Muziek en Autisme

[JBuijnsters]

Voor mijn studieonderzoek, zoek ik naar de connectie tussen muziek en mensen (met autisme).

Als ASS-er merk ik dat ik muziek anders gebruik/consumeer dan neurotypische mensen om me heen.
Ik vraag me af of anderen dat herkennen of juist niet.

Zou je willen delen hoe jouw relatie met muziek is als persoon met autisme? Elk antwoord wordt gewaardeerd, mochten ervaringen worden gebruikt voor een onderzoek wordt alles gefungeerd/geanonimiseerd.

[Marcel]

Ik ben een enorme muziekliefhebber, maar deze vraag kan ik toch onmogelijk beantwoorden?

[Admin]

@ TS

Je vraag luidt:

Zou je willen delen hoe jouw relatie met muziek is als persoon met autisme?

Dat is mij ook te open, te breed, te vaag. Doel je bijvoorbeeld op emotie, gedrag, luisterduur, soort muziek, luisteren naar, zelf spelen?

Zou je wat meer context willen geven?

[JBuijnsters]

Het is doelbewust wat breed geformuleerd, omdat ik mensen de ruimte wil geven hun verhaal te vertellen op een manier die zij passend vinden.

Maar ik kan een voorbeeld geven:
Ik gebruik muziek de hele dag door om mijn emoties te reguleren en prikkels te dempen, en weer andere muziek voor concentratievermogen. Muziek maken doe ik weer om emoties te uiten. Sommige dingen herken ik bij mijn neurotypische omgeving, maar emoties regulatie en prikkels dempen niet zo zeer. Dat is mijn ervaring maar ik ben juist benieuwd hoe andere dat verschil ervaren

[Admin]

Hoe anderen, neurotypisch of niet, muziek ervaren weet ik niet, maar voor mij is muziek al mijn leven lang een belangrijke factor. Als kleuter lag ik al naar klassieke muziek te luisteren en gedurende mijn leven was en is muziek er om stemmingen te versterken of juist te reguleren.

Ik heb ooit leren notenlezen en kan blokfluit spelen. Niet heel spannend, maar het geeft wel een beetje basiskennis. Eén hele of halve noot fout gespeeld hoor ik direct en in mijn hoofd kan ik muziek aardig snel reproduceren. Een net iets andere uitvoering van een (klassiek) stuk 'voelt' meestal onwennig.

Als ik me instabiel voel dan kan ik écht mooie muziek niet luisteren omdat het de instabiliteit dan versterkt, al voelt dat niet verkeerd. Integendeel zelfs. Maar een mens moet 'door' in het leven... Als ik het laatste uur van de dag muziek luister dan kan ik daarna vaak niet goed slapen omdat de muziek er dan als het ware nog is.

[arjen37]

Ik heb bijna altijd muziek aan staan, meestal streaming tegenwoordig. In de auto geen radio maar een cd. Als het stil is ga ik van alles horen dat mij vervolgens afleid. Muziek (die ik mooi vind!) drukt dat soort geluiden weg waardoor ik mij beter kan concentreren. Mijn ouders geloven dat niet, dus in mijn tienertijd vaak ruzie over gehad. Nederlandstalige muziek waarbij ik de tekst kan verstaan leid af, terwijl Engels- of anderstalige muziek dat niet doet. Ik heb moeite met het scheiden van de zang van de rest, versta het dus slecht en kan er niets van maken. Zolang ik mij er niet op concentreer is dat geen probleem.

Op kantoor heb ik een noise cancelling koptelefoon op, met muziek. Ook weer het weren van gepraat en andere geluiden. Als ik in mijn eentje wandel heb ik oortjes in (want de koptelefoon vangt teveel wind) ter afleiding. Anders vind ik wandelen al snel saai en overprikkelend.

De muziek die ik luister is stevig, up-tempo. Toch word ik er rustig van. Mijn theorie is dat dat soort muziek de gedachtenstroom dempt, waardoor ik rust ervaar.

[Marcel]

Ik heb er eens over nagedacht, want muziek betekent veel voor me. Ik kan niet zeggen of ik als iemand met autisme anders luister, ik kan sowieso de link met autisme niet goed leggen.
Ik luister veel naar muziek. Dus echt luisteren. Genieten van de muziek. Dan staat hij over het algemeen een tikkeltje harder en doe ik niet erg veel anders, behalve wellicht wat doelloos de krant doornemen of koken, stofzuigen.
Daarnaast merk ik dat ik het soms fijn vind om rustgevende muziek op te zetten. Dat moet dan juist niet teveel herrie maken. Dan draai ik vaag ook rustig serene muziek.
Ik leg eigenlijk geen link met autisme. Natuurlijk snap ik dat muziek mijn hoofd wat 'uit' kan zetten, maar geldt dat voor niet-autisten ook niet?

