Lachen is een fundamenteel aspect van menselijke interactie. Het werkt als een krachtig sociaal signaal dat helpt bij het opbouwen en versterken van relaties, het overbrengen van emoties, en het reguleren van gesprekken. Voor de meeste mensen is lachen een vanzelfsprekende reactie op humor of vreugde, maar voor autistische volwassenen kan de ervaring en interpretatie van lachen anders zijn.
Dit artikel bespreekt een onderzoek dat de verschillen in perceptie en ervaring van lachen tussen autistische en niet-autistische volwassenen verkent. Door deze verschillen te begrijpen, hopen we bij te dragen aan een beter begrip van de uitdagingen die autistische mensen dagelijks tegenkomen in sociale situaties.
Lachen: Wat is het en waarom is het belangrijk?
Lachen kan worden onderverdeeld in twee hoofdcategorieën: oprecht (spontaan) en gemaakt (gecontroleerd). Oprecht lachen is een natuurlijke, onvrijwillige reactie op humor of plezier en wordt vaak gekenmerkt door een hogere toon en een meer ritmische structuur. Gemaakt lachen, daarentegen, is bewust en gecontroleerd, gebruikt om sociale interacties te vergemakkelijken, bijvoorbeeld om beleefdheid of instemming te tonen. Beide vormen van lachen spelen een cruciale rol in sociale interacties door het aangeven van vriendschap, het versterken van sociale banden, en het reguleren van de dynamiek van gesprekken. In eerdere onderzoeken is aangetoond dat mensen 30 keer vaker lachen in gezelschap dan wanneer ze alleen zijn, wat het sociale karakter van lachen benadrukt.
De onderzoeksvragen en methodologie
Het doel van dit specifieke onderzoek was om te bepalen hoe autistische volwassenen verschillen in hun perceptie van lachen ten opzichte van niet-autistische volwassenen. Deelnemers bestonden uit een evenwichtige groep van autistische en niet-autistische volwassenen, zorgvuldig gematcht op leeftijd, geslacht en IQ. De studie combineerde zowel experimentele als zelfrapportagemethoden om een gedetailleerd beeld te schetsen van hoe deze groepen lachen waarnemen en ervaren.
In totaal namen 25 autistische en 25 niet-autistische volwassenen deel aan het onderzoek. Alle autistische deelnemers hadden een formele diagnose van autismespectrumstoornis (ASS) of Aspergersyndroom, bevestigd door een gekwalificeerde klinicus. De niet-autistische deelnemers werden gematcht op basis van leeftijd, geslacht en IQ om ervoor te zorgen dat de groepen vergelijkbaar waren en dat eventuele verschillen in resultaten konden worden toegeschreven aan autisme en niet aan andere variabelen.
De deelnemers werden gevraagd om verschillende geluidsfragmenten van zowel oprecht als gemaakt lachen te beoordelen op vier criteria: authenticiteit, besmettelijkheid, valentie (positiviteit), en opwinding. Deze beoordelingen werden uitgevoerd in een gecontroleerde laboratoriumomgeving om externe invloeden te minimaliseren. Daarnaast vulden de deelnemers een zelfrapportagevragenlijst in over hun dagelijkse lachervaringen, genaamd de Laughter Perception and Production Questionnaire (LPPQ). Deze vragenlijst bevatte 30 items en evalueerde zowel de productie als de perceptie van lachen in het dagelijks leven.
Resultaten: Verschillen in de waarneming van lachen
Uit de resultaten bleek dat zowel autistische als niet-autistische volwassenen in staat waren om een onderscheid te maken tussen oprecht en gemaakt lachen. Beide groepen beoordeelden oprecht lachen als authentieker en besmettelijker dan gemaakt lachen. Echter, autistische volwassenen vonden gemaakt lachen authentieker en emotioneler opwindend dan hun niet-autistische tegenhangers. Deze bevindingen suggereren dat autistische volwassenen subtiele verschillen vertonen in hoe ze sociaal-emotionele signalen, zoals lachen, verwerken.
Bij de beoordeling van de authenticiteit vonden zowel autistische als niet-autistische deelnemers oprecht lachen significant authentieker dan gemaakt lachen. Echter, autistische volwassenen gaven hogere authenticiteitsscores aan gemaakt lachen in vergelijking met niet-autistische volwassenen, wat aangeeft dat zij gemaakt lachen als meer oprecht beschouwen dan hun niet-autistische tegenhangers.
Stel je voor dat een autistische persoon in een sociale situatie verkeert waar iemand gemaakt lacht om beleefd te zijn. De autistische persoon interpreteert dit lachen als oprecht en reageert daarop met dezelfde intensiteit van vreugde, wat mogelijk leidt tot verwarring of een ongemakkelijke situatie als de andere persoon niet dezelfde emotie ervaart.
