• Peiling

Als het gaat om ADHD en ASS, kunnen de ogen alles onthullen

Niet alleen nieuws, maar ook inspirerende verhalen, opiniestukken en andere interessante content vanuit diverse media.
Gebruikersavatar
Admin
Beheerder
Berichten: 1975
Lid geworden op: 04 jun 2022 13:59
Locatie: Amersfoort
1e diagnose: Autisme
Contacteer:

Als het gaat om ADHD en ASS, kunnen de ogen alles onthullen

Ongelezen bericht door Admin »

Als het gaat om ADHD en ASS, kunnen de ogen alles onthullen

Overzicht: Het meten van de elektrische activiteit van het netvlies als reactie op een lichtstimulus zou een biomarker kunnen zijn voor ADHD en autisme, rapporteren onderzoekers.

Bron: Universiteit van Zuid-Australië

Er wordt vaak gezegd dat ‘de ogen alles vertellen’, maar wat hun uiterlijke uitdrukking ook is, de ogen kunnen volgens nieuw onderzoek van de Flinders University en de University of South Australia ook neurologische ontwikkelingsstoornissen zoals ASS en ADHD signaleren.

In de eerste studie in zijn soort ontdekten onderzoekers dat opnames van het netvlies verschillende signalen konden identificeren voor zowel Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) als Autism Spectrum Disorder (ASS), wat een potentiële biomarker voor elke aandoening oplevert.

Met behulp van het ‘elektroretinogram’ (ERG) – een diagnostische test die de elektrische activiteit van het netvlies meet als reactie op een lichte stimulus – ontdekten onderzoekers dat kinderen met ADHD een hogere algehele ERG-energie vertoonden, terwijl kinderen met ASS minder ERG-energie vertoonden.

Onderzoeksoptometrist aan de Flinders University, Dr. Paul Constable, zegt dat de voorlopige bevindingen veelbelovende resultaten opleveren voor betere diagnoses en behandelingen in de toekomst.

“ASS en ADHD zijn de meest voorkomende neurologische ontwikkelingsstoornissen die in de kindertijd worden gediagnosticeerd. Maar omdat ze vaak vergelijkbare eigenschappen delen, kan het stellen van diagnoses voor beide aandoeningen lang en gecompliceerd zijn, “zegt Dr. Constable.

“Ons onderzoek wil dit verbeteren. Door te onderzoeken hoe signalen in het netvlies reageren op lichtstimuli, hopen we nauwkeurigere en eerdere diagnoses te kunnen ontwikkelen voor verschillende neurologische aandoeningen.

“Netvliessignalen hebben specifieke zenuwen die ze genereren, dus als we deze verschillen kunnen identificeren en ze kunnen lokaliseren naar specifieke paden die verschillende chemische signalen gebruiken die ook in de hersenen worden gebruikt, dan kunnen we duidelijke verschillen aantonen voor kinderen met ADHD en ASS en mogelijk andere neurologische aandoeningen.”

“Deze studie levert voorlopig bewijs voor neurofysiologische veranderingen die niet alleen ADHD en ASS onderscheiden van normaal ontwikkelende kinderen, maar ook bewijs dat ze van elkaar kunnen worden onderscheiden op basis van ERG-kenmerken.”

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie heeft één op de 100 kinderen ASS, en bij 5-8 procent van de kinderen is ADHD vastgesteld.

AfbeeldingOnderzoeksoptometrist aan de Flinders University, Dr. Paul Constable, zegt dat de voorlopige bevindingen veelbelovende resultaten opleveren voor betere diagnoses en behandelingen in de toekomst. Afbeelding is in het publieke domein

Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door overdreven actief zijn, moeite hebben om op te letten en moeite hebben met het beheersen van impulsief gedrag. Autismespectrumstoornis (ASS) is ook een neurologische aandoening waarbij kinderen zich gedragen, communiceren, communiceren en leren op manieren die anders zijn dan de meeste andere mensen.

Mede-onderzoeker en expert in menselijke en kunstmatige cognitie aan de Universiteit van Zuid-Australië, dr. Fernando Marmolejo-Ramos, zegt dat het onderzoek potentieel heeft om zich uit te strekken over andere neurologische aandoeningen.

“Uiteindelijk kijken we hoe de ogen ons kunnen helpen de hersenen te begrijpen”, zegt dr. Marmolejo-Ramos.

“Hoewel verder onderzoek nodig is om afwijkingen in retinale signalen vast te stellen die specifiek zijn voor deze en andere neurologische ontwikkelingsstoornissen, laat wat we tot nu toe hebben waargenomen zien dat we op de afgrond staan ​​van iets verbazingwekkends.

“Het is echt een kwestie van naar deze ruimte kijken; als het gebeurt, kunnen de ogen alles onthullen.”

Dit onderzoek is uitgevoerd in samenwerking met McGill University, University College London en het Great Ormond Street Hospital for Children.

Abstract

Discrete Wavelet Transform-analyse van het elektroretinogram bij autismespectrumstoornis en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit

Achtergrond: Evalueren van de elektroretinogram-golfvorm bij autismespectrumstoornis (ASS) en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) met behulp van een discrete wavelet-transformatie (DWT) -benadering.

Methoden: In totaal namen 55 personen met ASS, 15 ADHD en 156 controlepersonen deel aan dit onderzoek. Aan het licht aangepaste elektroretinogrammen (ERG’s) werden opgenomen met behulp van een Troland-protocol, rekening houdend met de pupilgrootte, met vijf flitssterkten variërend van -0,12 tot 1,20 log photopic cd.sm–2. Een DWT-analyse werd uitgevoerd met behulp van de Haar-wavelet op de golfvormen om de energie binnen de tijdvensters van de a- en b-golven en de oscillerende potentialen (OP’s) te onderzoeken, wat zes DWT-coëfficiënten opleverde die verband hielden met deze parameters. De centrale frequentiebanden waren van 20-160 Hz met betrekking tot de a-golf, b-golf en OP’s weergegeven door de coëfficiënten: respectievelijk a20, a40, b20, b40, op80 en op160. Bovendien werden de b-golfamplitude en het percentage energiebijdrage van de OP’s (%OP’s) in de totale ERG-breedbandenergie geëvalueerd.

Resultaten: Er waren significante groepsverschillen (p < 0,001) in de coëfficiënten die overeenkomen met energieën in de b-golf (b20, b40) en OP's (op80 en op160) evenals de amplitude van de b-golf. Opmerkelijke verschillen tussen de ADHD- en controlegroepen werden gevonden in de b20- en b40-coëfficiënten. Daarentegen werden de grootste verschillen tussen de ASS en de controlegroep gevonden in de op80- en op160-coëfficiënten. De amplitude van de b-golf toonde significante groepsverschillen met zowel ASS als ADHD ten opzichte van de controledeelnemers, voor flitssterkten groter dan 0,4 log photopic cd.sm–2 (p < 0,001).

Conclusie: Deze methodologische benadering kan inzichten verschaffen over neuronale activiteit in onderzoeken naar groepsverschillen waarbij retinale signalering kan worden gewijzigd door neurologische ontwikkeling of neurodegeneratieve aandoeningen. Er zal echter verder onderzoek nodig zijn om te bepalen of retinale signaalanalyse een classificatiemodel kan bieden voor neurologische ontwikkelingsstoornissen waarbij er sprake is van gelijktijdig voorkomen, zoals ASS en ADHD.


https://afeost.com/als-het-gaat-om-adhd ... onthullen/
Plaats reactie
  • Vergelijkbare Onderwerpen
    Reacties
    Weergaves
    Laatste bericht