ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) is een neurologische aandoening die wordt gekenmerkt door symptomen zoals onoplettendheid, hyperactiviteit en impulsiviteit. De aandoening is vaak aanwezig vanaf de kindertijd en kan aanhouden tot in de volwassenheid.
Geschiedenis
De ontstaansgeschiedenis van ADHD gaat terug tot de vroege jaren 1900, toen artsen begonnen te rapporteren over kinderen met symptomen van hyperactiviteit en impulsiviteit. In de jaren 1960 werd de term ‘hyperkinetische stoornis’ gebruikt om deze symptomen te beschrijven. In de jaren 1980 werd de term ADHD geïntroduceerd, waarbij de aandachtstekortcomponent werd toegevoegd aan de hyperactiviteit en impulsiviteit.
Huidige inzichten wijzen erop dat ADHD wordt veroorzaakt door een combinatie van genetische en omgevingsfactoren. Er zijn verschillende hersengebieden en neurotransmittersystemen betrokken bij ADHD, waaronder de prefrontale cortex en het dopaminesysteem. Ook spelen factoren zoals stress, voeding en slaap een rol bij het ontstaan en de ernst van ADHD-symptomen.
Behandeling
De behandeling van ADHD omvat doorgaans medicatie en/of gedragstherapie. Medicatie kan helpen om de symptomen van ADHD te verminderen en de aandacht en concentratie te verbeteren. Gedragstherapie kan helpen om vaardigheden aan te leren om beter om te gaan met ADHD-symptomen en de kwaliteit van leven te verbeteren. Daarnaast kan het aanpassen van de leefstijl, zoals voldoende beweging, gezonde voeding en regelmatige slaap, ook bijdragen aan het verminderen van ADHD-symptomen.