[Klapstoel]

Ik luister eigenlijk iedere dag urenlang tijdens het thuis aan de computer werken naar Spotify. Vooral als ik alleen ben vind ik het anders te "leeg" thuis. Het lijdt ook mooi af van mijn tinnitus. Maar het is rustige elektronische muziek, niet te hard, want eigenlijk hou ik van een rustige omgeving. Als ik buiten ben luister ik liever naar natuurgeluiden (vogels etc). Muziek helpt mij om urenlang gefocust te blijven op wat ik aan het doen ben. Als mijn vriend terug is van zijn werk zet ik de muziek meestal uit en praat ik met hem. Maar als we allebei aan de computer zitten luisteren we vaak ook naar dezelfde soort rustige muziek, tijdens het gamen bijvoorbeeld. Maar een uurtje ofzo voor het slapengaan moet ik het uitzetten omdat ik anders te overprikkeld ben om te slapen.

Trouwens dans ik niet, denk dat vele auti's dat met mij gemeen hebben, ik heb er de motoriek niet voor en beweeg dus geen millimeter ook als iedereen om mij heen vrolijk aan het dansen of wiebelen of weet ik veel is. En ik voel me dan totaaaaaal niet op mijn gemak in zo'n situatie.

[Alba]

Ik heb weinig tot helemaal niets met muziek. Er zijn wel (popmuziek)nummers en symfonieën die mij kunnen boeien, maar het feit dat ik de laatste paar maanden in totaal misschien een paar uurtjes naar muziek heb geluisterd zegt waarschijnlijk wel genoeg. Het leidt mij vaak op een niet positieve manier af, of boeit meestal volstrekt niet. Ik zou gemakkelijk de rest van mijn leven volledig zonder muziek kunnen.

[rivetlicker]

Ik heb, naargelang de locatie echt heel andere verbindingen met muziek

Ik heb meestal muziek opstaan als ik met de fiets onderweg ben. Veilig is anders natuurlijk; maar ik trek muziek een stuk beter dan luid verkeer. Met het OV eigenlijk hetzelfde.. .dan vind ik muziek wel fijn in m'n oren.

Thuis is muziek voor mij echt heel anders; dan ga ik nieuwe albums luisteren, en ook alleen luisteren. Licht uit, deurbel uit, niet storen. Daarna nog een keertje luisteren, aantekeningen maken. Me afvragen waarom ik dat stukje zo goed vind. En vaak ook opzoeken hoe je het naspeelt; muziek zo beleven is een van de redenen waarom ik tig instrumenten heb opgepakt en zelf ben gaan spelen. Ik wil het ook snappen qua spelen.

Ik kan er heel weinig mee als anderen muziek hebben opstaan als ik op bezoek ben. Ik wil daar eigenlijk helemaal in opgaan. Maar in gezelschap is dat niet zo heel wenselijk; dat je in zo'n mentale bubbel zit en niet aanspreekbaar bent. En achtergrond muziek, daar ben ik ook echt niet van. Ik hou nooit zo van "meezing" muziek; ik hou wel van complexe instrumentale muziek die je moet beleven. Van die muziek waar je eigenlijk 3x per minuut wilt terug spoelen omdat er weer iets onverwachts (maar wel passends) gebeurde.

Ik hou van dansen op elektronische muziek tijdens het stappen; duurt altijd even voordat ik erin kom; een slechte DJ haalt mij er heel snel weer uit.

Muziek als achtergrondmuziek heb ik zelden opstaan; het voelt voor mij dan teveel als fastfood. Je (althans ik) beleeft het dan maar half. Als ik iets op de achtergrond heb opstaan is het wanneer ik even m'n woning schoonmaak; maar meestal loopt er gewoon een podcast.

Qua stijlen zit ik heel erg in een hoekje experimenteel
, al dan niet elektronisch. Beetje darkjazz, beetje ambient. En een flinke zwik metal (in een spectrum aan subgenres). Oh, en goth (In z'n veelzijdigheid); maar ik vind die subcultuur dan ook hartstikke tof

Voor mij persoonlijks is het ook dat ik bepaalde nummers gewoon niet kan hebben. Mij overkomt dan echt zo'n gevoel van ultieme verveling. Het is niet boeiend en spannend. Veel populaire muziek doet dat voor mij. Aan de andere kant; als iemand die zich ook bezig houd met sounddesign; kan ik best opleven als er een heel toffe synthesizerklank in zit bijvoorbeeld.