Psychische stoornissen blijven een uitdagend terrein voor onderzoekers, maar een innovatieve benadering biedt nu nieuwe inzichten. Een recent prospectief cohortonderzoek, gericht op adolescenten en jongvolwassenen, onderzoekt de diepgaande mysteries van het brein via kwantitatieve electro-encefalografie (EEG) analyse. Deze studie belicht de rol van EEG microstates bij diverse psychische stoornissen, waaronder depressie, psychose, schizofrenie, en autisme.
EEG microstates, een weergave van de temporele dynamiek van neuronale netwerken in de hersenen, vormen het brandpunt van dit onderzoek. De centrale vragen richten zich op de associatie van microstate-afwijkingen met klinische en functionele prognoses bij rust en slaap, en hun verband met sensorimotorische integratie, spraak, zelfbeeld en slaap.
Elektro-encefalografie (EEG) is een techniek die de elektrische activiteit van de hersenen meet door elektroden op de hoofdhuid te plaatsen. Binnen dit spectrum van hersenonderzoek vormen EEG microstates een fascinerend fenomeen. In wezen zijn microstates korte periodes van stabiele hersenactiviteit die herhaaldelijk optreden. Ze fungeren als vensters die ons inzicht geven in de tijdelijke dynamiek van de neurale netwerken in de hersenen.
De longitudinale case-control studie omvat een diverse populatie, variërend van ultra-hoog risico op psychose tot gezonde controles. Diepgaande fenotypering omvat psychopathologische beoordelingen, neuropsychologische tests, 64-kanaals EEG-opnamen, en biologische monsters. Een interventiegedeelte richt zich op de invloed van lichthypnose op EEG microstate-architectuur bij gezonde controles.
De studie omarmt de Research Domain Criteria (RDoC) strategie, waarbij dimensionale constructen worden geïntegreerd over traditionele diagnostische grenzen heen. Sensorimotorische integratie, spraak, slaap-waakritmes en zelfbeeld dienen als relevante fenotypen voor transdiagnostische functionele tekortkomingen.
De onderzoekers anticiperen op veranderingen in EEG microstates in relatie tot diagnose, klinische prognose en functionele uitkomsten. Ze veronderstellen dat afwijkingen in microstate-architectuur gepaard gaan met verschillen in sensorimotorische integratie, spraak, zelfbeeld en slaap. Bovendien wordt gespeculeerd over de modulatie van microstates door niet-medicamenteuze interventies zoals lichthypnose.
Een aandachtspunt betreft sensorimotorische integratie bij gezonde individuen en patiënten met psychotische stoornissen. Veranderingen in sensorische cortexactiviteit, gemeten als alfa- en bèta-oscillaties, worden verwacht, samen met verstoorde connectiviteit en synchronisatiestoornissen in een aandachtscontext. Spraakanalyse onthult voorspelde patronen van verminderde toonhoogtevariatie, verminderde spraakoutput en verlengde pauzeduur bij patiënten.
De studie werpt ook licht op zelfreferentie-effecten op geheugenprestaties, met voorspelde afnames in ultra-hoog risico en eerste-episode psychose individuen. Veranderingen in prosodie en beurtwisselingspatronen tussen patiënten en gezonde controles worden verwacht. Een boeiende invalshoek is het gebruik van virtuele realiteit om het zelfreferentie-effect te onderzoeken in een natuurlijke context.
De transdiagnostische opzet van de studie zal de specificiteit van de waargenomen associaties testen. Methodologische uitdagingen, waaronder het waarborgen van kwalitatieve gegevensverzameling, benadrukken de zorgvuldige aanpak van de onderzoekers.
Dit multimodale, transdiagnostische onderzoek opent deuren naar gepersonaliseerde geneeskunde door diepgaande endofenotypering van slaap, spraak, sensorimotorische integratie en zelfperceptie. De bevindingen beloven een beter begrip van psychische stoornissen en wijzen mogelijk op nieuwe benaderingen voor behandeling en therapie. De raadsels van het brein worden stap voor stap ontrafeld, en dit onderzoek leidt ons naar een helderder begrip van de complexe wereld van de geest.
