In een wereld waarin sociale interacties vaak de sleutel tot succes zijn, komt ‘maskeren’ veel vaker voor dan we denken. Dit proces van het verbergen van bepaalde persoonlijke eigenschappen of gedragingen tijdens sociale interacties kan van invloed zijn op zowel autistische als niet-autistische mensen. Een recente studie werpt licht op de complexiteit van maskeren op de werkplek en de gevolgen ervan.
De studie vergeleek de ervaringen van 285 autistische volwassenen, 88 niet-autistische neurodivergente volwassenen en 99 neurotypische volwassenen in een context waar maskeren op de werkplek veelvoorkomend is. Wat blijkt? Maskeren is een wijdverbreid fenomeen op de werkplek, niet beperkt tot alleen autistische individuen. Het wordt gezien als een aanpassingsstrategie om te voldoen aan sociale verwachtingen en om professionele doelen te bereiken.
Deelnemers noemden twee belangrijke redenen om op de werkplek te maskeren. Ten eerste het verlangen om in te passen en sociale connecties te creëren met collega’s. Dit geldt voor alle deelnemersgroepen. Autistische deelnemers benadrukten echter ook het belang van sociale relaties, wat de mythe ontkracht dat autistische mensen geen sociale interacties wensen.
Ten tweede, de wens om succesvol en betekenisvol werk te behouden en ontwikkelen. Maskeren wordt gezien als een strategie om negatieve sociale en arbeidsresultaten te voorkomen. Dit sluit aan bij het idee van ‘normaal lijken’, waarbij mensen informatie over zichzelf verbergen om positieve sociale interacties en professionele groei te bevorderen.
Hoewel maskeren op de werkplek voordelen biedt, heeft het ook serieuze gevolgen, zoals extreme vermoeidheid, angst en een gevoel van identiteitsverlies. Opvallend was dat de effecten van maskeren in de werkomgeving anders werden ervaren dan in andere sociale situaties. Werknemers voelden minder controle over hun beslissing om te maskeren op het werk, en de intensiteit ervan leidde tot meer uitputting.
De studie benadrukt ook dat de mogelijkheid om jezelf te zijn op het werk vaak afhangt van de diagnostische status van een persoon. Deelnemers zonder formele diagnose voelden zich minder vrij om zichzelf te uiten op de werkplek. Dit onderstreept het belang van inclusieve werkomgevingen, ongeacht de diagnostische status.
In plaats van te verwachten dat mensen hun identiteit veranderen om professioneel succes te behalen, moeten werkgevers streven naar een cultuur van inclusie. Dit kan worden bereikt door middel van educatieve programma’s over neurodiversiteit en maskeren op de werkplek. Ook is het essentieel om mentale gezondheidsondersteuning op de werkplek aan te bieden.
Pryke-Hobbes A, Davies J, Heasman B, Livesey A, Walker A, Pellicano E, Remington A. The workplace masking experiences of autistic, non-autistic neurodivergent and neurotypical adults in the UK. PLoS One. 2023 Sep 6;18(9):e0290001. doi: 10.1371/journal.pone.0290001. PMID: 37672533; PMCID: PMC10482295.
