Dyslexie is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door problemen met lezen, spellen en schrijven. De aandoening komt voor bij ongeveer 5 tot 10 procent van de bevolking en kan erfelijk zijn.
Geschiedenis
De ontstaansgeschiedenis van dyslexie gaat terug tot de jaren 1870, toen artsen en onderzoekers voor het eerst rapporteerden over kinderen met leesproblemen. In de jaren 1920 werd de term ‘dyslexie’ geïntroduceerd door de Duitse arts Rudolf Berlin, die de aandoening beschreef als een specifieke leesstoornis die niet werd veroorzaakt door een gebrek aan intelligentie of onvoldoende onderwijs.
Huidige inzichten wijzen erop dat dyslexie wordt veroorzaakt door een combinatie van genetische en omgevingsfactoren. Er zijn verschillende hersengebieden betrokken bij het leesproces, waaronder de visuele cortex en de taalgebieden in de hersenen. Bij mensen met dyslexie lijken deze hersengebieden minder goed te functioneren, wat kan leiden tot problemen met het decoderen van letters en woorden.
Behandeling
De behandeling van dyslexie omvat doorgaans remedial teaching en/of logopedie. Deze behandelingen zijn gericht op het verbeteren van de lees- en spellingvaardigheden door middel van specifieke oefeningen en technieken. Daarnaast kan het aanpassen van het onderwijs, bijvoorbeeld door het gebruik van speciale hulpmiddelen zoals voorleessoftware, ook bijdragen aan het verminderen van de gevolgen van dyslexie.
