OPINIE In 2021 luidde de Amerikaanse Surgeon General de noodklok over een mentale gezondheidscrisis onder jongeren. Er werd gewezen op een toename van gevoelens van verdriet en hopeloosheid, en een stijging in suïcidale gedachten. Tegelijkertijd kunnen we de rol van sociale media niet negeren, die zowel een zegen als een vloek zijn geweest tijdens de pandemie.
Sociale media
Sociale media hebben ontegenzeggelijk een dubbel gezicht. Enerzijds hebben platforms zoals Instagram en Snapchat jongeren door de pandemie heen geholpen door hen een gevoel van verbondenheid te bieden. Anderzijds tonen studies aan dat hetzelfde digitale landschap bijdraagt aan een verhoogd niveau van angst en depressie onder tieners. Deze platforms, waar het leven vaak rooskleuriger lijkt dan het is, kunnen leiden tot ongezonde vergelijkingen en zelfbeeldproblemen.
Uit ‘The Good Life’, een boek gebaseerd op de langste wetenschappelijke studie naar geluk, blijkt hoe van groot belang diepe relaties zijn voor een lang en tevreden leven. Echter, de pandemie heeft de manier waarop jongeren interacties ervaren drastisch veranderd. Waar eerder face-to-face contact gebruikelijk was, is er nu een verschuiving naar meer oppervlakkige, digitale communicatie. Deze verandering heeft vooral jongeren hard getroffen, voor wie het bouwen aan betekenisvolle relaties essentieel is maar steeds complexer lijkt.
Uitdagingen
Jongeren uiten vaak dat ze zich eenzaam voelen en snakken naar een hechte vriendengroep. Ondanks pogingen om persoonlijk af te spreken, stuiten ze op afwijzingen of vervangen een telefoongesprek door een korte tekst. Vrienden die wel tijd samen doorbrengen, zijn vaak afgeleid door hun smartphones. Deze ervaringen benadrukken een cultuurverandering die persoonlijk contact ondermijnt, iets wat juist van vitaal belang is voor hun mentale gezondheid.
We moeten de manier waarop we leven en met elkaar omgaan fundamenteel veranderen om een omgeving te creëren die welzijn bevordert.
Hoe kunnen we deze negatieve spiraal doorbreken? Ten eerste moeten jongeren en volwassenen samenwerken om betekenisvollere verbindingen aan te gaan en minder afhankelijk te zijn van digitale interacties. Dit betekent ook dat ouderen de verantwoordelijkheid moeten nemen om de jongeren te begeleiden en ondersteunen in deze transitie. Daarnaast is het essentieel om waarden te herijken en een leven te leiden dat niet gedreven wordt door materieel succes maar door echt geluk en voldoening.
Conclusie
Het verbeteren van de mentale gezondheid van onze jongeren is een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid. We moeten de manier waarop we leven en met elkaar omgaan fundamenteel veranderen om een omgeving te creëren die welzijn bevordert. Laten we deze uitdaging samen aangaan, met open armen en bereidheid tot verandering voor een gezondere toekomst.
World Happiness Report. (2024). Retrieved from https://worldhappiness.report/ed/2024/
Waldinger, R. and Schulz, M. (2023). The Good Life: Lessons from the World’s Longest Scientific Study of Happiness. Simon & Schuster.
