Meisjes met autisme worden minder vaak gediagnosticeerd dan jongens met autisme, zelfs wanneer ze vergelijkbare klinische impact ervaren. Onderzoek suggereert dat meisjes verschillende symptoomprofielen hebben op verschillende gebieden, zoals taal, wat kan bijdragen aan hun onderdiagnose. In dit onderzoek worden de sekseverschillen onderzocht in natuurlijke gesprekken tussen volwassenen zonder voorkennis en schoolgaande kinderen met of zonder autisme, met als doel het begrip van conversatiegedrag bij autistische meisjes te verbeteren en uiteindelijk de identificatie te verbeteren.
Vijfenveertig schoolgaande kinderen met autisme (29 jongens en 16 meisjes) en 47 niet-autistische/neurotypische (NT) kinderen (23 jongens en 24 meisjes) voerden een gesprek van 5 minuten met een jonge volwassen medewerker die niet op de hoogte was van de diagnostische status van de kinderen. De groepen waren gematcht op schattingen van intelligentiequotiënt (IQ). Verschillende spraak- en pauzemetingen werden berekend.
Autistische meisjes gebruikten significant meer woorden dan autistische jongens en produceerden langere spraaksegmenten dan alle andere groepen. Autistische jongens spraken langzamer dan NT-kinderen, terwijl autistische meisjes niet verschilden van NT-kinderen wat betreft totaal aantal woorden of spreeksnelheid. Autistische jongens onderbraken het spreken van de medewerker minder vaak en hadden langere pauzes tussen beurten (d.w.z. ze reageerden langzamer wanneer het hun beurt was) in vergelijking met andere kinderen. De duur van pauzes binnen beurten verschilde niet per groep.
De steekproef bestond uit verbaal vaardige kinderen en adolescenten in de leeftijd van 6-15 jaar, dus onze onderzoeksresultaten kunnen niet gerepliceerd worden in steekproeven van jongere kinderen, volwassenen en personen die niet verbaal vaardig zijn. De resultaten van dit relatief kleine onderzoek, hoewel overtuigend, moeten met voorzichtigheid worden geïnterpreteerd en gerepliceerd worden in een grotere steekproef.
De resultaten van dit onderzoek dragen bij aan een groeiende literatuur die gericht is op het scherper definiëren van autisme bij meisjes door subtiele verschillen in conversatietaal te kwantificeren. Door eenvoudige tijdsduurmetingen te onderzoeken die ten grondslag liggen aan de temporele dynamiek van een gesprek, zoals totale spreektijd en reactietijd, is aangetoond dat autistische meisjes en jongens verschillende taalprofielen hebben die bestaan uit vele kleine verschillen. Belangrijk is dat sommige eerder gerapporteerde verschillen in taal die werden geacht alle autistische kinderen te kenmerken, zoals langzamere reactietijden tijdens gesprekken, in plaats daarvan vooral van toepassing kunnen zijn op autistische jongens.
Een belangrijke implicatie is dat autistische meisjes mogelijk vaker worden gemist of verkeerd worden gediagnosticeerd vanwege slecht begrepen sociale interactieprofielen – inclusief gesproken taal – die verschillen per sekse en pas recent systematisch worden onderzocht. Het begrijpen van sekseverschillen in conversatietaalprofielen zou meer inzicht kunnen geven in de klinische heterogeniteit die vroege identificatie en diagnose van autisme bemoeilijkt, en zou kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van ondersteuning die tegemoetkomt aan de unieke behoeften van meisjes en vrouwen.
