Wat doe je als je gekwetst bent, je vertrouwen beschadigd is, of je simpelweg geen energie (meer) hebt voor de drama’s van menselijke relaties? Voor steeds meer jongeren is het antwoord: je wendt je tot technologie. Niet alleen voor contact, maar ook voor intimiteit.
Generatie Z – grofweg mensen geboren tussen 1995 en 2010 – groeit op in een wereld waarin alles te delen is, maar waarin het steeds spannender wordt om jezelf écht bloot te geven. Sociale media kunnen je maken of breken. Deepfakes maken het lastig om nog te vertrouwen op wat echt is. En als je ooit bent gecanceld of publiekelijk te kijk gezet, denk je wel twee keer na voor je je hart weer opent.
In die context ontstaat er iets nieuws: digitale intimiteit. Niet als gimmick, maar als alternatief. Van gesprekken met een chatbot tot zwijmelen bij ‘romantasy’-verhalen en het kijken van anime porno (hentai): technologie lijkt een veilige haven te bieden. Geen oordelen, geen afwijzing, geen kwetsbaarheid. Maar is het dat ook echt?
Chatbots als schouder om op te leunen
AI-chatbots zijn aan een opmars bezig. Platforms zoals Replika en Character.AI trekken miljoenen gebruikers, vaak jong, vaak zoekend. Je maakt een profiel aan, kiest het uiterlijk en karakter van je virtuele gesprekspartner – en voilà, je hebt een digitale vriend. Of geliefde. Of therapeut. Of alles tegelijk.
Deze bots reageren empathisch, luisteren altijd, zeggen nooit ‘nu even niet’ en lijken jou te begrijpen zoals niemand anders dat doet. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom dit voor veel jongeren (en volwassenen trouwens ook) aantrekkelijk is.
Voor mensen met sociale angst, autisme of verlatingsangst kan zo’n AI-gesprekspartner een laagdrempelige manier zijn om te oefenen met communicatie en emoties. En ja, het kan ook echt helpen. Even je hart luchten zonder bang te zijn voor afwijzing is soms precies wat je nodig hebt.
Maar – er is een ‘maar’. Onderzoek laat zien dat mensen die veel tijd met AI-chatbots doorbrengen, zich vaak nóg eenzamer gaan voelen. Zeker als ze al met sociale isolatie kampten. Dat klinkt tegenstrijdig, maar het idee is simpel: hoe meer je in je digitale bubbel zit, hoe lastiger het wordt om met echte mensen om te gaan. En laat nou net dát nodig zijn voor duurzame verbondenheid.
Romantasy: Verliefd worden in een andere wereld
Romantasy – een samentrekking van ‘romance’ en ‘fantasy’ – is een boeken- en fanfictiongenre dat de laatste jaren razend populair is, zeker op platforms als Wattpad en BookTok. Denk aan epische liefdesverhalen in werelden met draken, tovenaars, tijdreizen of elfenoorlogen. Alles mag. Alles kan.
Voor Gen Z – en zeker ook voor neurodivergente jongeren – biedt romantasy een wereld waarin emoties groots zijn, maar de regels helder. Je kunt experimenteren met liefde, seks, genderrollen en macht, zonder het risico van echte afwijzing of ongemak. Je voelt veel, maar je zit zelf veilig op de bank.
Romantasy is meer dan escapisme. Het geeft lezers de ruimte om hun identiteit te onderzoeken, verlangens te herkennen, grenzen te testen. In verhalen waarin consent, communicatie en keuzevrijheid wél vanzelfsprekend zijn.
Toch is ook hier een kanttekening op z’n plaats. Want hoe meer je je verwachtingen voedt met magische liefdes die altijd kloppen, hoe ingewikkelder het wordt als je in de echte wereld iemand tegenkomt die wél eens zijn tandpasta verkeerd uitknijpt of je appjes negeert. Fictie is veilig – maar ook gladgestreken. En de liefde is juist rommelig.
Digitale porno zonder mensen: Waarom anime erotiek populair is
Hentai, een vorm van Japanse anime porno, is niet nieuw – maar wel aan een opmars bezig onder jongeren wereldwijd. Het is porno, maar dan getekend: karakters met grote ogen, intense emoties en onrealistische verhoudingen beleven seksuele avonturen die in het echte leven vaak onmogelijk of problematisch zouden zijn.
