Volgens gedragswetenschappers zoals Christopher Ryan en Cacilda Jethá is de hedendaagse opvatting van monogamie een relatief recente culturele uitvinding die mogelijk niet goed aansluit bij de menselijke natuur. In hun boek “Sex at Dawn” betogen zij dat mensen van nature niet monogaam zijn en dat onze voorouders waarschijnlijk tijdelijke seksuele relaties aangingen. Deze opvattingen over monogamie en seksuele exclusiviteit kunnen schuld en schaamte rond seksueel verlangen veroorzaken, wat leidt tot seksuele disfunctie en ontevredenheid.
De invloed van dopamine op seksualiteit en creativiteit
Daniel Lieberman, in zijn boek “The Molecule of More,” benadrukt de cruciale rol van dopamine binnen het beloningssysteem van de hersenen. Dopamine wordt geassocieerd met plezier en voldoening tijdens seksuele activiteit, maar stimuleert ook het zoeken naar nieuwe seksuele ontmoetingen. Na het bereiken van seksuele voldoening, nemen andere neurotransmitters zoals serotonine en oxytocine de overhand. De cyclus van dopamine zorgt vervolgens weer voor de motivatie om nieuwe plezieren te zoeken.
Daarnaast onderzoekt Lieberman de link tussen dopamine en creativiteit en hoe een onbalans in dopamine niveaus kan leiden tot aandoeningen zoals schizofrenie. Het lijkt erop dat dopamine niet alleen onze seksuele verlangens en motivaties aandrijft, maar ook een rol speelt in de grens tussen creativiteit, dromen, psychose, en seksueel verlangen.
Intelligentie versus seksuele activiteit
Recent onderzoek toont een negatieve correlatie tussen intelligentie en seksuele activiteit aan. Intelligente adolescenten beginnen vaak later aan een scala van seksuele activiteiten, wat mogelijk wordt beïnvloed door hun betrokkenheid bij gestructureerde activiteiten en conventionele normen. Interessant genoeg toont dezelfde onderzoeksgroep aan dat er in oudere leeftijdsgroepen een positieve relatie is tussen intelligentie en seksueel verlangen. Dit suggereert dat intelligentie de seksuele activiteit kan uitstellen, maar niet noodzakelijk het verlangen vermindert.
De paradox van seksuele activiteit en verlangen
De dopaminereceptoren in de hersenen, met name het DRD2-gen, zijn geassocieerd met creatief denken en artistieke interesse. Variaties in het dopamine D4 receptor (DRD4) gen worden zowel geassocieerd met ontrouw als met seksuele promiscuïteit. Dit wijst erop dat dopamine en zijn receptoren zowel creativiteit als libido beïnvloeden.
Het dopaminergische systeem in geniale individuen
Lieberman onthult dat de hoge activatie van het dopaminergische beloningssysteem in geniale individuen hen aanzet tot het nastreven van ambitieuze doelen. Eenmaal deze doelen bereikt, zoeken zij nieuwe genoegens. Dit drijft hen niet alleen in hun creatieve en intellectuele bezigheden, maar kan ook hun relatief ongewone sociale relaties verklaren. Grote denkers zoals Newton waren vaak sociaal geïsoleerd, wat wijst op een beperkte tolerantie voor sociale interacties naast hun passies en dromen.
Sapiosexualiteit: aantrekkingskracht op intelligentie
Het concept van ‘sapiosexualiteit’, de aantrekking tot intelligentie, wordt steeds populairder. De verhoogde libido bij geniën en hun aantrekkelijkheid voor anderen kunnen evolutionaire implicaties hebben, die de complexe relatie tussen intelligentie, creativiteit en seksualiteit verder benadrukken.
Hoewel het duidelijk is dat er een verband bestaat tussen dopamine, seksualiteit en creativiteit, is de precieze aard van deze relatie complex en niet volledig begrepen. Meer onderzoek is nodig om deze dynamieken volledig te kunnen doorgronden.
Zhang, S., et al. (2014). “An Exploratory Study on DRD2 and Creative Potential.” Creativity Research Journal 26(1): 115-123.
Garcia JR, MacKillop J, Aller EL, Merriwether AM, Wilson DS, Lum JK. Associations between dopamine D4 receptor gene variation with both infidelity and sexual promiscuity. PLoS One. 2010 Nov 30;5(11):e14162.
