Het verwerken van spraak in een omgeving met meerdere sprekers is een complexe taak die vaak extra cognitieve inspanning vereist. Onderzoek, uitgevoerd door Samra Alispahic en collega’s, richt zich op hoe autistische volwassenen omgaan met deze uitdaging vergeleken met niet-autistische volwassenen. Door te begrijpen hoe verschillende groepen omgaan met spraakvariabiliteit, kunnen we nieuwe inzichten verkrijgen in de perceptuele en cognitieve processen die ten grondslag liggen aan communicatie in sociale contexten.
Achtergrond en hypothesen
De verwerking van spraak van meerdere sprekers vereist dat luisteraars zowel de vocale kenmerken als de inhoud van de spraak verwerken. Voor mensen met autisme, die vaak andere perceptuele en sociale verwerkingspatronen hebben, kan dit proces anders verlopen dan voor niet-autistische mensen.
Dit onderzoek test drie hypothesen:
- De Global Processing Difficulty-hypothese stelt dat autistische volwassenen over het algemeen meer moeite hebben met spraakverwerking. Deze verwerkingsmoeilijkheid zou leiden tot langere reactietijden, ongeacht of de spraak door een enkele spreker of door meerdere sprekers wordt gepresenteerd. Dit suggereert dat de bijkomende cognitieve belasting van het verwerken van variabele spraak even zwaar weegt als het verwerken van consistente spraak voor autistische luisteraars. Dit kan te wijten zijn aan onderliggende verschillen in de manier waarop hun hersenen spraak- en sociale informatie verwerken, wat resulteert in een algemene vertraging in reactietijden.
- De Exaggerated Cost Hypothesis veronderstelt dat autistische volwassenen door hun detailgerichte verwerkingsstijl extra moeite hebben met spraak van meerdere sprekers. Dit zou leiden tot aanzienlijk langere reactietijden in situaties met spraakvariabiliteit vergeleken met situaties waarin slechts één spreker aan het woord is. De verhoogde focus op de unieke details van elke spreker kan de cognitieve belasting verhogen, waardoor het voor autistische luisteraars moeilijker wordt om snel te reageren. Deze hypothese suggereert dat de perceptuele en cognitieve processen bij autistische personen specifiek gevoelig zijn voor veranderingen in de spraakinvoer.
- De No Cost Hypothesis stelt dat autistische volwassenen geen extra belasting ervaren bij het luisteren naar spraak van meerdere sprekers, in tegenstelling tot niet-autistische volwassenen. Dit betekent dat hun reactietijden gelijk blijven, ongeacht de variabiliteit in spraak. Deze hypothese suggereert dat autistische luisteraars mogelijk een voordeel hebben in het omgaan met spraakvariabiliteit, mogelijk door een andere manier van verwerken van spraakinformatie die minder afhankelijk is van sociale context. Hierdoor kunnen ze even efficiënt reageren op zowel enkele als meerdere sprekers zonder extra cognitieve belasting.
Methoden
Aan het onderzoek namen 24 autistische en 28 niet-autistische volwassenen deel, allemaal (louter) Engels sprekend en geboren in Australië. De autistische deelnemers waren gemiddeld jonger dan de niet-autistische deelnemers. Alle deelnemers hadden geen gehoorproblemen en gaven schriftelijke en mondelinge toestemming voor deelname.
De stimuli bestonden uit 24 concrete zelfstandige naamwoorden, waaronder acht doelwoorden (bijv. appel, eend) en 16 opvulwoorden (bijv. klok, wortel). De woorden werden ingesproken door acht verschillende sprekers (vier mannen, vier vrouwen).
Deelnemers namen deel aan een woordmonitoringstaak waarbij ze een doelwoord op een scherm zagen en vervolgens op een spatiebalk moesten drukken zodra ze dit woord hoorden in een reeks woorden. De woorden werden in twee condities gepresenteerd: gesproken door een enkele spreker of door meerdere sprekers. De reactietijd en de nauwkeurigheid van de deelnemers werden gemeten.
Resultaten
Uit de analyse bleek dat de gevoeligheidsscores voor het correct identificeren van doelwoorden niet significant verschilden tussen autistische en niet-autistische deelnemers, ongeacht of de woorden door een enkele of meerdere sprekers werden gesproken.
Niet-autistische deelnemers vertoonden de verwachte verwerkingsmoeite bij spraak van meerdere sprekers, met langere reactietijden vergeleken met spraak van een enkele spreker. Opmerkelijk genoeg vertoonden autistische deelnemers geen significante verschillen in reactietijd tussen de twee condities, wat wijst op een afwezigheid van verwerkingsmoeite bij spraak van meerdere sprekers.
Deze resultaten ondersteunen de No Cost Hypothesis, wat suggereert dat autistische volwassenen niet de gebruikelijke verwerkingsmoeite ervaren bij het verwerken van spraak van meerdere sprekers. Dit kan worden verklaard door verschillen in sociale en perceptuele verwerkingsstijlen bij autistische personen.
Een mogelijke verklaring voor deze bevinding is dat autistische luisteraars minder afhankelijk zijn van sociale informatie bij het verwerken van spraak. Dit kan resulteren in een efficiëntere verwerking van variabele spraak zonder extra cognitieve belasting.
Beperkingen van het onderzoek
Een beperking van dit onderzoek is dat de deelnemers niet waren gematcht op leeftijd en geslacht. Verder onderzoek is nodig om te bepalen of deze bevindingen generaliseerbaar zijn naar andere groepen en contexten.
Alispahic S, Pellicano E, Cutler A, Antoniou M. Multiple talker processing in autistic adult listeners. Sci Rep. 2024 Jun 26;14(1):14698. doi: 10.1038/s41598-024-62429-w. PMID: 38926416.
