In de afgelopen decennia zijn er verschillende theorieën naar voren gebracht om de aard van dyslexie te verklaren, maar de oorzaken van dyslexie bleven onduidelijk. Hoewel het onderzoek naar de oorzaken van dyslexie een duidelijk begrip van het concept oorzaak veronderstelt, ontbreekt een dergelijk begrip.
Dit artikel stelt voor dat de afwezigheid van minstens één noodzakelijke voorwaarde of de afwezigheid van alle voldoende voorwaarden oorzaken kunnen zijn voor verminderd lezen.
Oorzaken van leesproblemen
De oorzaken van verminderd lezen omvatten: een onjuiste fixatiepositie, te korte fixatietijd, het proberen tegelijkertijd te veel letters te herkennen, te grote saccade-amplitudes en te korte verbale reactietijden. Er wordt verondersteld dat een langere benodigde fixatietijd bij dyslectische lezers het gevolg is van een functionele beperking van de gebieden V1, V2 en V3, die meer tijd nodig hebben voor het voltooien van temporale sommatie. Deze gebieden en de gebieden die input van hen ontvangen, zoals de fusiforme gyrus, worden verondersteld beperkt te zijn in hun vermogen om gelijktijdig een reeks letters te verwerken. Wanneer deze beperkingen worden gecompenseerd door een nieuwe leesstrategie, verbetert het leesvermogen onmiddellijk.
Begrip
Het begrijpen van de oorzaken van dyslexie is van cruciaal belang voor het ontwikkelen van effectieve interventies en ondersteuning voor mensen met dyslexie. Deze studie werpt nieuw licht op de mogelijke oorzaken van verminderd lezen bij dyslectische individuen. Het suggereert dat dyslexie kan worden veroorzaakt door de afwezigheid van ten minste één noodzakelijke voorwaarde of de afwezigheid van alle voldoende voorwaarden.
De specifieke oorzaken van dyslexie die in dit artikel worden genoemd, zijn gebaseerd op verschillende tekortkomingen in de visuele verwerking en verbale reactietijden. Dyslectische lezers hebben de neiging om een onjuiste fixatiepositie te hebben, wat betekent dat ze niet op de juiste plek op de pagina kijken tijdens het lezen. Ze hebben ook de neiging om te weinig tijd te besteden aan het fixeren van een woord, waardoor ze de letters niet goed kunnen verwerken. Daarnaast proberen ze vaak te veel letters tegelijkertijd te herkennen, waardoor ze moeite hebben om de juiste volgorde en betekenis van woorden vast te stellen.
De studie suggereert ook dat dyslectische lezers moeite hebben met het verwerken van een reeks letters tegelijkertijd vanwege functionele beperkingen in bepaalde hersengebieden, zoals V1, V2 en V3, en de fusiforme gyrus en de fusiforme gyrus. Deze gebieden spelen een cruciale rol bij het gelijktijdig verwerken van letterreeksen. Wanneer deze gebieden niet goed functioneren, kan dit leiden tot verminderd vermogen om woorden vloeiend en snel te lezen.
Een interessante bevinding is dat wanneer dyslectische lezers een nieuwe leesstrategie aanleren die deze beperkingen compenseert, hun leesvaardigheid onmiddellijk verbetert. Dit suggereert dat de specifieke problemen die dyslectische lezers ervaren niet onomkeerbaar zijn, maar kunnen worden overwonnen door middel van gerichte interventies en training.
behandeling en ondersteuning
Het begrip van de oorzaken van dyslexie opent de deur naar effectievere behandelingen en ondersteuning voor mensen met dyslexie. Door te identificeren welke specifieke aspecten van het leesproces worden beïnvloed, kunnen gerichte interventies worden ontwikkeld om deze problemen aan te pakken. Bijvoorbeeld, het aanleren van technieken om de fixatiepositie te verbeteren, het verlengen van de fixatietijd en het bevorderen van een meer sequentiële letterherkenning.
Het is echter belangrijk op te merken dat dit onderzoek nog steeds in een verkennend stadium is en verdere studies nodig zijn om de voorgestelde oorzaken van dyslexie te bevestigen en te verfijnen. Bovendien is dyslexie een complexe aandoening en kunnen er ook andere factoren bijdragen aan de leesproblemen die dyslectische individuen ervaren.
Conclusie
In conclusie biedt dit artikel nieuwe inzichten in de mogelijke oorzaken van dyslexie en benadrukt het belang van het begrijpen van de specifieke tekortkomingen in visuele verwerking en verbale reactietijden. Door gerichte interventies en training kunnen deze beperkingen mogelijk worden overwonnen en de leesvaardigheid van dyslectische individuen worden verbeterd. Dit onderzoek opent nieuwe perspectieven voor het ontwikkelen van effectievere benaderingen om dyslexie te behandelen en ondersteuning te bieden aan degenen die ermee worstelen.
Berkhan O. Über Störungen der Sprache und der Schriftsprache: Für Ärzte und Lehrer Dargestellt. August Hirschwald; Berlin, Germany: 1889.
Berlin R. Über Dyslexie. Arch. Psychiat. Nervenkrankh. 1884;15:276–278.
Helland T. Trends in dyslexia research during the period 1950 to 2020—Theories, definitions, and publications. Brain Sci. 2022;12:1323. doi: 10.3390/brainsci12101323. – DOI – PMC – PubMed
Stein J. Theories about developmental dyslexia. Brain Sci. 2023;13:208. doi: 10.3390/brainsci13020208. – DOI – PMC – PubMed
Livingstone M.S., Rosen G.D., Drislane F.W., Galaburda A.M. Physiological and anatomical evidence for a magnocellular defect in developmental dyslexia. Proc. Natl. Acad. Sci. USA. 1991;88:7943–7947. doi: 10.1073/pnas.88.18.7943. – DOI – PMC – PubMed
