Het vermogen om gezichten te herkennen varieert sterk tussen mensen. Vooral mensen met autisme hebben vaak moeite met gezichtsherkenning.
De onderzoekers rekruteerden 77 autistische volwassenen, in de leeftijd van 18 tot 60 jaar, via een Britse onderzoekswebsite. Alle deelnemers hadden een officiële diagnose van autisme en voldeden aan de cut-off score op de Autism Spectrum Quotient (AQ). Ze vulden de Twenty-item Prosopagnosia Index (PI20) in, een zelfrapportagevragenlijst die gezichtsherkenningsproblemen meet. Vervolgens deden ze twee versies van de Cambridge Face Memory Test (CFMT) om hun feitelijke gezichtsherkenningsvaardigheden te meten.
Belangrijkste bevindingen
De studie vond een significante correlatie tussen de PI20 scores en de prestaties op beide versies van de CFMT. Dit betekent dat autistische volwassenen redelijk goed kunnen inschatten hoe hun gezichtsherkenning zich verhoudt tot de algemene populatie. De resultaten suggereren dat, in tegenstelling tot eerdere studies, autistische individuen wel degelijk inzicht hebben in hun eigen gezichtsherkenningsvaardigheden.
Er was een grote variabiliteit in gezichtsherkenning onder de autistische deelnemers. Sommige individuen scoorden zeer hoog op de gezichtsherkenningstests, terwijl anderen voldeden aan de criteria voor ontwikkelingsprosopagnosie, een aandoening waarbij gezichtsherkenning ernstig beperkt is. Deze variabiliteit toonde weinig of geen verband met niet-verbale intelligentie, de ernst van autisme, of de aanwezigheid van co-occurrerende aandoeningen zoals alexithymie of ADHD.
Invloed van co-occurrerende aandoeningen
De onderzoekers onderzochten ook de invloed van alexithymie en ADHD op gezichtsherkenning. Alexithymie, gekenmerkt door moeilijkheden in het herkennen en beschrijven van emoties, toonde een lichte correlatie met gezichtsherkenning op één van de CFMT-versies, maar deze was niet significant na correctie voor meerdere vergelijkingen. ADHD toonde geen significante invloed op gezichtsherkenning in deze studie.
Niet-gerelateerde factoren
De studie vond geen significante correlaties tussen gezichtsherkenning en niet-verbale intelligentie of de ernst van autisme. Dit suggereert dat deze factoren geen bepalende rol spelen in de variabiliteit van gezichtsherkenningsvaardigheden binnen de autistische populatie.
Conclusies
De bevindingen van deze studie suggereren dat autistische volwassenen redelijk goed kunnen inschatten hoe hun gezichtsherkenningsvaardigheden zich verhouden tot de algemene populatie. De grote variabiliteit in prestaties benadrukt de noodzaak van een individuele benadering bij de beoordeling van gezichtsherkenning in deze groep. De studie bevestigt ook dat gezichtsherkenningsproblemen veel voorkomen bij autistische mensen, maar dat er geen eenvoudige relatie is met andere kenmerken zoals intelligentie of de ernst van autisme.
Implicaties en toekomstige richtingen
Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op de onderliggende oorzaken van variabiliteit in gezichtsherkenning binnen de autistische populatie. Een dieper begrip van deze factoren kan helpen bij het ontwikkelen van betere diagnostische tools en interventies, die meer gericht zijn op de individuele behoeften van autistische mensen. Het is ook belangrijk om de rol van co-occurrerende aandoeningen zoals alexithymie en ADHD verder te onderzoeken om hun impact op sociale perceptie en gezichtsherkenning beter te begrijpen.
Gehdu BK, Press C, Gray KLH, Cook R. Autistic adults have insight into their relative face recognition ability. Sci Rep. 2024 Aug 1;14(1):17802. doi: 10.1038/s41598-024-67649-8. PMID: 39090101; PMCID: PMC11294533.