Wat betreft besmettelijkheid beoordeelden beide groepen oprecht lachen als veel besmettelijker dan gemaakt lachen. Dit betekent dat ze meer geneigd waren om mee te lachen of dezelfde emotie te voelen bij het horen van oprecht lachen. Er waren echter geen significante verschillen tussen de groepen in hun beoordeling van de besmettelijkheid van lachen.
Voor de valentie (positiviteit) en opwinding beoordeelden beide groepen oprecht lachen als positiever en meer emotioneel opwindend dan gemaakt lachen. Autistische volwassenen beoordeelden gemaakt lachen echter als emotioneler opwindend dan niet-autistische volwassenen, wat erop wijst dat ze meer emotionele waarde toekennen aan gemaakt lachen.
Zelfgerapporteerde ervaringen van lachen in het dagelijks leven
Uit de zelfrapportagevragenlijsten bleek dat autistische volwassenen minder vaak lachten en minder plezier beleefden aan lachen in vergelijking met niet-autistische volwassenen. Ze gaven ook aan meer moeite te hebben met het begrijpen van de sociale betekenis van lachen. Ondanks deze uitdagingen gebruikten autistische volwassenen lachen even vaak in sociale situaties als niet-autistische volwassenen, wat suggereert dat ze andere strategieën kunnen gebruiken om zich aan te passen aan sociale normen.
Autistische volwassenen rapporteerden dat ze minder vaak lachten in hun dagelijks leven dan niet-autistische volwassenen. Dit kan wijzen op een verminderde neiging of gelegenheid om te lachen, mogelijk als gevolg van sociale uitdagingen of een andere emotionele beleving.
Autistische volwassenen gaven aan dat ze meer moeite hadden met het begrijpen van de sociale betekenis van lachen. Ze vonden het moeilijker om te interpreteren wat lachen betekende in verschillende sociale contexten, wat kan bijdragen aan sociale misverstanden. Daarnaast genoten ze minder van lachen, wat kan samenhangen met hun moeilijkheden in sociale interacties.
Interessant genoeg rapporteerden autistische volwassenen dat ze lachen even vaak gebruikten in sociale situaties als niet-autistische volwassenen. Dit suggereert dat ze lachen strategisch kunnen inzetten om sociale interacties te faciliteren, ondanks hun uitdagingen in het begrijpen en waarderen van lachen.
Interpretatie en implicaties van de bevindingen
De bevindingen van dit onderzoek wijzen op unieke uitdagingen en strategieën van autistische volwassenen in sociale interacties. Het feit dat ze gemaakt lachen authentieker en emotioneler vinden, kan duiden op een andere manier van sociale verwerking, wat kan leiden tot misverstanden en sociale kwetsbaarheid. Bijvoorbeeld, een autistische persoon kan gemaakt lachen opvatten als een oprechte uiting van vreugde, wat kan resulteren in verkeerde interpretaties van sociale signalen.
Beperkingen van het onderzoek
Hoewel dit onderzoek waardevolle inzichten biedt, zijn er enkele beperkingen. De steekproefgrootte was relatief klein en bestond voornamelijk uit hoogfunctionerende autistische volwassenen, wat de generaliseerbaarheid van de bevindingen beperkt. Toekomstig onderzoek zou zich moeten richten op een bredere demografie en het gebruik van andere methoden om de besmettelijkheid en valentie van lachen te meten, zoals electromyografie. Bovendien is het belangrijk om de invloed van co-occurerende mentale gezondheidsproblemen, zoals angst en depressie, in overweging te nemen, omdat deze factoren de dagelijkse lachervaringen kunnen beïnvloeden.
Electromyografie (EMG) is een medische techniek die wordt gebruikt om de elektrische activiteit van spieren te meten en te registreren.
Conclusie
Samenvattend toont dit onderzoek aan dat er significante verschillen zijn in hoe autistische en niet-autistische volwassenen lachen waarnemen en ervaren. Deze verschillen hebben belangrijke implicaties voor de sociale interacties van autistische mensen en benadrukken de noodzaak voor meer bewustzijn en begrip. Door deze kennis te gebruiken, kunnen we bijdragen aan een inclusievere samenleving waarin iedereen effectief kan communiceren en zich verbonden kan voelen. Het is essentieel om deze inzichten te vertalen naar praktische toepassingen, zoals training en ondersteuning, om autistische mensen te helpen bij het navigeren van sociale situaties en het verbeteren van hun algehele welzijn.
Cai CQ, White SJ, Chen SHY, Mueller MAE, Scott SK. Autistic adults perceive and experience laughter differently to non-autistic adults. Sci Rep. 2024 May 21;14(1):11590. doi: 10.1038/s41598-024-56903-8. PMID: 38773178; PMCID: PMC11109116.
