Dyscalculie is een hardnekkig probleem met rekenen, waarbij getallen en wiskunde als een blinde vlek worden ervaren.
Bij kinderen met deze leerstoornis werkt het automatisme dat getallen een specifieke waarde geeft niet goed. Naar schatting heeft 3 tot 5 procent van de bevolking dyscalculie; dat betekent dat er ongeveer één leerling in een klas van dertig leerlingen deze stoornis heeft. Hoewel dyscalculie vergelijkbaar is met dyslexie, de taalgerelateerde stoornis, is er veel minder bekend over dyscalculie.
Blinde vlek
Hoe kun je dyscalculie herkennen? Dyscalculie kan moeilijk te herkennen zijn, maar er is een aantal veelvoorkomende kenmerken. Soms wordt het opeens zichtbaar, bijvoorbeeld wanneer er plotseling veel nieuwe rekenstof wordt aangeboden. Kinderen (en volwassenen) met deze leerstoornis vertonen vaak de volgende tekenen:
- Ze slaan getallen over of zeggen ze niet in de juiste volgorde tijdens het tellen.
- Ze hebben vooral moeite met optellen en aftrekken.
- Ze verwisselen getallen, bijvoorbeeld door 24 te zeggen en 42 te schrijven.
- Ze kunnen sommen en tafels niet automatiseren.
- Ze hebben weinig ruimtelijk inzicht.
- Ze hebben problemen met kloklezen.
- Ze verwarren cijfers in grote getallen.
- Ze hebben weinig inzicht in het getallensysteem en de getallenlijn.
- Ze hebben moeite met het leren van rekenmethoden, bijvoorbeeld hoe je grote keersommen uitrekent.
- Ze hebben moeite met het oplossen van rekensommen uit verhaaltjes, ook wel tekstsommen genoemd.
Als je vermoedt dat jouw kind dyscalculie heeft, is het belangrijk om dit te bespreken met de leerkracht of een specialist op het gebied van leerstoornissen.
Een vroege diagnose en de juiste ondersteuning kunnen je kind helpen om beter te leren rekenen en om succesvol te zijn op school en in het leven.
