Hans Asperger (1906-1980) was een Oostenrijkse kinderarts en psychiater die bekendheid verwierf door zijn onderzoek naar wat later bekend werd als het Asperger-syndroom, een vorm van autisme.
Asperger studeerde medicijnen aan de Universiteit van Wenen en specialiseerde zich in kindergeneeskunde en psychiatrie. Hij werkte jarenlang in het kinderziekenhuis in Wenen en deed daar onderzoek naar kinderen met een stoornis in het autistisch spectrum. In 1944 publiceerde hij een artikel over zijn bevindingen, waarin hij het begrip ‘autistische psychopathie’ introduceerde.
Lidmaatschap Nazi-partij grote smet
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Asperger lid van de Nazi-partij en werkte hij voor het Nazi-regime. Er zijn aanwijzingen dat hij kinderen met het syndroom van Down en andere geestelijke en lichamelijke handicaps naar nazikampen heeft gestuurd. Aan de andere kant wordt ook beweerd dat hij zich juist verzette tegen de gedwongen sterilisatie van kinderen met een handicap.
Erkenning werk
Na de oorlog werkte Asperger weer als kinderarts en psychiater en bleef hij onderzoek doen naar autisme en aanverwante stoornissen. In de jaren 80 kreeg het Asperger-syndroom, mede dankzij zijn werk, meer aandacht van wetenschappers en clinici. In 1994 werd het syndroom voor het eerst opgenomen in de DSM-IV, het diagnostisch handboek voor psychische stoornissen.
Hoewel Asperger in zijn tijd vooral bekend stond om zijn onderzoek naar autisme, is zijn nazi-verleden pas later bekend geworden. Dit heeft geleid tot kritiek op zijn werk en de manier waarop het syndroom naar hem is vernoemd. Sommigen pleiten voor een andere naam voor het Asperger-syndroom.
