Sommige mensen hebben hun hele leven al te maken met bepaalde karaktereigenschappen, zoals moeite hebben met praten of juist altijd praten en een drukke geest hebben. Pas later in het leven realiseren ze zich dat ze mogelijk autisme, ADHD of dyslexie hebben. Tegenwoordig zijn er veel hulpbronnen beschikbaar voor kinderen met ontwikkelingsstoornissen en hun omgeving, zoals begeleiding, therapie en medicijnen. Maar vroeger was hier niets van bekend.
Diagnose helpt accepteren
Mensen die al hun hele leven tegen dezelfde problemen aanlopen, kunnen ook op latere leeftijd baat hebben bij een diagnose. Sylvia Heijnen-Kohl, klinisch psycholoog en zorgdirecteur ouderen bij GGZ-instelling Mondriaan in Zuid-Limburg, ontmoet regelmatig mensen die op latere leeftijd problemen en klachten ondervinden omdat er iets is veranderd in hun omgeving. Een diagnose kan dan veel duidelijkheid bieden. Bij gezinnen kan het ook begrip brengen voor gebeurtenissen uit het verleden. Partners kunnen leren creatief te zijn in de omgang met de ontwikkelingsstoornis van hun geliefde en toch dingen vinden die ze individueel leuk vinden om te doen.
Er wordt soms neerbuigend gedaan over een diagnose, bijvoorbeeld wanneer iemand altijd druk was en dan ineens ADHD blijkt te hebben. Maar dit is onterecht, want deze stoornissen kunnen veel lijden veroorzaken, zoals angst, depressie, zingevingsproblemen en moedeloosheid. Mensen begrijpen vaak niet waarom ze moeite hebben met dingen die voor anderen vanzelfsprekend zijn. Een diagnose kan herkenning bieden en helpen bij acceptatie, minder schuldgevoel en het aanleren van nieuwe manieren van reageren.
Meer lezen?
Ga naar de website voor Nederlands Kenniscentrum voor Ouderenpsychiatrie: www.trimbos.nl/kennis/ouderenpsychiatrie-nkop
