School, stress en neurodiversiteit

Uit een recente studie blijkt dat een aanzienlijk aantal kinderen en jongeren ernstige emotionele problemen ervaart in verband met schoolbezoek. Deze problemen zijn niet beperkt tot het weigeren van school, maar worden vooral gekenmerkt door diepe emotionele nood bij de poging om naar school te gaan. Deze bevindingen werpen belangrijke vragen op over de toegankelijkheid van onderwijs voor alle jongeren, met name voor diegenen met neurodivergente kenmerken. In dit artikel zullen we de belangrijkste bevindingen van het onderzoek bespreken en de mogelijke implicaties voor het onderwijs benadrukken.

De studie identificeerde dat de kern van schoolbezwaar vaak ernstige emotionele nood is in plaats van louter weigering. Het introduceren van de term ‘School Distress’ vervangt traditionele termen zoals ‘School Refusal’ en benadrukt de emotionele pijn die jongeren ervaren tijdens schoolbezoek. Belangrijk is dat veel van deze jongeren, ondanks hun emotionele nood, nog steeds naar school gaan, wat eerder verborgen kan blijven voor onderwijsprofessionals. Deze bevindingen dagen het gebruik van de term ‘School Refusal’ uit en pleiten voor een meer persoonsgerichte term zoals ‘School Distress’.

Kenmerken van kinderen en jongeren met School Distress:
De problemen beginnen vaak in hun vroege jaren en houden aan. Autistische jongeren vertoonden significant vroeger en langer School Distress dan hun niet-autistische leeftijdsgenoten, wat de ernst van School Distress bij autistische jongeren benadrukt. Hoewel School Distress niet beperkt is tot regulier onderwijs, lijkt het vaak voor te komen bij jongeren die oorspronkelijk in reguliere settings zijn gestart. Er moet kritisch worden gekeken naar de geschiktheid van reguliere scholen voor alle jongeren.

Neurodivergente jongeren vertoonden aanzienlijk vaker School Distress dan niet-neurodivergente jongeren, met autisme als de meest voorkomende neurodivergentie. Het hoge niveau van mentale gezondheidsproblemen onder jongeren met School Distress onderstreept de groeiende zorg over de mentale gezondheid van kinderen wereldwijd.

Rol van neurodivergentie en sensomotorische problemen:
Autisme was de meest voorkomende neurodivergentie bij jongeren met School Distress, gevolgd door sensomotorische problemen (SPD/SID). Opmerkelijk is dat deze problemen vaker voorkwamen bij autistische jongeren dan bij niet-autistische jongeren. Het aantal betrokken sensorische systemen correleerde significant met angst en alle proxy-indicatoren van School Distress, wat suggereert dat meer uitgebreide sensorische problemen geassocieerd zijn met ernstigere School Distress.

Angst en vermijdend gedrag:
jongeren met School Distress vertoonden significant hogere angstniveaus, vooral autistische jongeren. Vermijdend gedrag was ook meer uitgesproken bij jongeren met School Distress en correleerde met angstniveaus en de ernst van School Distress. Deze bevindingen benadrukken de noodzaak van gerichte ondersteuning voor jongeren met deze kenmerken.

Onderwijs en levenslange schoolontwijking:
Opvallend is dat bijna een derde van de ouders van jongeren met actuele School Distress meldde dat hun kind geen enkele vorm van ondersteuning op school ontving. Dit roept vragen op over de toegankelijkheid van ondersteuning voor neurodivergente jongeren en benadrukt de noodzaak van meer aandacht voor inclusief onderwijs.

Kinderen die levenslang thuisonderwijs volgen, vertoonden vergelijkbare neurodivergente profielen als jongeren met School Distress, maar hun angstniveaus waren significant lager. Dit suggereert dat thuisonderwijs een haalbare optie kan zijn voor sommige neurodivergente jongeren, maar niet voor iedereen.

Conclusie:
Deze studie onthult diepgaande inzichten in School Distress bij jongeren en benadrukt de noodzaak van meer begrip, onderzoek en onderwijspraktijken die afgestemd zijn op neurodivergente behoeften. Het roept op tot een bredere discussie over de geschiktheid van traditioneel onderwijs voor alle jongeren en pleit voor een inclusieve benadering die recht doet aan de diversiteit van leerbehoeften. Het is van essentieel belang dat beleidsmakers, onderwijsprofessionals en ouders samenwerken om ervoor te zorgen dat elk kind toegang heeft tot kwalitatief onderwijs, ongeacht hun neurodivergente profiel.

Connolly SE, Constable HL, Mullally SL. School distress and the school attendance crisis: a story dominated by neurodivergence and unmet need. Front Psychiatry. 2023 Sep 22;14:1237052. doi: 10.3389/fpsyt.2023.1237052. PMID: 37810599; PMCID: PMC10556686.

Een reactie

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *