‘Autistische burn-out’ is de intense fysieke, mentale of emotionele uitputting die sommige volwassenen met autisme ervaren, vaak gepaard gaand met verlies van vaardigheden. Veel autistische mensen zeggen dat dit voornamelijk het gevolg is van de cumulatieve effecten van het moeten navigeren in een wereld die is ontworpen voor neurotypische mensen.
Burn-out kan met name voorkomen bij autistische volwassenen die sterke cognitieve en taalvaardigheden hebben en werken of naar een school gaan met neurotypische mensen.
Hier beschrijven we het opkomende beeld van dit fenomeen, hoe autistische volwassenen kunnen herstellen van een burn-out en hoe het voorkomen kan worden.
Hoe voelt een autistische burn-out?
Net als veel aspecten van autisme varieert een burn-out sterk van persoon tot persoon. Sommige autistische mensen ervaren het als een overweldigend gevoel van lichamelijke uitputting. Ze hebben mogelijk meer moeite met het beheersen van hun emoties dan normaal en zijn vatbaar voor uitbarstingen van verdriet of woede. Een burn-out kan zich manifesteren als intense angst of bijdragen aan depressie of suïcidaal gedrag. Het kan gepaard gaan met een toename van autistische kenmerken, zoals repetitief gedrag, verhoogde gevoeligheid voor zintuiglijke prikkels of moeite met verandering.
Een burn-out kan soms leiden tot verlies van vaardigheden: een autistische vrouw die normaal gesproken sterke verbale vaardigheden heeft, kan bijvoorbeeld plotseling merken dat ze niet meer kan praten.
Hoe is het concept van een burn-out ontstaan?
Er zijn maar weinig studies die formeel onderzoek hebben gedaan naar autistische burn-out. Onderzoekers op het gebied van autisme zijn pas de afgelopen jaren bekend geworden met burn-out als een fenomeen. Ze hebben er direct over geleerd door gesprekken met autistische deelnemers in persoon of online.
Het concept weerspiegelt de groeiende zelfverdedigingsbeweging in de autismegemeenschap, die heeft geleid tot een toenemende focus van onderzoekers op volwassenen met autisme en hun innerlijke ervaringen. Maar het is niet helemaal nieuw: sommige onderzoekers wijzen erop dat kinderen met autisme overweldigd kunnen raken door de eisen van een moeilijke omgeving en daardoor meltdowns kunnen krijgen of vaardigheden kunnen verliezen.
Wat veroorzaakt een burn-out?
Een burn-out is vaak het gevolg van camoufleren of maskeren, een strategie waarbij autistische mensen neurotypisch gedrag nabootsen door scripts voor smalltalk te gebruiken, zichzelf te dwingen oogcontact te maken of repetitief gedrag te onderdrukken. Deze strategieën kunnen autistische mensen helpen in hun werk en relaties, maar vergen enorme inspanning.
Het kan ook het gevolg zijn van overmatige sensorische stimulatie, zoals een lawaaiige busrit; eisen aan de uitvoerende functies, zoals het moeten jongleren met te veel taken tegelijk; of stress in verband met verandering.
Hoe herstellen autistische mensen van een burn-out?
Dat hangt af van de persoon en hoe een burn-out voor hen aanvoelt. Een eerste stap is dat autistische mensen zichzelf uit de situatie halen die de burn-out heeft getriggerd. Dit kan zo eenvoudig zijn als alleen teruggaan naar een hotelkamer om uit te rusten na een dag van onvoorspelbare sociale interacties op een conferentie. Anderen hebben mogelijk meer tijd nodig om te herstellen. Sommige autistische mensen hebben burn-out beschreven die zo ernstig is dat de effecten jarenlang aanhouden. Naarmate mensen ouder worden, kan burn-out vaker voorkomen en moeilijker zijn om van te herstellen.
Is het mogelijk om een burn-out te voorkomen?
Een belangrijke strategie om een burn-out te voorkomen is zelfkennis. Autistische mensen kunnen in de loop van de tijd leren welke situaties het meest waarschijnlijk een burn-out bij hen kunnen veroorzaken. Ze kunnen ook letten op tekenen dat ze dichtbij een burn-out komen: sommige autistische mensen beschrijven het gevoel losgekoppeld te zijn van hun lichaam of het ervaren van tunnelvisie in deze toestand.
Met dit bewustzijn kunnen ze strategieën ontwikkelen om een burn-out te vermijden, zoals eerder vertrekken van een sociaal evenement of een hersteldag plannen na een reis voordat ze weer aan het werk gaan. Ze kunnen ook vragen om aanpassingen die het voor hen gemakkelijker maken om een burn-out te voorkomen, zoals eerder instappen in een vliegtuig of deels vanuit huis werken.