Waarom deze vorm van erotiek zo populair is bij Gen Z? Drie redenen springen eruit: het is fantasierijk, anoniem en minder ‘awkward’ dan live-action porno met echte mensen. Het voelt veiliger – vooral als je moeite hebt met lichamelijkheid, schaamte of sociale interactie.
Voor sommigen is hentai een manier om seksualiteit te ontdekken zonder grenzen of oordeel. Voor anderen is het gewoon spannend entertainment, net als romantasy – maar dan met minder kleren.
Toch is ook hier voorzichtigheid geboden. Want hoe meer je seks associeert met totale controle en extreme fantasie, hoe groter de kloof wordt tussen wat je ziet en wat je in het echt tegenkomt. Echte lichamen maken geluid, hebben geuren, zijn soms onhandig of nerveus. Seks is geen perfecte choreografie, maar een samenspel van twee mensen – vaak met haperingen. Hentai kan bevrijdend zijn, maar het is géén handleiding voor echte intimiteit.
Eenzaamheid in een wereld vol contactopties
Je zou denken: met al die digitale mogelijkheden om contact te maken, zou eenzaamheid geen probleem meer moeten zijn. Maar het tegenovergestelde is waar. Gen Z ervaart historisch hoge niveaus van eenzaamheid, angst en depressie. En dat geldt óók voor jongeren die dagelijks urenlang chatten met AI of fanfictie lezen tot diep in de nacht.
Digitale intimiteit is geen garantie voor verbondenheid. Sterker nog: hoe meer je je gevoelens uitlegt aan een chatbot die altijd precies het juiste zegt, hoe groter het contrast wordt als je in een echt gesprek terechtkomt met iemand die je niet meteen snapt.
En dat is een gevaarlijke valkuil: je raakt gewend aan het comfort van voorspelbaarheid en verliest de vaardigheid (of de durf) om om te gaan met menselijke imperfectie.
Bovendien: AI luistert wel, maar geeft niets terug. Geen echte aanraking. Geen blik vol begrip. Geen gedeelde stilte op de bank. De illusie van verbinding is niet hetzelfde als het gevoel écht gezien te worden.
Kun je echt leren liefhebben met een AI?
Natuurlijk kan een chatbot steun bieden. Natuurlijk is er niks mis met romantasy of anime. En nee, het is geen ‘probleem’ dat jongeren hun verlangens digitaal vormgeven.
Maar: een virtuele partner leert je niet hoe je ruzie maakt zonder elkaar kapot te maken. Een fantasiewereld leert je niet omgaan met afwijzing of onzekerheid. En een hentai-personage stelt je geen vragen over jouw grenzen.
Dat leren we nog steeds het beste in contact met échte mensen. Met alles erop en eraan: ongemak, twijfel, misverstanden – maar ook groei, erkenning en onverwachte liefde.
Hoe nu verder? Een intieme toekomst met én zonder AI
Digitale intimiteit is geen hype. Het blijft. En dat is ook oké – zolang we de balans bewaren. AI, fictionele fantasieën en erotische animatie kunnen helpen bij zelfonderzoek en het ontwikkelen van taal voor verlangens. Maar liever niet als eindstation. Wat we nodig hebben:
- Relatie-onderwijs waarin emoties, grenzen en communicatie écht aan bod komen
- Veilige plekken om kwetsbaar te mogen zijn, ook als je anders denkt of voelt
- Aandacht voor de impact van technologie op verbinding – zeker bij jonge mensen
In Nederland en België zijn er initiatieven die hierbij kunnen helpen, van autismevriendelijke praatgroepen tot workshops rond consent en relatievorming. Maar het aanbod is versnipperd – en nog te weinig afgestemd op jongeren of neurodivergente volwassenen.
Laten we daar verandering in brengen. Zodat ook de volgende generatie mag leren: echte liefde is niet perfect, maar wél de moeite waard.
In het kort
- Gen Z zoekt intimiteit in technologie, deels uit bescherming
- AI-chatbots bieden steun, maar kunnen eenzaamheid ook versterken
- Romantasy en hentai zijn veilige fantasiewerelden – met nadelen in het echte leven
- Digitale intimiteit is geen vervanging voor menselijke verbondenheid
- Echte liefde leer je alleen door echte mensen te durven vertrouwen
