Vitamine D-tekort bij dieren veroorzaakt gedragsstoornissen zoals problemen met communicatie tussen moeder en jongen, toegenomen stereotiep gedrag en verminderde sociale interactie. Er zijn ook aanwijzingen dat veranderingen in de darmflora en darmgezondheid een rol kunnen spelen bij het verhoogde risico op autisme veroorzaakt door een vitamine D-tekort.
Een eerdere studie toonde aan dat moeders met een vitamine D-tekort meer stresshormonen vrijgeven in reactie op stress. Dit kan een risicofactor zijn voor autisme, omdat maternale stress invloed heeft op de ontwikkeling van normaal sociaal gedrag bij dieren en mensen. Moeders met een vitamine D-tekort vertoonden meer lik- en verzorgingsgedrag, wat kan wijzen op een verhoogde staat van angst of stress. Dit kan van invloed zijn op de ontwikkeling van neurale systemen die stressreactiviteit reguleren en op hun beurt het gedrag van de moeder beïnvloeden.
Het gedrag van de jongen werd onderzocht door het meten van ultrasone vocalisaties (USV’s) wanneer ze gescheiden waren van hun moeder. Vitamine D-tekort bleek invloed te hebben op de USV’s van de jongen, waarbij vitamine D-tekort jongen op dag 9 meer en langere roepen uitzonden. Dit kan wijzen op een verhoogde staat van angst of stress bij de jongen. Veel andere diermodellen voor autisme vertonen ook afwijkende USV’s. De mechanismen die betrokken zijn bij USV’s zijn echter nog niet goed gedefinieerd.
Vitamine D-tekort had ook invloed op sociaal gedrag bij jonge dieren. Deze dieren vertoonden verminderd sociaal spel en verhoogd zelfverzorgingsgedrag tijdens sociaal spel. Verminderd sociaal spel is een kenmerk van autisme en kan worden beïnvloed door verstoringen in het dopamine-systeem. D-tekort vertraagt de ontwikkeling van dopamineneuronen in de embryonale hersenen, wat een mogelijke verklaring kan zijn voor de verminderde sociale interactie bij D-deficiënte dieren.
D-tekort heeft ook invloed op de gezondheid van de darm, wat relevant kan zijn voor autisme. Hoewel er geen verschillen werden gevonden in de darmflora van moeders met en zonder DVD-tekort, waren er wel verschillen in de darmflora van de jonge dieren. Vitamine D-deficiënte jongen vertoonden een verhoogde relatieve abundantie van bepaalde bacteriën, waaronder Akkermansia en Turicibacter. Veranderingen in de samenstelling van de darmflora kunnen de darmgezondheid beïnvloeden en kunnen verband houden met gedragsstoornissen zoals autisme.
De bevindingen suggereren dat vitamine D-tekort gedragsstoornissen en veranderingen in de darmgezondheid kan veroorzaken die relevant zijn voor autisme. Verder onderzoek is nodig om de precieze mechanismen achter deze effecten te begrijpen en om te bepalen of ze ook van toepassing zijn op mensen.
Het is belangrijk op te merken dat hoewel diermodellen nuttig kunnen zijn om bepaalde aspecten van autisme te bestuderen, ze niet alle kenmerken van de aandoening bij mensen kunnen nabootsen. Autisme is een complexe neurologische aandoening die wordt beïnvloed door een combinatie van genetische, omgevings- en ontwikkelingsfactoren. Het is waarschijnlijk dat het ontstaan van ASS bij mensen veel complexer is dan alleen een vitamine D-tekort.
Desalniettemin kan vitamine D een rol spelen bij de ontwikkeling en gezondheid van de hersenen, en het handhaven van een voldoende vitamine D-spiegel is belangrijk voor algemene gezondheid en welzijn. Het is altijd raadzaam om regelmatig medisch advies in te winnen, vooral als er zorgen zijn over voedingstekorten of mogelijke gezondheidsproblemen.
Raadpleeg een gekwalificeerde gezondheidsprofessional voor meer informatie en advies over specifieke gezondheidsvragen of -behoeften.
Tamang MK, Ali A, Pertile RN, Cui X, Alexander S, Nitert MD, Palmieri C, Eyles D. Developmental vitamin D-deficiency produces autism-relevant behaviours and gut-health associated alterations in a rat model. Transl Psychiatry. 2023 Jun 14;13(1):204. doi: 10.1038/s41398-023-02513-3. PMID: 37316481; PMCID: PMC10267107.
Dergelijke theorieën zijn wetenschappelijk ontkracht. De westerse geneeskunde, gebaseerd op negativiteit en exclusie van neurodiversiteit, medicaliseert autisme en probeert ze te ‘genezen’, ondanks het feit dat de neurodiversiteit van autisme een natuurlijke variatie is en geen ziekte.
Autistische kenmerken zijn voor het eerst geïdentificeerd in 1925 door psychiater Grunya Soechareva door een lens van inclusie en ondersteuning in plaats van pathologie.
Ann Verdonck
Autismeisdetoekomst.be