, maar ook de zintuiglijke tolerantie van mensen in de loop van de tijd kan verbeteren. Dit maakt socialiseren een stuk toegankelijker, omdat het de verontrustende effecten van de stimulatie die gepaard gaat met groepen of openbare ruimtes vermindert.
Gemeenschappelijke basis met anderen
Het verzorgen van planten en dieren geeft enorm veel voldoening voor mensen met autisme, zeker als ze dit in samenwerking met anderen kunnen doen. De gedeelde ervaring van het onderhouden van een tuin of het fokken van kippen biedt een ingebouwde basis voor verbinding die het aangaan van gesprekken veel minder stressvol maakt voor mensen met autisme. Zonder de druk om uit te zoeken waarover ze moeten praten, hebben ze de ruimte om zich te concentreren op het 'hoe' van interactie. Met andere woorden, ze kunnen meer van hun energie besteden aan het verwerken van feedback, ontvankelijk blijven voor sociale signalen en leren over de mensen met wie ze relaties opbouwen.
Bovendien leert de gezamenlijke probleemoplossing die het verzorgen van dieren en planten vaak vereist, mensen met autisme hoe ze met succes door interpersoonlijke conflicten kunnen navigeren. Hoe meer ze oefenen om naar andermans standpunten te luisteren, hun eigen mening met medeleven te uiten en te herstellen van tegenslagen in het bijzijn van anderen, hoe beter ze in staat zullen zijn om hetzelfde te doen wanneer ze een meningsverschil hebben met een collega, vriend, familie. lid of partner in een andere setting.
Nu bij steeds meer mensen van alle leeftijden de diagnose autismespectrumstoornis wordt gesteld, zijn meer ouders, opvoeders, verzorgers en leden van de gemeenschap actief op zoek naar betere manieren om dierbaren met autisme te ondersteunen. Als u zo iemand bent, is het helpen van uw geliefde om betrokken te raken bij de verzorging van dieren of planten een geweldige manier om hun welzijn te bevorderen. De sleutel is om een activiteit te selecteren die hen ontmoet waar ze zijn.
Forceer uw geliefde niet om met te veel mensen te communiceren voordat ze er klaar voor zijn. De overweldiging die ze zouden kunnen voelen, zou alle positieve aspecten van dieren- en plantenverzorging teniet kunnen doen. Overweeg om te beginnen met een achtertuin of huisdier. Hoewel het verzorgen van deze planten of het grootbrengen van dat dier een eenzame onderneming kan zijn, zullen de betrokken activiteiten hen helpen het vertrouwen, de kennis en de vaardigheden op te bouwen die ze nodig hebben om hun volgende stap te zetten naar het bevorderen van positieve verbindingen met anderen.
Psychology Today
William Anixter, MD
Courtney Kelly