In een wereld waarin de uren van de dag schaarser lijken dan ooit tevoren, voelen velen van ons zich gevangen in een eindeloze cyclus van stress en uitputting.
Waarom worstelen we zo om een goede balans te vinden tussen werk en leven? Het antwoord reikt verder dan individuele psychologie; het omvat diepgewortelde culturele en economische factoren die onze maatschappij beïnvloeden.
Een belangrijk aspect is onze vasthoudendheid aan het traditionele 40-urige werkweekmodel. Ondanks technologische vooruitgang en economische groei zijn onze werkdagen verrassend consistent gebleven sinds 1938. John Maynard Keynes voorspelde ooit dat we slechts 15 uur per week zouden werken zodra onze basisbehoeften werden vervuld. Echter, de realiteit bleek anders.
Een deel van dit fenomeen kan worden verklaard door onze voortdurende financiële ambities en de neiging om onze levensstandaard aan te passen aan onze omgeving. Bovendien hebben innovaties zoals auto’s en digitale communicatietechnologieën, die bedoeld waren om tijd te besparen, paradoxale eisen aan onze tijd gesteld. In plaats van de wasmachine aan te zetten en de rest van de ‘wasdag’ iets leuks te gaan doen, plannen we de bespaarde tijd zo efficiënt mogelijk in voor ‘belangrijke’ taken.
Daarnaast wordt onze cultuur sterk beïnvloed door wat Gary S. Cross “fast capitalism” noemt. Deze cultuur van constante consumptie en verleiding heeft ons doen vergeten hoe belangrijk tijd is. We geven de voorkeur aan passieve consumptie boven zelfontplooiing en sociale betrokkenheid.
Het gevolg is een samenleving waarin we constant jagen op tijdelijke bevrediging, maar zelden echte vervulling vinden. Onze smartphones, ontworpen om onze aandacht te grijpen, houden ons gevangen in eindeloze cycli van afleiding. In plaats dat de smartphone tijd bespaart, bijvoorbeeld in een context van snel informatie beschikbaar te hebben, niet naar een telefooncel hoeven zoeken, verdoen we onze tijd met kattenfilmpjes en wat mensen voor ‘interessants’ op Facebook te melden hebben. Je zou potdomme toch een foto van een terrastafeltje of een kerstboom missen!
Voor neurodivergente mensen kan deze realiteit in het bijzonder uitdagend zijn. De druk om te voldoen aan traditionele normen van productiviteit en consumptie kan leiden tot gevoelens van isolatie en overweldiging.
Het doorbreken van deze cyclus begint met bewustwording. We moeten ons bewust zijn van de culturele en economische krachten die ons leven beïnvloeden en kritisch kijken naar de overtuigingen die we hebben over werk en vrije tijd.
Hoewel de weg naar verandering lang kan zijn, is het belangrijk om te onthouden dat we niet alleen zijn in deze strijd. Samen kunnen we streven naar een wereld waarin tijd wordt gewaardeerd en geëerd, en waarin iedereen de ruimte heeft om te gedijen, ongeacht neurodiversiteit of persoonlijke omstandigheden.
Laten we samenwerken aan een toekomst waarin welzijn niet langer een obstakel is, maar een kernwaarde van onze samenleving.
https://www2.deloitte.com/uk/en/insights/topics/talent/workplace-well-being-research.html
