Een van de kenmerken van autisme is dat mensen minder oogcontact maken dan mensen zonder autisme. Wetenschappers hebben geprobeerd te begrijpen waarom dit zo is en wat de oorzaken zijn.
Een van de theorieën, de amygdala-theorie genoemd, stelt dat verminderd oogcontact wordt veroorzaakt doordat de amygdala, een deel van de hersenen, niet goed werkt. Volgens deze theorie herkent de amygdala de ogen van andere mensen niet als iets belangrijks en daarom maken mensen met autisme minder oogcontact. Een andere theorie, de oogvermijdingshypothese genoemd, beweert juist dat de amygdala te actief is bij mensen met autisme, waardoor ze juist oogcontact vermijden.
De amygdala is een essentieel onderdeel van het menselijk brein en speelt een cruciale rol bij het verwerken van emoties en het reguleren van emotionele reacties. Het is een klein, amandelvormig cluster van neuronen gelegen in het mediale temporale kwab van de hersenen, aan beide zijden van het brein. Hoewel het slechts een klein deel van de hersenen is, heeft het een groot effect op ons gedrag en onze ervaringen.
De belangrijkste functies van de amygdala zijn onder andere:
- Emotieverwerking: De amygdala is betrokken bij het detecteren en verwerken van emotionele prikkels, zoals angst, woede, vreugde en verdriet. Het helpt ons om situaties te beoordelen op basis van emotionele betekenis en bepaalt onze reactie op verschillende stimuli.
- Vorming van herinneringen: De amygdala speelt een rol bij het verbinden van emotionele betekenis aan gebeurtenissen en ervaringen. Het helpt bij het opslaan van emotioneel geladen herinneringen, waardoor we kunnen leren van ervaringen die een sterke emotionele impact hebben gehad.
- Regulering van angst en stress: De amygdala is sterk betrokken bij de reactie op angst en stress. Het activeert het “vecht- of vlucht”-mechanisme wanneer we geconfronteerd worden met potentieel gevaarlijke situaties.
- Sociaal gedrag: De amygdala speelt een rol bij het herkennen en interpreteren van gezichtsuitdrukkingen en non-verbale signalen van anderen. Het is betrokken bij het begrijpen van sociale interacties en het aanpassen van onze reacties aan sociale situaties.
Aangezien de amygdala een centrale rol speelt bij emotieverwerking, kan beschadiging of disfunctie ervan leiden tot emotionele stoornissen, zoals angst- en stemmingsstoornissen. Aan de andere kant kan een overactieve amygdala leiden tot overmatige angst en stressreacties.
Om deze theorieën te onderzoeken, hebben wetenschappers verschillende studies uitgevoerd. Ze hebben mensen met en zonder autisme gevraagd om naar gezichten te kijken terwijl hun hersenactiviteit werd gemeten. Uit de evaluatie van deze studies blijkt dat acht van de elf studies de oogvermijdingshypothese ondersteunen. Dit suggereert dat mensen met autisme oogcontact vermijden om de overactiviteit in de amygdala te verminderen. Het vermijden van oogcontact kan dus een manier zijn voor mensen met autisme om zich minder overprikkeld te voelen.
Door de overactiviteit in de amygdala te verminderen, kunnen mensen met autisme mogelijk beter in staat zijn om oogcontact te maken en effectiever te communiceren.
Stuart N, Whitehouse A, Palermo R, Bothe E, Badcock N. Eye Gaze in Autism Spectrum Disorder: A Review of Neural Evidence for the Eye Avoidance Hypothesis. J Autism Dev Disord. 2023 May;53(5):1884-1905. doi: 10.1007/s10803-022-05443-z. Epub 2022 Feb 4. PMID: 35119604; PMCID: PMC10123036.
